در محضر فقیه آزاده
بخش دوم: استفتاء و فتوا
تقاضای رأی به عدم اعتبار نظریه ولایت فقیه
باسمه تعالی
محضر مبارک شیخنا الاستاد فقیه عالیقدر حضرت آیت الله العظمی منتظری مد ظلّه العالی
سلام علیکم بما صبرتم فنعم عقبی الدار
سلامتی، توفیق و مزید عزّت آن وجود شریف را از درگاه خداوند بزرگ خواستارم. از دیدن دست خط شریف مسرور شدم. از الطاف حضرت استاد سپاسگزارم. از اینکه بار دیگر جسارت کرده مزاحم وقت ذی قیمت آن عالم ربانی می شوم عذر می خواهم . اما سلف صالح اصرار در امور علمی را نه تنها مجاز بلکه توصیه کرده اند.
همانگونه که وعده داده بودم مقاله “ولایت فقیه و مردم سالاری” را که اخیرا در کنفرانس انجمن مطالعات خاورمیانه قرائت کرده ام به ضمیمه همین نامه تقدیم می کنم. همانطور که ملاحظه خواهید فرمود در این مقاله برای نخستین بار شاگرد رأی استاد خود را نقد کرده است. اینجانب کوشش کردم قبل از اتمام مقاله در قالب چندین سؤال جدیدترین آراء استاد را مطرح کرده پاسخ احتمالی ایشان را نیز به برخی از این اشکالات ارائه کنم. به احتمال فراوان نقدهای شاگرد ناشی از خامی وی است که با تذکرات فنی استاد آنها را پس خواهد گرفت. اگر بر وی منت نهید و رأی سوم مقاله را نیز به ولو به اجمال مورد عنایت قرار داده اشکالات آنرا تذکر دهید زهی سعادت.
فشار ناشی از کسالت و کبر سنّ و کثرت مشاغل علمی را کاملا درک می کنم. اما ملاحظه مسئله مهمتری بنام آبروی تشیع و اعتبار اهل بیت (ع) و اسلام مرا بر آن می دارد که از محضر عزیزی که “اصل ولایت فقیه” به همت والا و حسن نیت او وارد عرصه قانون و سیاست این کشور شده است، التماس کنم که تا دیرتر نشده فکری کند. نظریه ای که اینگونه از آن می توان سوء استفاده کرد و امکان خطای ناصالحان را به حداقل نمی رساند، فارغ از اشکالات عدیده مجری به مناقشات عمده نظری مبتلاست. نظریات سیاسی برای تدبیر آدمیان عادی و متوسط است نه فرشتگان و اوتاد.
همواره از درگاه حضرت حق طلبیده ام که “رأی به عدم اعتبار نظریه ولایت فقیه” را جزء کارنامه درخشان علمی استاد علامه قرار دهد، و همچنان به نظر رحمتش امیدوارم. از تصدیع و جسارت و صراحت لهجه عذر می خواهم. اصلاح این بلیه جز از آن فحل برنیاید. عزّت عالی مستدام باد.
شاگرد کوچکتان
کمبریج، ۲۶ آذر ۱۳۸۲
محسن کدیور