شارع بودن پیامبر (ص)
کسانی که در احکام شرعی تنها به قرآن مراجعه می کنند و خود را از سنت معتبر پیامبر (ص) بی نیاز می دانند در حقیقت شارع را منحصرا خداوند، و شریعت را منحصر در قرآن کریم می دانند و بر این اساس پیامبر(ص) را شارع نمی دانند.
کسانی که در احکام شرعی تنها به قرآن مراجعه می کنند و خود را از سنت معتبر پیامبر (ص) بی نیاز می دانند در حقیقت شارع را منحصرا خداوند، و شریعت را منحصر در قرآن کریم می دانند و بر این اساس پیامبر(ص) را شارع نمی دانند.
از قاعدهی فلسفی «هر حادثی مسبوق به ماده و مدت است» نمی توان نتیجه گرفت که وحی که امری حادث است مسبوق به مادهی زبان پیامبر و جهان شناسی و فرهنگ جامعه عربی است، زیرا زبان و فرهنگ و علوم بشری اموری اعتباری هستند و نه حقیقی، و قاعدهی یادشده از فلسفهی اولی در امور حقیقی جاری است نه امور اعتباری. تمسک به قاعدهی فلسفی یاد شده برای اثبات بشری بودن وحی برخاسته از «خلط امور حقیقی و اعتباری» است.
هر پیامبری متناسب با زمان و مکان خاص رسالتش تنظیم می شده است. قرار نیست دیگر پیامبران در شرائطی متفاوت با زمان عیسی مسیح (ع) شیوهی ایشان را تکرار کنند. دعوت به صلح و دوستی ابزار مختلف دارد، گاهی با عدم خشونت است، و گاهی با جنگیدن در برابر آنها که مانع صلح و دوستی هستند. نفی مطلق جنگ افسانه ای است که حتی تاریخ سراسر جنگِ مسیحیت چه در قرون وسطی چه در دوران معاصر خلاف آن است. دفاع در مقابل متجاوز مسلح، مبارزه رهایی بخش برای آزاد کردن مردمِ در بند اخلاقی ترین راه رسیدن به صلح پایدار است.
پرسش: یک نکته مبهم در ایه ۵۲ سورهی احزاب دارم که متاسفانه با مراجعه به تفسیرهای نمونه، المیزان و نور هم جوابی برایش پیدا نکردم.
پرسش: اینجانب از شما تقاضای تأیید صحت و سقم یک داستانِ صدر اسلام را دارم. روایت است که فرد یهودی در صدر اسلام هر روز
جمله شرطیه دلالت بر وقوع نمی کند. مخاطب آیه اگرچه پیامبر اسلام (ص) است، اما خطاب اصلی به کسانی است که در معارف الهی نازل شده به پیامبر (ص) تردید دارند. اینگونه خطاب به پیامبر (ص) در قالب جمله شرطیه با قصد خطاب اصلی به مردم در قرآن بی سابقه نیست و در اکثر تفاسیر به موارد مشابه اشاره شده است.
برای تماس می توانید از نشانی ایمیل
[email protected]
استفاده کنید.