پرسش: در مورد فرستادن صلوات بر پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت مکرم ایشان توضیح فرمائید که ذات باری تعالی آیا نیازی به گفتن این جمله توسط بندگانش دارد تا درود خود را نثار پیامبرش فرماید ؟ آیا وجود شریف پیامبر غرق در فیض و رحمت بی پایان حضرت حق نیست که با گفتن بندگان این امر محقق می شود ؟ اصولا چه رابطه ای با ذکر این جمله و سایر اعمال هست که گفته می شود برای شادی روح فلان و یا برای سلامتی بهمان ویا در انجام بعضی کارها این جمله تکرار می گردد؟
پاسخ
بر اساس آیه‌ی ۵۶ سوره‌ی احزاب مومنان موظف به فرستادن صلوات بر پیامبر و تسلیم امر او شده اند. در ذکر صلوات از خدا می خواهیم بر پیامبر درود بفرستد. صلوات خداوند انعطاف با رحمت است و از جانب غیر او طلب رحمت است، بنابراین در ذکر صلوات از خدا می خواهیم بر پیامبر رحمت آورد، لازمه‌ی چنین دعایی این نیست که پیامبر نیازمند دعای ماست، برعکس این ما هستیم که به صلوات بر پیامبر نیازمندیم.
در واقع صلوات دو بُعد دارد، بُعد دعایی و بُعد هویتی. از بُعد نخست صلوات ما به رحمت خداوند بر پیامبرش می افزاید. همه‌ی آدمیان از جمله محمد بن عبدالله (ص) به رحمت خداوند دائما نیازمندند. مراتب رحمت فراوان است، و هرچه در آن بالا رویم، مرتبه‌ی بالاتری هست، با هر صلوات خالص بر درجات قرب پیامبر می افزائیم .
بُعد دوم صلوات اتصال مسلمانان به پیامبرشان است. با ذکر صلوات اعلام می کنیم که ما پیرو حضرت رحمة للعالمین هستیم، صلوات مشهورترین ذکر مسلمانی است.
ضمنا با ذکر صلوات برای کسی ثوابی از آن اولا به پیامبر، ثانیا به فرستنده‌ی صلوات و ثالثا به کسی که صلوات به نام او فرستاده شده می رسد، یا به زبان دیگر رحمت الهی شامل این سه گروه می شود.
البته دعا وقتی مستجاب می شود که با اخلاص انجام شود، از لقلقه‌ی زبان اگر از دل برنخاسته باشد اثر چندانی حاصل نمی شود.
