حجت الاسلام دکتر احمد احمدی و انقلاب فرهنگی دوم

برخورد با منحرفان خواست مردم است

انقلاب فرهنگی در گفتگو با حجت الاسلام دکتر احمد احمدی،

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ( و رئیس سازمان سمت و نماینده مردم تهران در مجلس هفتم)

• مدتی است که زمزمه لزوم اجرای انقلاب فرهنگی دوم در دانشگاهها به گوش می رسد و بخش هایی از دانشجویان و حتی مسئولان از اجرای انقلاب فرهنگی دوم حمایت می کنند. با توجه به اینکه شما از اولین اعضای شورای انقلاب فرهنگی بوده اید و تا کنون نیز از اعضای این شورا هستید، سوال ما از شما این است که آیا در شرایط کنونی سخن گفتن از انقلاب فرهنگی موضوعیت دارد؟

ببینید، هر واژه ای باید تعریف شود، به خصوص اصطلاحات را باید در جای خود به کار برد وتعریف مشخصی از آنها داشت. در سال های اولیه انقلاب دانشگاهها به مراکز هدایت اغتشاش در کشور تبدیل شده بود. لذا دانشجویان مسلمان، دانشگاهها را بستند و امام هم برای توصیف آن حرکت «انقلاب فرهنگی» را به کار برد. البته با اینکه تحول بزرگی اتفاق افتاده، اما هنوز هم بعصی جنبه های انقلاب فرهنگی تحقق نیافته است.

• وجوه این انقلاب فرهنگی چه چیزهای بود که هنوز به اعتقاد شما تحقق نیافته است؟

در یک جامعه اسلامی باید تحولات زیادی رخ می داد. مردم باید اخلاق اسلامی را سرلوحه خود می ساختند. اما هنوز تا حاکم شدن اخلاق اسلامی در کشور فاصله داریم. اکنون رفتارها و نشانه های زیادی در کشورمان می بینیم که مناسبتی با اخلاق اسلامی ندارند.

• منظور من وجوه تحقق نیافته انقلاب فرهنگی در دانشگاههاست. آیا شما معتقدید که اهداف انقلاب فرهنگی در داخل دانشگاهها هنوز تحقق نیافته است؟

انقلاب فرهنگی در دانشگاه ها یک قسمت کار است. مقوله فرهنگ تنها به دانشگاه اختصاص ندارد. انقلاب فرهنگی یک قسمت از رسالت انقلاب اسلامی است.بنا براین آنگونه که ما در ابتدای انقلاب برای اصلاح دانشگاهها برنامه ریزی کردیم برای جامعه برنامه ریزی نکردیم.

• پس از نظر شما هنوز انقلاب فرهنگی باید تداوم داشته باشد؟

بله ، البته در همه جوانب زندگی اجتماعی ما.

• به این ترتیب شما خواسته دانشجویانی را که امروز از انقلاب فرهنگی دوم سخن می گویند، تأیید می کنید؟

ببیند، شرایط امروز با زمان انقلاب بسیار تفاوت دارد. آن روزها دانشگاه ها ملغمه ای از نیروهای کمونیست، منافق و … بود. هر کسی کار خودش را می کرد. اما الان فضا بسیار متفاوت است. شاید بعضی از دانشجویان از انقلاب فرهنگی دوم سخن بگویند اما نباید شرایط امروز را با ابتدای انقلاب فرهنگی مقایسه کرد.

• پس چه شرایطی باعث شده که امروز عده ای از انقلاب فرهنگی دوم سخن بگویند؟

حقیقتا در این سال ها دانشگاه های ما از انقلاب فرهنگی فاصله گرفته است. برخورد و پوشش برخی از دانشجویان در شأن یک دانشجوی مسلمان نیست. حتی شنیده شده که در بعضی از دانشگاه ها دانشجویانی هستند که می گویند ما کمونیست هستیم. این باعث تأسف است که دانشجو از کمونیستی که همه می دانند یک طبل تو خالی بود حمایت کند.خوب، دانشجویان مسلمان حق دارند تقاضای برخورد با این افراد را داشته باشند و خواستار تحول در دانشگاهها باشند.

• آیا خواسته امروز برخی از دانشجویان را باید با همان شیوه گذشته محقق کرد؟

این تحول خواهی با آنچه در انقلاب فرهنگی رخ داد ماهیتاَ متفاوت است. امروز بدنه دانشگاههای ما انقلابی اند. شرایط امروز اصلا قابل مقایسه با دوران انقلاب فرهنگی نیست. اکنون باید متناسب با موقعیت سخن گفت. نه اینکه امروز را با آن شرایط مقایسه کنیم.

• با توجه به اینکه بعضی از افرادی که خود در ستاد انقلاب فرهنگی حضور داشتند، اکنون آن تجربه را نقد می کنند، دیدگاه شما آیا نسبت به انقلاب فرهنگی تغییر نکرده است؟

من تجربه انقلاب فرهنگی را کاملاَ تأیید می کنم. بگذریم از این که بعضی آدمهای نا اهل در ستاد انقلاب فرهنگی آمده بودند تا مانع اقدامات ستاد شوند و کار شکنی می کردند.

• چه کارشکنی هایی انجام می شد؟

آن زمان در درون اعضای ستاد ناسازگاریهایی با این حرکت وجود داشت که به نتیجه نرسید. اما من می گویم که اصل مسئله اقدامی درست بود. اگر ستاد اقدام نمی کرد، مدت ها طول می کشید تا اوضاع دانشگاه ها سر و سامان پیدا کند.

• اما امروز کسانی آماج برخوردها در آنچه انقلاب فرهنگی دوم خوانده می شود، قرار می گیرند دانشجویان انجمن های اسلامی و اساتیدی همچون محسن کدیور و دیگرانی هستند که سابقه فعالیت های انقلابی آنها بر کسی پوشیده نیست.

من با شخص کاری ندارم. به هر حال وقتی چه استاد و چه دانشجو با قانون اساسی و مقدسات نظام در افتند، صدای جامعه در می آید و خواهان بر خورد می شود، در همین دانشگاه تربیت مدرس چندین هزار استاد تربیت شده اند. حالا ممکن است میان آنها تعدادی نا اهل هم پیدا شود اما اکثریت انقلابی هستند.

• یعنی شما معتقدید برخوردهای کنونی با دانشجویان منتقد عضو انجمن اسلامی و استادان شناخته شده، ماهیت سیاسی ندارد و مبتنی بر دیدگاهی انقلابی است؟

ممکن است برخورد های سیاسی هم صورت پذیرد، اما اصل داستان مبتنی بر خواست مردم برای برخورد با منحرفین است. اگرچه از هر برخورد و حرکتی می توان تعبیر سیاسی هم داشت.

* * *

نقد سرزده آراء کدیور در مسجد دانشگاه تربیت مدرس ۱ خرداد ۱۳۸۶