قدر زندگی را بدانیم!

پرسش: طبق آیه چهارم سوره بلد انسان در زندگي دنيا در رنج و سختي آفريده شده است،و بعد از تحمل كردن درد و عذاب هنگام جان كندن بايد وحشت و تاريكي و تنهايي هاي قبر را تجربه كند،و در قيامت هم چندين هزار سال را با اضطراب و وحشت و تشنگي سپري كند. من ترجيح مي دادم خلق نمي شدم تا اینکه با پا گذاشتن به اين دنياي پر از درد و رنج و ظلم و بيماري  و تجربه هاي وحشت انگيز اخروي نگون بخت شوم. من ناخواسته وارد دربار خداوند شده ام و مسئولیت های دینی شامل حالم شده است و چون او آزادی عمل و اندیشه برایم قائل نشده بطوریکه یا باید ایمان بیاورم و تسلیم اوامرش باشم و یا به عذاب جاودانه و سختی گرفتار می شوم سرانجامم دوزخ خواهد بود. با این وجود من هستی ام را نعمتی بزرگ از جانب خداوند نمی دانم و از اين حيث هيچ لزومي نمي بينم كه فردي متدين و ديندار باشم و از پروردگارم سپاس گزاري كنم. لطفا راهنمایی ام کنید.

 

 

پاسخ:
آیه‌ی ۴ سوره بلد خبر از توام با رنج بودن زندگی است. بقیه مواردی که بر شمرده اید ربطی به این آیه ندارد.
آیه مورد اشاره نیز صرفا خبر از یک واقعیت می دهد، چه خداشناس باشید چه نباشید زندگی انسان با رنج همراه است، رنجی که می تواند مایه راحت و آرامش ابدی باشد.
جهان برزخ لزوما و برای همگان دوران عذاب نیست، به عمل آدمی در دنیا بستگی دارد و می تواند دوران تنعم و لذت باشد.
جهان آخرت نیز هکذا برای کسانی که ایمان و عمل صالح دارند دوران رستگاری دائمی است.
عذاب دائم تنها بهره‌ی کسانی است که نه ذره ای عمل صالح کرده اند نه اندکی ایمان. اینان اقلیت محض در طول تاریخ آدمی هستند.

امیدوارم با مطالعه‌ی بیشتر نعمت زندگی را قدرشناسید.

موفق باشید.