سه گروه از مردم در سوره‌ی واقعه

پرسش: قرآن در سوره واقعه، در مقایسه ای اهل سعادت را “گروهی” از پیشینیان و “گروهی” از آیندگان می داند. و همچنین عده پیشگامان و مقربان درگاه را “گروهی” از پیشینیان و “اندکی” از آیندگان می داند.
حال این دو سوال مطرح است که چه نسبتی میان دانش امروزه با تقرب به خداوند وجود دارد؟ اگر توسعه علوم مختلف منجر به آگاهی بیشتر بشر از وضعیتش در جهان شده است، چرا این دانش نتوانسته بر میزان اهل سعادت نسبت به انسانهای اولیه بیافزاید و حتی موجب کاهش تعداد مقربان خاص گردیده است؟
از سویی ارائه این آمار در سوره واقعه چگونه رسالت پیامبران مبنی بر هدایت اهل بشر را توجیه نمی کند؟ چه در دوره های بعد از نخست که بشر حضور بیش از یکصد هزار پیامبر را در میان خود دیده است، چرا وضعیتش نسبت به دوره های اولیه بهتر نشده است؟
پاسخ:
آیات ۶ تا ۱۴ سوره واقعه آدمیان را به سه گروه اصحاب مبارکی و اصحاب شومی و سابقون  مقربون تقسیم می کند. مراد از امم اول امت پیامبران گذشته و مراد از آخرین امت پیامبر خاتم است، به قرینه‌ی آیات ۴۷ تا ۵۰ همین سوره انچنان که صاحب المیزان نیز همینگونه تفسیر کرده است. واضح است که با توجه به فراوانی امم پیامبران گذشته (حداقل ۲۷ پیامبر مذکور در قرآن) تعداد سابقون آنها از تعداد سابقون یک امت بیشتر باشد،
اینکه مقربان سابقون در امم پیامبران گذشته بیش از آیندگان بوده اند دلیل این نمی شود که تعداد اصحاب میمنه هم به همین قیاس باشد.
مجموعه‌ی اصحاب میمنه و سابقون مقربون نتیجه خدمات پیامبران الهی است.
دانش بشری هم به تعداد اصحاب مشئمه افزوده است هم به عمق اصحاب میمنه.
ضمنا آیات را باید با هم ونه انتزاعی فهمید. قرآن آخرالزمانی ها را اهل خیر و صلاح معرفی کرده است. انبیاء ۱۰۵، نور ۵۵، اعراف ۱۲۸. در روایات است که آیات انتهایی سوره حشر و توحید گروهی از مردم در اخرالزمان بهتر درک می کنند.

۱۷ آبان ۱۳۹۲