پیامبر امّی و تعلیم به دیگران

پرسش: آیا پیامبر اسلام در تمام دوران حیاتش و تا آخرین لحظه زندگیشان امی یعنی بی سواد بودند یا اینکه تنها قبل از رسالتشان فاقد سواد بودند و پس از آن دارای سواد خواندن و نوشتن شدند؟ آیا شواهدی در دست هست که نشان دهد پیامبر اسلام پس از رسالتشان دارای سواد خواندن و نوشتن شدند؟ مواردی چون ماجرای قرطاس و نسبت هذیانی گویی به ایشان، ماجرای صلح حدیبیه و غیره آمده است که نشان می دهد شخص پیامبر اقدام به نوشتن کرده یا درخواست برای نوشتن داشته اند. اما آیا این ماجراها صحت دارد و می تواند سندی باشد بر با سواد بودن پیامبر یا خیر؟ چطور است پیامبر به اسیران وعده دهد که اگر به مسلمانی خواندن و نوشتن را یاد دهد آزاد خواهد شد، در حالیکه خودش همت و جرات یادگیری را نداشته است! 
چطور كسی كه نمی‌تواند بنوسید، می‌تواند كتاب را به دیگران بیاموزد؟
پاسخ:
امی دو معنی دارد: اهل مکه (ام القراء) و درس نخوانده. پیامبر (ص) به هر دو معنی امی بوده است، هم اهل مکه بوده هم تحصیل اکتسابی و سواد خواندن و نوشتن نداشته است. آنچه در مورد معنی دوم یقینی است امی به معنای فقدان تحصیل اکتسابی (بیسواد بودن) پیامبر (ص) در زمان نزول وحی و بعثت است. پس از آن ایشان به نور وحی منور و عالم شدند. به عبارت دیگر علم ایشان اکتسابی نبوده لدنی بوده و هیچ بعدی ندارد که فردفاقد علم و سواد اکتسابی معلم دیگران بر اساس «علم لدنی» شود.
موفق باشید.۱۱ مرداد ۱۳۹۲