وحی و نبوت

پیامبران و خاورمیانه

در قرآن به اسم تنها ۲۷ پیامبر اشاره شده است. دلیلی نداریم که غیر از ایشان پیامبری نبوده است. تاریخ مکتوب ما نیز به بیش از چند هزار سال نمی رسد. اینکه پیامبران دیگری بوده باشند و ما از آنها خبری نداشته باشیم منتفی نیست.

ملاک الهی بودن قرآن

الهی بودن یک متن متکی بر یک باور است. باور به پیامبری که آن را به خدا نسبت می دهد. بدون باور به آن پیامبر راهی برای پذیرش الهی بودن آن متن نیست. من محمد بن عبدالله (ص) را صادق و امین می دانم. او قرآن کریم را وحی الهی معرفی کرده است. مفاد قرآن کاملا ادعای او را تایید می کند.

محدودیتهای عقل و نیاز به پیامبر

پرسش: در سخنرانیتان واقع در دانشگاه تگزاس فردی از شما پرسید چرا اکنون پیامبری نازل نمی‌شود و شما فرمودید “چون الان عقلمان می‌رسد” بنابر این

منابع تاریخی درباره‌ی پیامبر

پرسش: این جانب چندی پیش مقاله ای درباب بررسی تاریخی حضرت محمد مطالعه کردم. در این مقاله بر اساس اقوال مختلفه بیان می کرد اگر

دلیل خاتمیت نقلی است

پرسش: نبوت رسول مکرم اسلام (ص) دارای دلایلی است که غالبا درون دینی است و ادله اش قرآن واخبار مورد وثوق مسلمین و اینگونه مستندات قانع

بهترين نوع زندگي

بهترین زندگی آن زندگی است که سعادت دنیا و آخرت را نصیب انسان کند. برای دستیابی به سعادت دنیا و آخرت سه بزرگراه هست: عقل، دل و دین.

دلیل حجیت قرآن، احادیث پیامبر و ائمه

حجیت قرآن مبتنی بر ایمان به نبوت محمد بن عبدالله و صداقت و امانت داری ایشان و تصریح رسول الله به کلام الله بودن قرآن است. پذیرش سخن پیامبر اعم از اینکه در حضور ایشان باشیم یا با حدیث معتبر مطلبی را از ایشان بشنویم در گرو ایمان به نبوت ایشان است. یعنی چون گوینده رسول خداست به سخنان وی اعتنا می شود. اعتبار قول و فعل ائمه چه در محضرشان باشیم چه از طریق حدیث معتبر اقوالشان را بشنویم از منظر شیعی این است که باور کرده باشیم ایشان سومین منبع دینی (پس از قرآن و سنت نبوی) هستند.

انتقاد از پیامبر و ائمه؟

اگر مسلمانی در زندگی و رفتار خصوصی و عمومی اولیاء دین خللی می یابد، موظف است در این زمینه تحقیق کند. اگر نتیجه تحقیق او به گونه ای بود که خللی به ایمان او به نبوت محمد (ص) یا امامت ائمه نمی زند او به عنوان مسلمان و شیعه مطابق تحقیق خود عمل خواهد کرد. و اگر نتیجه تحقیق وی به گونه ای بود که بر فرض صحت آن ایمان به نبوت دیگر برایش میسر نیست علی القاعده دیگر چنین فردی دلیلی برای مسلمانی ندارد. پرسش از «جواز یا حق انتقاد از اولیاء دین» به بحث «امکان بقای مسلمانی یا تشیع به باور خود فرد» بازمی گردد. وگرنه با عدم جواز و تهدید به مجازات دنیوی یا عذاب اخروی انتقاد مرتفع نمی شود. در چنین امر خطیری فرد می باید با تحقیق خود به اطمینان برسد.

شق القمر

پرسش: از شق القمر، به عنوان یکی از معجزات رسول مکرم اسلام (ص) نام برده می شود. چرا در هیچ یک از کتب تاریخی در

دین پیامبر قبل از بعثت

پرسش: دین رسول اکرم (ص) پیش از بعثت چه بوده است؟ پاسخ: محمد بن عبدالله (ص) قبل از بعثت یقینا موحد بوده است، اینکه بر

ولایت تشریعی ائمه و ختم نبوت

برخی علمای شیعه از آغاز تا کنون ائمه را «علمای ابرار» دانسته ولایت تکوینی یا تشریعی برای ایشان قائل نبوده اند. آنان خداوند را شارع بالذات و پیامبر را شارع بالعرض و ائمه را عالمان امانتدار شریعت نبوی معرفی می کرده اند. هر چه از ائمه(ع) روایت شده یا سخن پیامبر (ص) است یا برداشت و اجتهاد ائمه است، بنابراین تشریعی صورت نگرفته تا خللی به ختم نبوت وارد شود. نه کسی بعد از ایشان ادعای نبوت کرده است، نه تشریع بعد از ایشان ادامه یافته است.

دلیل ختم نبوت

پرسش: از چه طریق عقلی (بدون تکیه بر آیات و روایات) میتوان ثابت کرد که حضرت محمد آخرین فرستاده خداست و بعد از ایشان پیامبری

پیامبر امّی و تعلیم به دیگران

پرسش: آیا پیامبر اسلام در تمام دوران حیاتش و تا آخرین لحظه زندگیشان امی یعنی بی سواد بودند یا اینکه تنها قبل از رسالتشان فاقد

بی خطا بودن وحی الهی و مخلَص بودن پیامبر

پیامبر به نص قرآن بشری مثل بقیه‌ی آدمها بوده، اما به او وحی می شده است. قرآن خودش گفته که وحی را حفظ می کند. وحی الهی عاری از خطاست. پیامبر هم داعی برای گناه کردن ندارد، متقی و مطهر و مخلَص است و بر اینگونه آدمها شیطان تسلطی ندارد. آنچه را هم که به نام دین به پیروانش تعلیم داده از خدا فرا گرفته و خطا در آن راه ندارد. خارج از حوزه‌ی دین هم انسانی عادی بوده است.

شارع بودن پیامبر (ص)

کسانی که در احکام شرعی تنها به قرآن مراجعه می کنند و خود را از سنت معتبر پیامبر (ص) بی نیاز می دانند در حقیقت شارع را منحصرا خداوند، و شریعت را منحصر در قرآن کریم می دانند و بر این اساس پیامبر(ص) را شارع نمی دانند.

خلط امور حقیقی و اعتباری در بحث وحی

از قاعده‌ی فلسفی «هر حادثی مسبوق به ماده و مدت است» نمی توان نتیجه گرفت که وحی که امری حادث است مسبوق به ماده‌ی زبان پیامبر و جهان شناسی و فرهنگ جامعه عربی است، زیرا زبان و فرهنگ و علوم بشری اموری اعتباری هستند و نه حقیقی، و قاعده‌ی یادشده از فلسفه‌ی اولی در امور حقیقی جاری است نه امور اعتباری. تمسک به قاعده‌ی فلسفی یاد شده برای اثبات بشری بودن وحی برخاسته از «خلط امور حقیقی و اعتباری» است.

شک پیامبر(ص) در وحی؟ (آیه ۹۴ سوره یونس)

جمله شرطیه دلالت بر وقوع نمی کند. مخاطب آیه اگرچه پیامبر اسلام (ص) است، اما خطاب اصلی به کسانی است که در معارف الهی نازل شده به پیامبر (ص) تردید دارند. اینگونه خطاب به پیامبر (ص) در قالب جمله شرطیه با قصد خطاب اصلی به مردم در قرآن بی سابقه نیست و در اکثر تفاسیر به موارد مشابه اشاره شده است.