اردیبهشت ۱۳۹۹

اصل اولی در هر آنچه قابل خوردن باشد حلیت و جواز خوردن است. اصالة الحلیة و اصالة الاباحة در مورد آبزیان هم جاری است. حرمت دلیل می خواهد، حلیت و اباحه مطابق اصل اولی است. ماهی و دیگر آبزیان تنها در صورتی گوشتشان حلال است که زنده از آب صید شده باشند. مسئله‌ی حرمت ماهی بی فلس اولا از منفردات تشیع است، ثانیا از آغاز بین فقهای شیعه مورد اختلاف بوده است. خوردن مردار حیوان دریایی همانند دیگر حیوانات خشکی حرام است. ماهی های بی فلس مکروه هستند.

خوردن چیزهایی که طبع نوع انسان از آن تنفر دارد، اشیاء نجس، آنچه در راه غیر خدا ذبح شده باشد، اشیا‌ء مضرّ به بدن، و از حیوانات خشکی زی یا هوازی فی الجمله گوشت حیوانات و پرندگان درنده و مردار خوار، خزندگان و حشرات حرام هستند. اینکه اطعمه و اشربه ای توسط پیامبر تحریم شده باشد منتفی نیست. این تحریمهای نبوی به محرمات وحی الهی اضافه می شود. خوردن گوشت در اسلام مباح است، اما به مقدار کم. شکم را گورستان حیوانات کردن کراهت دارد. گیاه‌خواری شرعا رجحان بیشتری دارد.