عکس العمل در برابر مداخله آمریکا در ایران

مصاحبه / مصاحبه کوتاه / عکس العمل در برابر مداخله آمریکا در ایران

واکنش به سخنرانی مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا

در سخنرانی دیشب وزیر خارجه آمریکا مایک پمپئو در جمع ایرانی- آمریکایی‌های ساکن ایالات متحده در کتابخانه ریگان در شهر سیمی‌ولی کالیفرنیا نکته تازه ای نبود، جز خبر تاسیس تلویزیون ۲۴ ساعته فارسی زبان و عدم وجود افراد میانه رو در ایران! یک سخنرانی تبلیغاتی تشریفاتی و سطحی که از طریق مداخله خارجی و فشارهای کمرشکن اقتصادی (به صفر رساندن درآمد ایران از طریق جلوگیری از صدور نفت آن) به نارضایتی اقشار مختلف مردم از حکومت دامن زند و از طریق شورش داخلی باعث تغییر در ایران شود. آنچه او درباره ناکارآمدی نظام جمهوری اسلامی، فساد، نقض دموکراسی، حقوق بشر، آزادی ها و نارضایتی بسیاری ایرانیان بر آن انگشت نهاد، نادرست نبود، اما اینکه آمریکا از این آب گل آلود می خواهد برای خود ماهی بگیرد و برای ایرانیان دموکراسی و حقوق بشر و آزادی بیاورد جای هزار اما و اگر دارد. در این زمینه به چند نکته باید اشاره کرد:

اول. تحریمهای کمرشکن آمریکا در دیگر کشورها به تنهایی باعث تغییر رفتار یا تغییر رژیم نشده است، نمونه مهم کوبا قابل ذکر است. مردم ایران نسبت به حمله نظامی بسیار حساسند. ایران عراق و أفغانستان نیست!

دوم. اینگونه فشارهای شدید اقتصادی بی‌شک برای جمهوری اسلامی مشکلات جدی فراوانی ایجاد می کند، اما مگر ایران بعد از انقلاب لحظه ای بدون تحریم گذرانده است؟ بسیار بعید است که این فشارها به تغییر معنی داری در ایران منجر شود، یا به شورش سراسری مردمی بیانجامد. به علاوه دود چنین فشارهای کمرشکنی بسیار بیش از رژیم و قبل از آن به چشم مردم ایران خصوصا اقشار کم درآمد خواهد رفت. به عبارت دیگر بزرگترین متضرر تحریمهای کمرشکن شهروندان ایران هستند. من با هراقدامی که به افزایش فشار بر مردم ایران منتهی شود بشدت مخالفم. سیاستهای دولت ترامپ بیشترین آسیب را به زنداگی روزمره مردم ایران وارد کرده است.

سوم. نتیجه عملی اینگونه اقدامات بر فرض به نتیجه رسیدن، علاوه بر فروپاشی رژیم فروپاشی زندگی روزمره مردم، فروپاشی امنیت اجتماعی از طریق دامن زدن به شورشهای کور خیابانی و فروپاشی تمامیت ارضی ایران است. در مقابل شورشهای کور که تمامیت ارضی ایران و امنیت شهروندان ایران را بر هم بزند باید ایستاد.

چهارم. دموکراسی از طریق مداخله نظامی یا تحریم کمرشکن اقتصادی حاصل نمی شود. دموکراسی امری است درون زا که با تقویت زیرساختهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی آن حاصل می شود. مردم ایران خود در حال ایجاد تغییرات اساسی در کشورشان هستند. تغییر جمهوری اسلامی به نظام مطلوب مردم تنها به دست ایرانی و با سرمایه ایرانی صورت پذیر است. دخالتهای ترامپ از سنخ «دوستی خاله خرسه» به ضرر دموکراسی در ایران است.

