سیرۀ نبوی

اسلام، برده داری و خشونت

پرسش: لطفا در مورد مقولاتی چون کنیز و برده و کشتار یهودیان و …بفرمایید این مقولات که امروز در تقابل با اخلاق و حقوق بشر

جوانگرائی در مدیریت پیامبر

پرسش: در بحث تفویض مسئولیت در حوزه مدیریت و اراده حکومت ، یکی از موارد قابل تامل و تفحص در دوره زمامداری حضرت رسول ص

جانشینی پیامبر: نصب یا انتخاب؟

پرسش: از مطلبی تحت عنوان از غدیر تا وفات پیامبر برایم سوال ایجاد شده خواهشمند است راهنمایی بفرمایید. چرا اکثر صحابه نص غدیر را به

تأملی دوباره درباره‌ی تعدد زوجات پیامبر و ائمه

ازدواجهای پیامبر در عصر خود وی امری غیرمتعارف شمرده نشده است. بسیاری از مردان با تعدد زوجات زندگی می کردند. در زندگی آنها نیز همزمان چندین زن اعم از آزاد و کنیز بوده است. تنها تفاوت تعداد زنان آزاد همزمان بین پیامبر و دیگر مردان است. اگر چه پیامبر در تعداد زوجات از امتیاز بیشتری نسبت به دیگر مردان برخوردار بوده، اما موازی آن تکالیف بیشتری هم در حوزه‌ی عبادات نسبت به دیگران دارد. به عنوان مثال قیام لیل و صلوة وتر برای همگان مستحب است، اما برای پیامبر واجب است، چنین تکلیف شاقی با عیش و نوش مباح شبانه جمع نمی شود. آنچه ما از زندگی خصوصی پیامبر درک می کنیم این است که او بشری بوده است مانند بقیه‌ی انسانها. زهد و عبادت او باعث نشده لذات مباح و حلال زندگی را به کناری نهد. حدیث «حُبّ زن و عطر به دلم انداخته شده، اما نورچشمم در نماز قرار داده شده است» خبر واحدی است که جز انس از پیامبر (ص) نقل کرده است و انتساب آن به پیامبر قطعی نیست. بر فرض صحت نقلهای دال بر زنان فراوان برخی ائمه این شیوه‌ی زندگی خصوصی ائمه در زمان و مکانی دیگر بوده، که توصیه ای به تأسّی به آن نیست.

آیات زنان پیامبر چه دردی از ما را دوا می کند؟

آنچه به عنوان شأن نزول آیات نقل شده است، اخبار واحدی هستند که علی الاغلب فاقد اعتبار سندی بوده، بسیاری از آنها یقینا مجعول هستند. ازدواج با مطلق زنان آزاد در آیه‌ی ۵۲ سوره‌ی احزاب برای پیامبر (ص) ممنوع می شود. قرار نیست تک تک آیات رافع درد همه انسانها در همه زمانها و مکانها باشد. آیات متعددی از قرآن صرفا پاسخگوی مشکلات عصر نزول است و به طور مستقیم هیچ ارتباطی با مسائل زمانها و زمینهای دیگر ندارد.بیشک قرآن حاوی آیات هدایت فرازمانی و فرامکانی است، همان آیات برای ایمان ما کافی است. انتظار هدایت فرازمانی و فرامکانی از تک تک آیات انتظاری بی وجه و بدون دلیل است. محمد بن عبدالله (ص) به نص قرآنی انسانی همانند من و شما بوده، وجه اختصاصی او وحی الهی بوده که به ایشان می شده است. اسوه‌ی حسنه بودن پیامبر (ص) در چارچوب بشری بودن ایشان است.

از غدیر خم تا وفات پیامبر (ص)

دو واقعه‌ بعد از ۱۸ ذیحجه سال ۱۰ اتفاق افتاده است که با مسئله مرتبط است: اول، پیامبر (ص) در اوایل صفر سال ۱۱ لشکری از مسلمانان به فرماندهی جوانی ۱۸ تا ۲۰ ساله به نام اسامة را روانه‌ی روم کرد و به ابوبکر و عمر هم دستور داد در این لشکر عازم روم شوند. دوم. در روزهای منجر به وفات ۲۷ یا ۲۸ صفر سال ۱۱ پیامبر (ص) درخواست قلم و کاغذ کرد که وصیت آخرینش را بنویسد. اکثر صحابه (به استثنای سه یا چهار نفر) از سخنان رسول الله (ص) حتی جانشینی علی (ع) را در شأن علمی هم احساس نکردند و این امر غریبی است.

پیامبر (ص) قبل و بعد از قدرت

پیامبر خدا (ص) با کسی که به مسلمانان متعرض نشده بود و وفای به عهد کرده بود، هرگز نجنگید. چه در مکه چه در مدینه حقوق مردم را رعایت کرد. قدرت منش و روش او را تغییر نداد. آیات سوره توبه و انفال و غیر آن تنها درباره‌ی «جنگ تدافعی» است.

عدم اعتبار خبر مربوط به کشتار بنی قریظه

کتاب سیره ابن اسحاق اگر چه قدیمی ترین کتاب سیره محسوب می شود، اما منقولات وی توسط برخی معاصرین متنفذ وی مورد مناقشه واقع شده، چیزی که در مورد سیره ابن اسحاق مورد اتفاق نسبی است، عدم اعتماد به نقلهای وی درباره دیگر ادیان است، وی متهم به نقل از منابع ضعیف و غیرقابل اعتماد در این حوزه است، بویژه منابع یهودی و مشخصا نقل وی درباره یهودیان بنی قریظه پرمناقشه ترین مطلب کتاب وی است. بنابراین خبر واحد ابن اسحاق در این زمینه غیر قابل اعتماد است.

آیات عذاب قرآن، جنگهای پیامبر و عدم خشونت عیسی مسیح

هر پیامبری متناسب با زمان و مکان خاص رسالتش تنظیم می شده است. قرار نیست دیگر پیامبران در شرائطی متفاوت با زمان عیسی مسیح (ع) شیوه‌ی ایشان را تکرار کنند. دعوت به صلح و دوستی ابزار مختلف دارد، گاهی با عدم خشونت است، و گاهی با جنگیدن در برابر آنها که مانع صلح و دوستی هستند. نفی مطلق جنگ افسانه ای است که حتی تاریخ سراسر جنگِ مسیحیت چه در قرون وسطی چه در دوران معاصر خلاف آن است. دفاع در مقابل متجاوز مسلح، مبارزه رهایی بخش برای آزاد کردن مردمِ در بند اخلاقی ترین راه رسیدن به صلح پایدار است.