آزادی عیسی

 

استقبال از آزادی عیسی سحرخیز از زندان سوم

در میان خبرهای ناخوش روزانه ملی، منطقه ای و بین المللی دیدن یک خبر گل لبخند بر لبانم نشاند. عیسی سحرخیز آزاد شد. تقارن آزادی عیسی با مبعث رسول رحمت (ص) البته اتفاقی بود، چه تقارن مبارکی. البته زندانبانان جمهوری اسلامی چنین سلیقه ای نداشته اند، دوران اتمام زندانش ۵ اردیبهشت ۹۶ بود و در تقویم قمری مصادف با ۲۷ رجب. عیسی اکثر دوره اخیر زندانش را در بیمارستان گذراند. دوره قبل هم بسیار از اوقات حبسش مقیم بیمارستان بود. این سومین دوره زندان او پس از خرداد ۱۳۸۸ بود، اگر اشتباه نکنم. بعید می دانم این آخرین دوره زندان او باشد. عیسی در زندان و بیمارستان ساکت نماند، از همانجا هم نوشت و اعتراض کرد. البته روزنامه و مجله ای جرأت انتشار یادداشتهای دوران زندان او را نداشت. حتی وقتی نوشته هایش به برکت تکنولوژی جدید و اینترنت از دیار وحشت می گذشت و در شبکه های اجتماعی دست بدست می شد، دوستانش که نگران جان او بودند، اسمش را به اسم مستعار تبدیل می کردند و او بزرگوارانه چیزی نمی گفت.

با عیسی سحرخیز در دهه هفتاد آشنا شدم. روزنامه نگاری باکلاس و از جار و جنجال گریزان بود. متدین بود اما سجاده آب نمی کشید. کم حرف بود و پراستقامت. یادم نمی رود در هواخوری بند ۳۲۵ زندان اوین در سال ۱۳۷۸ زندان بان با اخلاقی – که شنیدم از دنیا رفته – خندان روزنامه ای دستش گرفته بود و سراغم آمد که آقای کدیور رئیس شدی، شیرینی بده! گفتم: پدر جان توی زندان رئیس کجا؟! گفت: بیا خودت بخوان، رئیس روزنامه نگارها! روزنامه دستش را نگاه کردم. انجمن تازه تاسیس دفاع از آزادی مطبوعات مرا در زندان اوین به عنوان رئیس معرفی کرده بودند. ریاست یک زندانی بر انجمن دفاع از آزادی مطبوعات معنی دار بود. داستان آزادی مطبوعات در جمهوری اسلامی بود، بی کم و کسر. انجمن کار عیسی و همفکرانش بود.

روزنامه اخبار اقتصاد عیسی که متناسب با رشته تحصیلیش بود، غیر از پوشش حوزه اقتصاد نیم نگاهی هم به سیاست داشت و از روزنامه های دوم خردادی محسوب می شد. اما اوج همکاریم با عیسی ماهنامه آفتاب او بود. از شماره اول تا توقیف. هر نُه قسمت حکومت انتصابی را آفتاب منتشر کرد و چوبش را هم خورد: از جمله خبرگان منصوب، کشف ولی امر، نظارت بر عملکرد ولی فقیه، حكومت انتصابي ابتكار متشرّعه نه راه حل شارع، ریشه‎یابی حکومت انتصابی در جمهوری‌اسلامی: تحليل انتقادي آراء بنيانگذار جمهوری اسلامي ايران در مراحل سه گانه قبل از زمامداري. استبداد دینی آفتاب را به غروب کشانید، اما حکومت انتصابی تمام نشد. بعد از آن هم دیگر امکان انتشار بقیه قسمتهای حکومت انتصابی در کشور نبود. یکی از ادله توقیف آفتاب همین مقالات بود.

علاوه بر آن مقالات دیگرم که کسی جرأت انتشارش را نداشت همه را عیسی با جان و دل در آفتاب منتشر کرد: حقوق بشر و روشنفکری دینی، حقوق مخالف سیاسی در جامعه دینی، آزادی عقیده و مذهب در اسلام و حقوق بشر، مسئله برده داری در اسلام معاصر، فقاهت و سیاست، شرع شورای نگهبان در برابر قانون مجلس و سحابی: پیر فرزانه، نارضی منصف. هر یک از این مقالات با نقدهای متعددی روبرو شد. عیسی با سعه صدر بسیاری نقدها را نیز در آفتاب منتشر کرد تا نمونه ای از تضارب آراء باشد.

جمهوری اسلامی عیسی سحرخیز را به محاکمه کشید و توقیف کرد. ۸۰٪ اتهامات دادگاه آفتاب مقالات من بود. همان وقت هم اعلام کردم نویسنده مقالاتی که سحرخیز و آفتاب را محاکمه می کنید منم، مرا محاکمه کنید. آفتاب عیسی بخشی از کارنامه فرهنگی من است.  

در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ عیسی سحرخیز از مهدی کروبی پشتیبانی کرد. او یکی از ژنرالهای جنبش سبز بود که در زندان جوانمردانه مقاومت کرد. بعد از اتمام دوران زندان باز به انتقادات قانونی خود ادامه داد و برای بار دوم و سوم هم توسط قوه قضائیه ای که معاونت قضائی استبداد دینی را به عهده دارد به بند کشیده شد. سحرخیز اکثر دوران پس از خرداد ۸۸ را در زندان بوده است. او مکررا به اعتراض به نقض نهادینه حقوق زندانیان سیاسی در زندان اعتصاب غذا کرد.

عیسی سحرخیز یکی از نمادهای روزنامه نگاری انتقادی ایران معاصر است، که با تنی بیمار و اراده ای محکم امروز برای سومین بار از زندان کوچک به زندان بزرگ پاگذاشته است. آزادیش را از صمیم قلب تبریک می گویم و برایش سلامتی و توفیق مضاعف آرزومندم. بیش از او این آزادی را باید به همسر فداکار و دو فرزند عزیزش تبریک گفت. خاطرات زندان عیسی اگر روزی امکان چاپ بیابد اسباب شرمندگی آنهاست که ادعا می کردند جمهوری اسلامی زندانی سیاسی ندارد. عیسی هنوز هم از آزادی مهدی کروبی، میرحسین موسوی و زهرا دفاع می کند. می دانم که عیسی اگرچه آزاد شده اما نگران عبدالفتاح سلطانی و نرگس محمدی و …. و دهها زندان بیگناه سیاسی و عقیدتی دیگر است که هنوز در زندانند. در چشمانش می خوانم که می گوید: در انتخابات پیش رو زندانیان سیاسی و عقیدتی را فراموش نکنیم.

 

۶ اردیبهشت ۱۳۹۶