احکام حجاب

«تحلیل انتقادی» احکام دینی پوشش بانوان: پوشش موی سر از رسوم زنان اشرافی ایران باستان، روم شرقی و احکام شریعت یهود است که وارد فرهنگ اسلامی شده و توسط صحابه پیامبر تلقی به قبول شده است. در قرآن نصی دال بر وجوب پوشش صورت و موی زنان وجود ندارد. دلیل معتبری از پیامبر درباره لزوم پوشش موی زنان خارج از نماز نداریم. روایات معتبر شیعی اقدم درباره حجاب به نیمه قرن دوم می‌رسد، که دلالتی بر حکم دائمی ندارند. پوشیدن روسری همانند زدن نقاب و برقع واجب یا مستحب نیست.

احکام دینی پوشش زنان (فقه فتوائی): مو، سر و گردن زن زینت ظاهر است، و پوشاندن آن در صورتی لازم است که در منطقه‌ای تلازم با نجابت و عفاف داشته باشد. تازه این هم حکم ثانوی است، والا به حکم اولی پوشاندن آن واجب نیست. در حالی که زینت باطن پوشاندنش واجب است و ربطی به عرف ندارد. پوشاندن موی سر زن به حکم اولی تلازمی ذاتی با عفاف و نجابت ندارد. این موضع بدن اگر چه زینت است، اما همانند صورت زن، زینت ظاهر است.

بررسی احکام دینی پوشش بانوان بر اساس موازین «فقه استدلالی»: حجاب در قرآن [ بحث اجمالی]، روایات شیعی، روایات و فتاوای اهل سنت؛ بررسی فتاوای فقیهان شیعه در لباس زن نمازگزار، نگاه و پوشش. از دو واژه‌ی جِلباب و خِمار در آیات پوشش بانوان در قرآن (احزاب ۵۹ و نور ۳۱) بیش از مطلق پوشاک استفاده نمی شود، و به‌تنهائی ظهوری در وجوب روسری ندارند. مفاد این دو آیه جمع و جور کردن جامه و پوشانیدن سینه و گریبان است. در احکام حجاب روایات متواتر لفظی و معنوی وجود ندارد.