خوردنی‌ها

اصل اولی در هر آنچه قابل خوردن باشد حلیت و جواز خوردن است. اصالة الحلیة و اصالة الاباحة در مورد آبزیان هم جاری است. حرمت دلیل می خواهد، حلیت و اباحه مطابق اصل اولی است. ماهی و دیگر آبزیان تنها در صورتی گوشتشان حلال است که زنده از آب صید شده باشند. مسئله‌ی حرمت ماهی بی فلس اولا از منفردات تشیع است، ثانیا از آغاز بین فقهای شیعه مورد اختلاف بوده است. خوردن مردار حیوان دریایی همانند دیگر حیوانات خشکی حرام است. ماهی های بی فلس مکروه هستند.

خوردن چیزهایی که طبع نوع انسان از آن تنفر دارد، اشیاء نجس، آنچه در راه غیر خدا ذبح شده باشد، اشیا‌ء مضرّ به بدن، و از حیوانات خشکی زی یا هوازی فی الجمله گوشت حیوانات و پرندگان درنده و مردار خوار، خزندگان و حشرات حرام هستند. اینکه اطعمه و اشربه ای توسط پیامبر تحریم شده باشد منتفی نیست. این تحریمهای نبوی به محرمات وحی الهی اضافه می شود. خوردن گوشت در اسلام مباح است، اما به مقدار کم. شکم را گورستان حیوانات کردن کراهت دارد. گیاه‌خواری شرعا رجحان بیشتری دارد.

گوشت گوسفند، گاو، مرغ و دیگر حیواناتی که امکان تذکیه دارند موجود در بازار مسیحیان و یهودیان محکوم به حلیت است، و مسلمانان مجازند از آنها تناول کنند. واضح است که اولی استفاده از ذبیحه‌ی شرعی مسلمانان است. حلال بودن طعام و ذبیحه ی اهل کتاب معنایش این است که آنچه ایشان مطابق شریعت خود حلال و مشروع می دانند برای مسلمانان حلال است. در خصوص گوشت قرمز (گوسفند و گاو)، در صورت فراهم بودن ذبیحه مسلمانان بدون عسر و حرج، احتیاط مؤکد اولویت در استفاده از ذبیحه مسلمانان است.

خوردن گوشت خوک حرام است. حرمت آن لزوما به دلیل بروز بیماریهای شناخته شده نیست. ممنوعیت تناول گوشت خوک از تعالیم مسلم قرآن، از امور اتفاقی بین مسلمین و از جمله ضروریات عملی اسلام است. در صورتی که پودر چربی حیوانی از خوک باشد ترکیبات غذایی را حرام می کند. هرگونه استفاده‌ی خوراکی از خوک حرام است. خوردن ژلاتین که در آن از اجزای بدن خوک استفاده شده است حرام است. هرگونه تجارت با محرماتی از قبیل خوک حرام و معامله باطل محسوب می شود.