پنجم. آمریکا خصوصا دولت ترامپ هرگز نمی تواند مدعی حمایت از دموکراسی، حقوق بشر و آزادی در خاورمیانه شود. چرا که پائین ترین کشورهای جهان در قعر رده بندی دموکراسی، آزادی و حقوق بشر از قبیل عربستان سعودی هم پیمانان اصلی آمریکا در خاورمیانه هستند!

ششم. اگر مداخله خارجی بد است و ایران به دلیل صدور انقلاب به کشورهای منطقه محکوم است، نمی توان با همان شیوه نادرست در ایران مداخله کرد تا جلو مداخله ایران را گرفت! راستی آمریکا در عراق و افغانستان چه می کند؟! این یک بام و دو هوا را در سیاست خارجی آمریکا معنایش چیست؟

هفتم. تروریسم پدیده ای زشت و غیرانسانی است از سوی هرکس با هر ملیت و دین صورت بگیرد بدون هرگونه توجیهی محکوم است. آیا سنجه و میزان تروریسم مخالفت با منافع آمریکا و اسرائیل است ولو برای آزادی سرزمینشان صورت بگیرد؟ آیا جنایات اسرائیل در حق اهالی بومی فلسطین با هر دینی قابل اغماض است؟ آیا دهن کجی اسرائیل به قطعنامه های سازمان ملل متحد خصوصا از سال ۱۹۶۷ و وتوی چپ و راست آمریکا در تصویب هر قطعنامه ای علیه جنایات سازمان یافته آن نقض حقوق بشر نیست؟ آیا سازمان مجاهدین خلق که ترورهایش در سال ۱۳۶۰ و خیانتش به مردم ایران در همکاری با صدام متجاوز و حمله به ایران آن هم بعد از پذیرش قطع‌نامه تروریست نیست اما حزب الله لبنان و حماس تروریست است؟! یان پرسش مردم کوچه و بازار ایران است.

هشتم. راه گذار به حاکمیت قانون، دموکراسی، حقوق بشر و آزادی در ایران گذار مسالمت آمیز از جمهوری اسلامی به دست و سرمایه ایرانی است. ترویج خشونت، حمایت از شورشهای کور خیابانی که معلوم نیست حاصل آن چیست، نقض غرض است.

در نهایت جمهوری اسلامی نظامی ناقض دموکراسی و حقوق بشر است، اما قرار نیست از چاله به چاه بیفتیم و فریب در باغ سبز ترامپ را بخوریم. اکثریت مردم ایران اگرچه از جمهوری اسلامی دل خوشی ندارند اما رهایی ایران را از طریق ترامپ و سیاستهای او دنبال نمی کنند. مخالفت با نظام اصلاح ناپذیر جمهوری اسلامی و مخالفت همزمان با مداخله خارجی، حمله نظامی، تحریمهای کمرشکن اقتصادی، دامن زدن به خشونت و شورشهای کور خیابانی مشی بسیاری از ایرانیان دلسوز است.

برخی نکات فوق به تناسب وقت در مصاحبه کوتاه با بخش بامدادی تلویزیون ایران اینترنشنال مورخ دوشنبه ۱ مرداد ۱۳۹۷ (۲۳ ژوئن ۲۰۱۸) بیان شد.

دریافت فایل صوتی

ضمنا در آستانه سخنرانی وزیر خارجه آمریکا درباره ایران نامه ای با امضای بیش از دو هزار امضاء از ایرانیان مخالف سیاستهای ترامپ مقیم خارج درباره ایران منتشر شد. ترجمه این نامه و متن کامل آن به زبان اصلی و امضاکنندگان شاخص آن به شرح زیر است:

آقای وزیر

ما این امضاکنندگان با هر گونه تلاش برای بی ثبات کردن ایران و فروپاشی اقتصادی آن بشدت مخالفیم. مردم ایران برای بیش از یک قرن برای دستیابی به استقلال و حکومت دموکراتیک تلاش کرده اند. گرچه این مبارزه ی اصیل هم نتایج مثبت و هم عقب نشینی و پسگرد داشته، اما مداخله خارجی همواره و همیشه این تلاش ها را تضعیف، و حاکمان مستبد ایران را تقویت، کرده است.

