دی ۱۳۹۱

وصیت به بخشیدن اعضای بدن بعد از مرگ مغزی یا بخشش آن توسط اولیاء میت شرعا بلامانع است، چرا که با مرگ مغزی با تشخیص پزشکان متخصص نفس محترمه ای در کار نیست تا حرمتی در کار باشد

نظر اتفاقی فقهای شیعه در قرون اخیر این است که سهم امام (بخش اول خمس) در زمان غیبت به نایبان ایشان یعنی فقهای عادل پرداخت شود یا با اجازه‌ی ایشان در اهم امور ضروری دینی از قبیل نشر علوم دینی و کمک هزینه‌ی تحصیلی طلاب علوم دینی هزینه شود. هزینه کردن بخش دیگر خمس (سهم سادات) توسط خود مکلف در میان فقراء و مساکین و درراه ماندگان مستحق مجاز است. می توان با رفع حاجت سادات مستحق چه کمتر از نصف و چه بیشتر از نصف بخش باقیمانده را به اهم مصارف دینی که همان اشاعه‌ی معارف دینی است رسانید. بیشک اگر این اموال شرعی در یک جا جمع شود و زیر نظر نمایندگان مردم و با اشراف فقهای عدول هزینه شود باعث عزت مذهب خواهد بود و هزینه کردن فردی آن فاقد فایده مهمه یادشده است.

حرمت جنگیدن در ماه حرام نسبی است و در مقابل مشرکان و کفار حجاز عصر نبوی بوده است که جنگیدن در این ماهها را حرام می دانسته اند، در قبال دیگر ملل دلیلی بر حرمت آن در دست نیست. به عبارت دیگر حکم حرمت جنگیدن در ماههای حرام جاودانه نیست و مختص سرزمین و زمانه ای است که جنگیدن در ماههای حرام را ممنوع می دانستند نه همیشه و همه جا. این احکام درباره مطلق جنگ است و استعمال اصطلاح جهاد و تقسیمات مختلف آن ماهیت مسئله را عوض نمی کند.

بیماری انسان ارتباط مستقیمی با صالح بودن یا ناصالح بودن او ندارد. چه بسیار انسانهای گناهکار، ناصالح و بی ایمانی که بدون ابتلا به هرگونه بیماری و با مرگی بی درد از دنیا رفته اند، و چه بسا انسانهای مومن، متقی و صالحی که مبتلا به برخی بیماری های رنج آور شده با مرگی سخت از دنیا رفته اند. مرگ راحت و عدم ابتلای بی ایمانان و ناصالحان مبتنی بر سنت «استدراج» است، خداوند با این سنت دنیای راحتی را به اینگونه افراد می دهد تا درجه درجه بر دشواری آخرت آنها بیفزاید.

پرسش: نظرتان راجع به آثار مرحوم سید ابوالفضل برقعی چیست؟ با این چراغهایی که این بنده خدا روشن کرده وانصافا سندش هم اکثرا قرآن است،