جرعه ای از دریای مناجات شعبانیه
هرگاه پیامبر (ص) هلال ماه شعبان را رؤیت می کرد جارچی به شهر می فرستاد تا مردم را خبر کند: من فرستاده پیامبر خدا بسوی شما هستم، آگاه باشید شعبان فرا رسیده است. شعبان ماه من است. خدا رحمت کند کسی را که مرا در ماهم یاری کند.
ماه شعبان یکی از اوقات برجسته مناجات و عشق ورزی با خداوند است. در این ماه خود را آماده شرفیابی به مهمانی الهی در ماه مبارک رمضان می کنیم.
از چهار دعای معتبر که از اهل بیت پیامبر (ص) در دست داریم یعنی دعای کمیل، مناجات شعبانیه، دعای ابوحمزه ثمالی و دعای عرفه دو دعای آن متعلق به ماه معظم شعبان است.
شیخ طوسی در آخرین بخش کتاب مصباح المتهجد نوشته است که کمیل بن زیاد نخعی امیرالمؤمنین علی (ع) را در شب نیمه شعبان در حال سجده می یابد که اینگونه با خدای خود راز و نیاز می کرده است. دعای کمیل روایت کمیل بن زیاد نخعی از مناجات عارفانه امام علی (َع) در نیمه این ماه است و خواندن آن در هر شب جمعه از علامات تشیع است.
سید بن طاووس در فصل دهم از بخش اعمال ماه شعبان کتاب اقبال الاعمال خود مناجات شعبانیه را نقل کرده است. علی بن مهجور مشهور به ابن خالویه راوی این مناجات از مشایخ نجاشی و سران شیعیان دوران خود و مولف چندین کتاب بوده است.
ائمه اهل بیت (ع) بر قرائت این مناجات در ماه شعبان مداومت داشته اند. مناجات شعبانیه همانند دعای کمیل مواجهه علوی با امر قدسی است. گزارش تجربه دینی علی بن ابی طالب (ع) است. مناجات شعبانیه ادب عشق ورزی با جان جانان است.
ادعیه و مناجات اصیلی که از پیامبر (ص) و اهل بیت او (ع) در دست داریم راز و نیاز عاشقانه و گفتگوی عارفانه است. منطق «حق و تکلیف» در میان نیست. این انسان مکلّف نیست که با خدای محقّ سخن می گوید. منطقی بالاتر در میان است: منطق عاشق و معشوق ، محبّ و محبوب، جان شیفته و جان جانان. مناجات شعبانیه شرح عشق ورزی مؤمنانه است. داستان فرار مقدس از ظلمات نفسانی و پناهندگی به محضر دوست است.
جلسات مجازی «شعبان بهار عشق ورزی» به دعوت دانشجویان ایرانی دانشگاه بین المللی سنگاپور برگزار شده است. نخستین جلسه به شرح اجمالی برخی مضامین بلند مناجات شعبانیه اختصاص دارد.
متن صوتی نخستین جلسه آن ۱۰ تیر ۱۳۹۱
