در قرآن به اسم تنها ۲۷ پیامبر اشاره شده است. دلیلی نداریم که غیر از ایشان پیامبری نبوده است. تاریخ مکتوب ما نیز به بیش از چند هزار سال نمی رسد. اینکه پیامبران دیگری بوده باشند و ما از آنها خبری نداشته باشیم منتفی نیست.
الهی بودن یک متن متکی بر یک باور است. باور به پیامبری که آن را به خدا نسبت می دهد. بدون باور به آن پیامبر راهی برای پذیرش الهی بودن آن متن نیست. من محمد بن عبدالله (ص) را صادق و امین می دانم. او قرآن کریم را وحی الهی معرفی کرده است. مفاد قرآن کاملا ادعای او را تایید می کند.
پرسش: در سخنرانیتان واقع در دانشگاه تگزاس فردی از شما پرسید چرا اکنون پیامبری نازل نمی‌شود و شما فرمودید “چون الان عقلمان می‌رسد” بنابر این
پرسش: این جانب چندی پیش مقاله ای درباب بررسی تاریخی حضرت محمد مطالعه کردم. در این مقاله بر اساس اقوال مختلفه بیان می کرد اگر
پرسش: نبوت رسول مکرم اسلام (ص) دارای دلایلی است که غالبا درون دینی است و ادله اش قرآن واخبار مورد وثوق مسلمین و اینگونه مستندات قانع
پرسش: آیا امکان دارد درمورد صحت یا عدم صحت روایت مربوط به شقه کردن ام قرفه توسط صحابه پیامبر (زید بن حارثه) که گویا در تاریخ
پرسش: «نقل آشکار قرآن در آیات ۱۱۶ و ۱۱۷ سوره مائده ازاعتراف حضرت مسيح در روز قيامت ، آن حضرت کوچک ترين اطلاعي از عملکرد
پرسش: لطفا در مورد مقولاتی چون کنیز و برده و کشتار یهودیان و …بفرمایید این مقولات که امروز در تقابل با اخلاق و حقوق بشر
پرسش: در بحث تفویض مسئولیت در حوزه مدیریت و اراده حکومت ، یکی از موارد قابل تامل و تفحص در دوره زمامداری حضرت رسول ص
بهترین زندگی آن زندگی است که سعادت دنیا و آخرت را نصیب انسان کند. برای دستیابی به سعادت دنیا و آخرت سه بزرگراه هست: عقل، دل و دین.
حجیت قرآن مبتنی بر ایمان به نبوت محمد بن عبدالله و صداقت و امانت داری ایشان و تصریح رسول الله به کلام الله بودن قرآن است. پذیرش سخن پیامبر اعم از اینکه در حضور ایشان باشیم یا با حدیث معتبر مطلبی را از ایشان بشنویم در گرو ایمان به نبوت ایشان است. یعنی چون گوینده رسول خداست به سخنان وی اعتنا می شود. اعتبار قول و فعل ائمه چه در محضرشان باشیم چه از طریق حدیث معتبر اقوالشان را بشنویم از منظر شیعی این است که باور کرده باشیم ایشان سومین منبع دینی (پس از قرآن و سنت نبوی) هستند.
اگر مسلمانی در زندگی و رفتار خصوصی و عمومی اولیاء دین خللی می یابد، موظف است در این زمینه تحقیق کند. اگر نتیجه تحقیق او به گونه ای بود که خللی به ایمان او به نبوت محمد (ص) یا امامت ائمه نمی زند او به عنوان مسلمان و شیعه مطابق تحقیق خود عمل خواهد کرد. و اگر نتیجه تحقیق وی به گونه ای بود که بر فرض صحت آن ایمان به نبوت دیگر برایش میسر نیست علی القاعده دیگر چنین فردی دلیلی برای مسلمانی ندارد. پرسش از «جواز یا حق انتقاد از اولیاء دین» به بحث «امکان بقای مسلمانی یا تشیع به باور خود فرد» بازمی گردد. وگرنه با عدم جواز و تهدید به مجازات دنیوی یا عذاب اخروی انتقاد مرتفع نمی شود. در چنین امر خطیری فرد می باید با تحقیق خود به اطمینان برسد.
پرسش: از شق القمر، به عنوان یکی از معجزات رسول مکرم اسلام (ص) نام برده می شود. چرا در هیچ یک از کتب تاریخی در
پرسش: دین رسول اکرم (ص) پیش از بعثت چه بوده است؟ پاسخ: محمد بن عبدالله (ص) قبل از بعثت یقینا موحد بوده است، اینکه بر
برخی علمای شیعه از آغاز تا کنون ائمه را «علمای ابرار» دانسته ولایت تکوینی یا تشریعی برای ایشان قائل نبوده اند. آنان خداوند را شارع بالذات و پیامبر را شارع بالعرض و ائمه را عالمان امانتدار شریعت نبوی معرفی می کرده اند. هر چه از ائمه(ع) روایت شده یا سخن پیامبر (ص) است یا برداشت و اجتهاد ائمه است، بنابراین تشریعی صورت نگرفته تا خللی به ختم نبوت وارد شود. نه کسی بعد از ایشان ادعای نبوت کرده است، نه تشریع بعد از ایشان ادامه یافته است.
