نقد کتاب حکومت انتصابی

متن کامل ۹ نقد منتشر شده بر اجزای مختلف کتاب حکومت انتصابی

آقای کدیور در مقاله‌های متعددی با عنوان "حکومت انتصابی " که از شماره دوم محله آفتاب به بعد به چاپ رسیده با نظریه ولایت فقیه، انتصابی بودن ولی فقیه و دیگر ارکان این نظریه مخالفت کرده‌اند. اما در بررسی خود، ازروشهای متعددی بهره جسته که عموم آنها مبتلا به کاستیهای فراوانی است.

نگارنده در اين مقاله، نظريه آقاي كديور را با عنوان «حكومت انتصابي» كه در شماره دوم مجله آفتاب به چاپ رسيد مورد نقد و بررسي قرار داده است.

با توجه به نکته سنجی‌های فقهی اصولی و ظرایف علمی می‌توان نشان داد که نظر فقهی امام، دخالت رأی مردم در مشروعیت حکومت اسلامی بوده است، همانگونه که جمهوری اسلامی بر اساس آن شکل گرفته و قانون اساس بدان تصریح می‌کند.

مشکل فعلی جامعه، اندیشه و مشی امام نیست، بلکه انحراف از راه خمینی است، یعنی عدم تمکین به رأی ملت که باید میزان باشد و بی اعتنایی به حقوق و آزادیهای قانون شهروندان با ارائه تفسیرهای استبدادی از نظام اسلامی.

نوشتار حاضر در ادامه دو اثر پیشین نویسنده در تبیین نظریه سیاسی شیعه در عصر غیبت, نگاشته شده است. کتاب های نظریه دولت در فقه شیعه و حکومت ولایی, هر چند تا کنون مورد بحث و نقدهایی قرار گرفته, ولی هنور هم جای تإملات جدیتری دارد. مقالات حاضر که به مفهوم ((انتصاب)) در نظریه ولایت فقیه پرداخته, با تعریف و تلقی خاصی از انتصاب و نصب گره خورده است.

کشف ولی امر / کدیور، محسن / آفتاب، ش 5 ماه نامه‌ی بازتاب اندیشه؛ شماره ۱۶؛ تیر ۱۳۸۰؛ (مرکز پژوهشهای اسلامی صدا وسیما با همکاری مؤسسه فرهنگی طه)، ص ۲۸-۲۰.   چکیده: نویسنده مقاله، در ادامه مقالات «حکومت انتصابی » در این قسمت به بحث درباره طرق تعیین ولی امر می پردازد . قائلان به حکومت انتصابی معتقدند که زمامدار از طرف خداوند منصوب می شود و لذا دیگر جایی برای انتخاب مردم باقی نمی ماند . البته این نصب به صورت عام است; به این معنا که کلیه واجدان…

اگر جوهره نظامهای مردمسالار بر اساس علوم امروزین را، خواست و توافق و رضایت اکثریت مردم برای اطاعت از نظام سیاسی خود بدانیم، در این صورت باید گفت که نظامهای دینی در نزد شیعه، هیچ گونه تغایری با مردمسالاری (با مفهوم فوق) ندارد.

مجلس خبرگان رهبری مصرح در قانون اساسی در واقع حزب فقیهان قدرت طلب است که با غلبه بر فقیهان دیگر با زور تشکیل شده است که به دلیل عدم پذیرش مردم، رنگ و لعابی دموکراتیک به آن زده‌اند در حالی که این امر از نظر فقها همانند کپسولی که محتوای آن داروی تلخی است می‌باشد که اگر دارو بدون روپوش ( انتخاب دموکراتیک مردم) ارایه شود، بیماران از استعمال آن سرباز می‌زنند.