امروز هم مبارزه مردم ایران همچنان ادامه دارد. بر اثر سوء مدیریت و فساد اداری حکومت ایران بار دیگر رنج مردم را شدت داده. ناامیدی سیاسی و اقتصادی هم در حال افزایش است. توانایی حکومت ایران برای رسیدگی درخور به نیازهای مردم هم زیر سوال است.

تنها شانس ایران برای دستیابی به یک دموکراسی پایدار، و منعکس کننده آرزوهای مردم، فرایندی است که مردم ایران ان را برای مردم ایران هدایت می کنند. به طور خلاصه، تغییر باید از داخل ایران – نه از واشنگتن یا هر جای دیگر صورت پذیرد. نباید فراموش کنیم که ایرانیان تاریخی طولانی با ایالات متحده داشته اند، تاریخی که در خاطره ی جوانان ایرانی زنده است و آنها را به واکنش به هر گونه تلاش بی ثبات کننده و همراه با تهدید و خصومت دعوت می کند.

تلاش برای فروپاشی اقتصاد ایران از طریق فشارها و تحریم های خارجی و یا تغییر رژیم (مانند عراق)، با حمایت ایالات متحده، نه دموکراسی در ایران استقرار می کند و نه ایران را به ثبات سیاسی میرساند. این همان نقشه ایست که در عراق اجرا شد. و حالا پس از گذشت بیش از یک دهه بی ثباتی ویرانگر با بیش از ۵۰۰۰۰۰ کشته، گرچه انتخابات برگزار می شود، اما دموکراسی هم چنان در دور دست است و بازتاب دهنده امیدها و آرمان های مردم آن کشور.

پشتیبانی مشاوران کلیدی و اعضای دولت ترامپ از سازمان های خشونت گرا، مانند مجاهدین خلق، که از ترور برای کشتن ایرانی ها و آمریکایی ها استفاده کرده اند، نگرانی های جدی به وجود آورده که آیا هدف دولت شما حمایت از ایران است یا استفاده از درد و رنج مشروع مردم برای بی ثبات کردن ایران و تبدیل آن به یک کشور درمانده. در واقع، رفتار دولت شما با ایرانیان، با جلوگیری از مسافرت آنها به ایالات متحده، قطعا نشانه توجه مثبتی نسبت به مردم ایران نیست.

ما از شما می خواهیم تمام تلاش های خود را برای بی ثبات کردن ایران متوقف کنید و اشتباهی که آمریکا در عراق انجام داد را تکرار نکنید. اگر واقعا مایل هستید به مردم ایران کمک کنید، ممنوعیت مسافرت را بردارید، از برجام پیروی کنید و از گشایش های اقتصادی تعهد شده، که به شهادت رسانه های مستقل سه سال است معوق است، جلوگیری نکنید.

این اقدامات بیش از هر چیز برای مردم ایران فضای تنفسی برای ابه وجود خواهد آورد که در یک روند تدریجی هرآنچه می توانند، بدون تبدیل ایران به سوریه ای دیگر، را برای سوق ایران به سوی دموکراسی، به انجام رسانند.

,Secretary Pompeo

We the undersigned strongly oppose any efforts to destabilize Iran and bring about its economic collapse. The people of Iran have struggled to achieve democratic rule and independence for more than a century, and while this noble struggle has both made positive strides and suffered setbacks, outside interference has invariably undermined their efforts and strengthened Iran’s authoritarian rulers

Today, the Iranian people’s struggle continues unabated. The Iranian government’s mismanagement and corruption have once again increased the people’s suffering and both political and economic frustration is on the rise. The Iranian government’s ability to adequately meet the demands of the people remains unclear

Iran’s only chance to achieve a sustainable democracy that reflects the wishes of its people comes from a process driven by the people of Iran, for the people of Iran. In short, change must come from inside of Iran – not from Washington or anywhere else. It is also crucial to bear in mind that Iranians have a long history with the United States, one that is alive in the memory of even young Iranians, and would compel them to respond to any American destabilization with wariness and hostility. However, efforts to bring about the collapse of the Iranian economy through external pressures and sanctions, or a US-sponsored regime change in Iran (in the image of Iraq) will not bring about democracy in Iran but rather destabilize the country and put democracy out of the reach of the Iranian people. That is what it did in Iraq, where after a decade of devastating instability with more than 500,000 dead, Iraq holds elections but is far from a democracy that reflects the hopes and aspirations of its people.