پرسش: از چه طریق عقلی (بدون تکیه بر آیات و روایات) میتوان ثابت کرد که حضرت محمد آخرین فرستاده خداست و بعد از ایشان پیامبری
پرسش: آیا پیامبر اسلام در تمام دوران حیاتش و تا آخرین لحظه زندگیشان امی یعنی بی سواد بودند یا اینکه تنها قبل از رسالتشان فاقد
سوال من راجع به کارگزاران پیامبر اکرم است: آیا زنان یا سیاه پوستان هم در میان کارگزاران یا فرستادگان ایشان به مناطق مختلف دیده می
پرسش: از مطلبی تحت عنوان از غدیر تا وفات پیامبر برایم سوال ایجاد شده خواهشمند است راهنمایی بفرمایید. چرا اکثر صحابه نص غدیر را به
ازدواجهای پیامبر در عصر خود وی امری غیرمتعارف شمرده نشده است. بسیاری از مردان با تعدد زوجات زندگی می کردند. در زندگی آنها نیز همزمان چندین زن اعم از آزاد و کنیز بوده است. تنها تفاوت تعداد زنان آزاد همزمان بین پیامبر و دیگر مردان است. اگر چه پیامبر در تعداد زوجات از امتیاز بیشتری نسبت به دیگر مردان برخوردار بوده، اما موازی آن تکالیف بیشتری هم در حوزه‌ی عبادات نسبت به دیگران دارد. به عنوان مثال قیام لیل و صلوة وتر برای همگان مستحب است، اما برای پیامبر واجب است، چنین تکلیف شاقی با عیش و نوش مباح شبانه جمع نمی شود. آنچه ما از زندگی خصوصی پیامبر درک می کنیم این است که او بشری بوده است مانند بقیه‌ی انسانها. زهد و عبادت او باعث نشده لذات مباح و حلال زندگی را به کناری نهد. حدیث «حُبّ زن و عطر به دلم انداخته شده، اما نورچشمم در نماز قرار داده شده است» خبر واحدی است که جز انس از پیامبر (ص) نقل کرده است و انتساب آن به پیامبر قطعی نیست. بر فرض صحت نقلهای دال بر زنان فراوان برخی ائمه این شیوه‌ی زندگی خصوصی ائمه در زمان و مکانی دیگر بوده، که توصیه ای به تأسّی به آن نیست.
آنچه به عنوان شأن نزول آیات نقل شده است، اخبار واحدی هستند که علی الاغلب فاقد اعتبار سندی بوده، بسیاری از آنها یقینا مجعول هستند. ازدواج با مطلق زنان آزاد در آیه‌ی ۵۲ سوره‌ی احزاب برای پیامبر (ص) ممنوع می شود. قرار نیست تک تک آیات رافع درد همه انسانها در همه زمانها و مکانها باشد. آیات متعددی از قرآن صرفا پاسخگوی مشکلات عصر نزول است و به طور مستقیم هیچ ارتباطی با مسائل زمانها و زمینهای دیگر ندارد.بیشک قرآن حاوی آیات هدایت فرازمانی و فرامکانی است، همان آیات برای ایمان ما کافی است. انتظار هدایت فرازمانی و فرامکانی از تک تک آیات انتظاری بی وجه و بدون دلیل است. محمد بن عبدالله (ص) به نص قرآنی انسانی همانند من و شما بوده، وجه اختصاصی او وحی الهی بوده که به ایشان می شده است. اسوه‌ی حسنه بودن پیامبر (ص) در چارچوب بشری بودن ایشان است.
دو واقعه بعد از ۱۸ ذیحجه سال ۱۰ اتفاق افتاده است که با مسئله مرتبط است: اول، پیامبر (ص) در اوایل صفر سال ۱۱ لشکری از مسلمانان به فرماندهی جوانی ۱۸ تا ۲۰ ساله به نام اسامة را روانه‌ی روم کرد و به ابوبکر و عمر هم دستور داد در این لشکر عازم روم شوند. دوم. در روزهای منجر به وفات ۲۷ یا ۲۸ صفر سال ۱۱ پیامبر (ص) درخواست قلم و کاغذ کرد که وصیت آخرینش را بنویسد. اکثر صحابه (به استثنای سه یا چهار نفر) از سخنان رسول الله (ص) حتی جانشینی علی (ع) را در شأن علمی هم احساس نکردند و این امر غریبی است.
پیامبر خدا (ص) با کسی که به مسلمانان متعرض نشده بود و وفای به عهد کرده بود، هرگز نجنگید. چه در مکه چه در مدینه حقوق مردم را رعایت کرد. قدرت منش و روش او را تغییر نداد. آیات سوره توبه و انفال و غیر آن تنها درباره‌ی «جنگ تدافعی» است.
پیامبر به نص قرآن بشری مثل بقیه‌ی آدمها بوده، اما به او وحی می شده است. قرآن خودش گفته که وحی را حفظ می کند. وحی الهی عاری از خطاست. پیامبر هم داعی برای گناه کردن ندارد، متقی و مطهر و مخلَص است و بر اینگونه آدمها شیطان تسلطی ندارد. آنچه را هم که به نام دین به پیروانش تعلیم داده از خدا فرا گرفته و خطا در آن راه ندارد. خارج از حوزه‌ی دین هم انسانی عادی بوده است.
کتاب سیره ابن اسحاق اگر چه قدیمی ترین کتاب سیره محسوب می شود، اما منقولات وی توسط برخی معاصرین متنفذ وی مورد مناقشه واقع شده، چیزی که در مورد سیره ابن اسحاق مورد اتفاق نسبی است، عدم اعتماد به نقلهای وی درباره دیگر ادیان است، وی متهم به نقل از منابع ضعیف و غیرقابل اعتماد در این حوزه است، بویژه منابع یهودی و مشخصا نقل وی درباره یهودیان بنی قریظه پرمناقشه ترین مطلب کتاب وی است. بنابراین خبر واحد ابن اسحاق در این زمینه غیر قابل اعتماد است.
برای تماس می توانید از نشانی ایمیل
[email protected]
استفاده کنید.