فقهای منکر ولایت فقیه

فقهای منکر ولایت فقیه

هفت مرجع تقلید و هفت فقیه دیگر

“ولایت فقیه در امور حسبیه” را نباید با “جواز تصرف فقیه از باب قدر متیقن”، “ولایت عامه فقیه” و “ولایت مطلقه فقیه” اشتباه کرد. “ولایت عامه فقیه” و “ولایت مطلقه فقیه” هرگز نظریه رسمی سیاسی تشیع نبوده و نیست. اکثر فقهای شیعه “ولایت سیاسی فقیه” را رسما انکار کرده اند. از زمان ملا احمد نراقی (۱۱۸۵-۱۲۴۵ق) که احیاگر این نظریه در فقه متأخر شیعه محسوب می شود، نظریه غالب تشیع مخالف با “ولایت سیاسی فقیه” بوده است. در این مجال برخی فقها و مراجع تقلید متأخر (در ۱۲۵ سال اخیر) که در کتب فقه استدلالی خود بر علیه “ولایت سیاسی فقیه” إقامه برهان کرده اند را معرفی می کنم. اینها همه فقها و مراجع قرن اخیر نیستند. به تدریج بر این فهرست افزوده می شود. همانگونه که ملاحظه می کنید اعاظم فقها و اصولیین حوزه های نحف و قم چهره های شاخص این فهرست هستند. از پیشنهادات و انتقادات اهل فضل استقبال می کنم.

۱. محمد کاظم آخوند خراسانی (۱۲۱۳-۱۲۹۰)

۲. عبدالکریم حائری یزدی (۱۲۳۸-۱۳۱۵)

۳. محمد حسین غروی اصفهانی (کمپانی) (۱۲۵۷-۱۳۲۱)

۴. محسن طباطبائی حکیم (۱۲۸۶-۱۳۴۹)

۵. احمد موسوی خوانساری (۱۲۷۰-۱۳۶۳)

۶. ابوالقاسم موسوی خوئی (۱۲۸۷-۱۳۷۱)

۷. محمد علی اراکی (۱۲۷۳-۱۳۷۳)

***

۸. محمد حسین طباطبایی (۱۲۸۱-۱۳۶۰)

۹. رضا زنجانی (۱۲۸۲-۱۳۶۲)

۱۰. ابوالفضل موسوی مجتهد زنجانی (۱۲۷۹-۱۳۷۱)

۱۱. رضا صدر (۱۳۰۰-۱۳۷۳)

۱۲. مهدی حائزی یزدی (۱۳۰۲-۱۳۷۸)

۱۳. محمد مهدی شمس الدین (۱۳۱۴-۱۳۷۹)

۱۴. موسی صدر (متولد ۱۳۰۷ در قم، مفقود الاثر: ۹ شهریور ۱۳۵۷ در لیبی )

  • به زودی