Support for violent organizations such as the Mujahedin-e Khalq (MEK) – which has used terror to kill Iranians and Americans alike – by key advisors to and Members of the Trump administration raises serious concerns as to whether your administration’s objective is to support the Iranian people’s struggle for democracy and independence or to use their legitimate grievances to destabilize Iran and turn it into a failed state. Indeed, your administration’s treatment of Iranians by preventing them en masse from traveling to the United States, certainly did not reflect any positive intent towards the people of Iran

We urge you to cease all efforts to destabilize Iran and repeat the costly mistake the US committed in Iraq. If you truly wish to help the people of Iran, lift the Travel ban, adhere to the Iran nuclear deal—the JCPOA—and provide the people of Iran the economic relief they were promised and have eagerly awaited for three years, as every independent media has reported

Those measures, more than anything, will provide the Iranian people with the breathing space to do what only they can do – push Iran towards democracy through a gradual process that achieves the benefits of freedom and liberty without turning Iran into another Iraq or Syria

Sincerely

Farrokh Negahdar, Pro-reform Political Activist; Mohsen Kadivar, Research Professor, Duke University; Reza Aslan, Best-Selling Author; Sanam Naraghi, ICAN; Farshad Farahat, Actor; Ahmad Kiarostami, Kiarostami Foundation; Touraj Daryaee, Professor of History; Gholam Peyman, Inventor of Lasik; Mehran Kamrava, Professor, Georgetown University-Qatar; Farideh Farhi, Independent Scholar; Steven Saeed Nasiri, Nasiri Ventures; Hamid Dabashi, Professor, Columbia University; Asieh Namdar, Journalist; Ervand Abrahamian, Professor Emeritus, CUNY; Muhammad Sahimi, Professor, University of Southern California; Trita Parsi, President, NIAC; Arshin Adib-Moghaddam, Professor, University of London; Arang Keshavarzian, Professor, New York University; Nader Hashemi, Professor, University of Denver; Ali Kadivar, Professor, Boston College; Mahmoud Sadri, Professor, Texas Woman’s University; Ahmad Sadri, Professor of Sociology; Eskandar Sadeghi-Boroujerdi, University of Oxford; Jamal Abdi, Executive Director, NIAC Action; Danesh Moradigaravand, Research Associate at Wellcome Trust Sanger Institute; Arash Eshghi, Heriot-Watt University; Banafsheh Madaninejad, Southwestern University; Siobhan Amin; Ahmad Shams; Dianati Elmira; Mohammad Reza Salehpour, University of Texas; Mark Amin; Danesh Moradigaravand, Wellcome Trust Sanger Institute; Seyed Hosseini, Retired Railroad Director; Masoud Loghmani; Ali Fatemi, DePaul University; Sahar Hooshdaran; Amirhassan Boozari, UCLA; Homayoon Kazerooni, University of California at Berkeley; Goudarz Eghtedari, Systems Scientist; Hadi Enayat, Aga Khan University; Ziba Mir-Hosseini, SOAS, University of London; Fatemeh Keshavarz-Karamustafa, Professor, University of Maryland; Sussan Siavoshi, Trinity University; Dina Esfandiary, CSIS; Yashar Salek; Parsa Sorbi, Persian TV Host; Kia Hamadanchy; Ardavan Moaveni; Ali Khademhosseini, UCLA; Mina Houtan, Houtan Foundation; Kevan Harris, UCLA; Mojtaba Mahdavi, University of Alberta, Canada; Noosheen Hashemi