پرسش:
بعضی از شیعیان اعتقاد دارند که طلب مرگ براي معاند شيوه خود امام صادق و ائمه معصومين است كه بعد از نماز دشمنان و معاند خودشون رو لعن و نفرين ميكردند و بنابر این ما هم مجاز به لعن و نفرین مخالف و دشمن هستیم.
سوال بنده از شما این است که چگونه میتوان به این گونه افراد پاسخ قانع کننده ای ارائه داد و این اندیشه را خطا و ناروا دانست؟ آیا سندی مبنی بر جعلی بودن این روایات در دست هست؟
پاسخ:
بعد از نماز مستحب است که تعقیباتی مبتنی بر تسبیح و ذکر خدای سبحان و دعا برای رحمت و مغفرت خوانده شود.
در مورد لعن توصیه می شود به مصادیق قرآنی اکتفا شود.
موارد لعن در روایات بسیار بحث انگیز است ، و نیاز به بحث سندی دارد. روایت مورد اشاره این مضمون را دارد که امام صادق (ع) در تعقیبات نماز هشت نفر را لعن می کردند که البته در متن روایت اکثر این افراد به عنوان «فلان» ذکر شده اند و نامشان نیامده است، روایت لعن ثمانیه در کافی و تهذیب نقل شده و سند آن ضعیف است، آنچنانکه شیخ حسن صاحب معالم در منتقی الجمان ج۲ ص ۸۹ تصریح کرده است. برخی فقها به واسطه‌ی مبنای تسامح در ادله سنن به مضمون این روایت فتوا به استحباب لعن این هشت نفر را داده اند.
اولا سند روایت ضعیف است.
ثانیا مبنای تسامح در ادله سنن قابل پذیرش نیست.
ثالثا برفرض وارد نبودن دو اشکال نخست لعن دیگران به استناد به این روایت قیاس است که شرعا مجاز به اجرای آن نیستیم.
رابعا مناسک و عبادات را سیاسی کردن به نفع دین نیست، مبارزات سیاسی را به خارج از مساجد و خارج از زمان نماز و حج منتقل کنیم.
خامسا از اسلام رحمانی چهره‌ی خشن و مرگ بار ارائه کردن وهن اسلام و جفا در حق حضرت رحمة للعالمین است.
موفق باشید
محسن کدیور
