امامت و خلافت

امام علی تا زمان درگذشت فاطمه‌ی زهرا با ابوبکر بیعت نکرد، و بعد از وفات ایشان آنچنان که در نامه ۲۸ نهج‌البلاغه آمده است با اکراه و عدم رضایت بیعت کرد. امام علی(ع) در نمازهای جماعت وجمعه و عیدین خلفا شرکت می‌کرده است.

پرسش: ایا همانطوریکه پیامبران از طرف خداوند به نبوت ورسالت برگزیده شده اند امامان ما شیعیان نیز از سوی خداوند بر گزیده شده اند ؟ پاسخ: شیعیان سنتی بر این باورند که ائمه‌ی اثنی عشر همانند انبیا و رسل الهی از جانب خداوند به امامت منصوب شده اند. در نظریه‌ی علمای ابرار امام علی توسط پیامبر خدا به امامت منصوب و منصوص است و هر امامی منصوب و منصوص از جانب امام قبلی است. ادله‌ی نصب ائمه از جانب خداوند تمام به نظر نمی رسد. موفق باشید. ۱۲ بهمن ۱۳۹۲

پرسش- خطبه شقشقیه که در انتقاد از خلفا آمده است به لحاظ سندی در نهج البلاغه چگونه است؟ در کتب دیگر چه؟ حضرتعالی در بررسی هایتان در کتب تاریخی در مورد رابطه امام علی (ع) با خلفای راشدین به کجا رسیده اید؟ آیا این رابطه خوب و دوستانه بوده است همانگونه که اهل سنت می گویند یا اینکه بد و غیر دوستانه بوده است همانگونه که شیعیان می گویند؟   پاسخ: خطبه شقشقیه قبل از سید رضی در نهج البلاغه در کتب زیر نقل شده است: ابن قبه در الانصاف،…

۱- آیا انتخاب امام علی ع بوسیله رسول الله ص با تشخیص پیامبر بود یا دستور پروردگار سبحان ؟ هر جوابی که با ادله به این سوال میدهید لطفا مرقوم فرمایید که آیا این نظر شماست یا اهل متکلمین طراز اول شیعه؟   پاسخ: تمایل متکلمان شیعه به این است که دستور خداوند بوده است. ایشان آیات قرآن را به گونه ای تفسیر می کنند که نتیجه‌ی آن دستور خداوند است. اما ادله به این میزان از وضوح نیست. حتی اینکه متعلق نصب امام علی چه بوده (زعامت سیاسی، منبع…

پرسش: در مورد اصل لعن کردن برخی دوستان استناد میکنند به آیاتی از قرآن که خداوند کسانی را مورد لعن و نفرین قرار داده اند و در مورد مصادیق آن نیز زیارت عاشورا و امثال آن را مورد استناد قرار میدهند، آیا نتیجه گیری ایشان اشتباه است؟   پاسخ: الف. لعن ظالمین به طور کلی مطابق آیات قرآن کریم بلااشکال است. ب. لعن مصداقی کسانی که در فاجعه‌ی کربلا مرتکب مستقیم و غیرمستقیم آن جنایات و فجایع بودند از خلیفه‌ی وقت تا فرماندهان و امیران و سربازان سپاه جور بلامانع…

امام علی بن ابی طالب (ع) خلیفه‌ی چهارم مسلمانان اهل سنت، امام اول مسلمانان شیعه و سرسلسله همه‌ی عرفای مسلمان (به استثنای یک سلسله) است. طبیعی است که هریک از منظر باورهای خود به ایشان بنگرند. علی (ع) معتبرترین راوی تعالیم محمد بن عبدالله (ص) است و تشیع چیزی غیر از پیروی او نیست. اصول مذهب تشیع به عدل و امامت است و آنچه از اصول مذهب نیست بود و نبودش در تعالیم امام علی (ع) خللی در تشیع وارد نمی کند.

لعن دشمنان اهل بیت و ظالمین به طور عام و لعن بنی امیه و باغیان و قاتلان به طور خاص مجاز و بلااشکال است. لعن خلفای راشدین، امهات مومنین و عشره‌ی مبشره از صحابه مندرج در ناکثین جمل (علیرغم خطاها و ظلمشان) در زمان حاضر مجاز نیست، به دلیل اینکه اولا استناد لعن ایشان به ائمه‌ی اهل بیت (ص) در ادله‌ی معتبر قابل اثبات نیست، ثانیا بر فرض اعتبار چنین روایاتی بنا بر تقیه‌ی مداراتی شیعه به تعلیم اولیاء خود مجاز به لعن بزرگان اهل سنت نمی باشد. با حفظ…

پرسش:  آيا منبع (كتاب و غيره) مكتوبى درباره نظريه علماى ابرار وجود دارد كه ما به آن رجوع كنيم؟   پاسخ: برخی منابع اصلی را در مقاله زیر معرفی کرده ام: قرائت فراموش شده ؛ بازخوانی نظریۀ ‘علمای ابرار’ ، تلقی اولیۀ اسلام شیعی از اصل ‘امامت’     پرسش: آيا از ميان علماى برجسته شيعه چه متقدم و چه متاخر فرد و يا افرادى هستند كه به نظريه علماى ابرار اِعتقاد داشته باشند؟   پاسخ: در مقاله پیش گفته به نام ایشان اشاره شده است: از سلف صالح متقدم…

تشیع روایت اهل بیت پیامبر(ص) از اسلام است: اسلام نبوی به روایت علوی. پیامبر در حد امکان منزلت اهل بیت خود را با اصحابش در میان گذاشت. البته در اهمیت امر امامت غلو هم شده است. پیامبر (ص) و ائمه انسانهایی متقی، مهذب، مخلَص، طاهر و مزکی بوده اند و هرگز معصیت خدا نکرده اند. پیامبر در امر دین هرگز خطا نکرده است. ائمه نیز در تعلیم آنچه از پیامبر مستقیما یا بواسطه‌ی پدران خود فراگرفته بودند امانتداری کرده اند. اعتقاد شیعیان به ائمه بیش از اعتقاد حنفیان و شافعیان…

اگر کسی از ائمه مستند آرائشان را می پرسید ایشان به نقل از آباء خود تا پیامبر نقل می کردند. روایات معتبری در کافی حکایت از آن دارد که پاسخهای پیامبر (ص) به امام علی (ع) نسلا بعد نسل در دست ائمه بوده و منبع اصلی آراء ایشان محسوب می شده است. شارع دانستن ائمه (یعنی هم عرض پیامبر صلاحیت وضع احکام را داشتن) قول غلات است که فعلا به نظر رایج شیعه تبدیل شده است. تا قرن پنجم بخشی از شیعیان آراء ائمه را فتاوای ایشان می دانسته اند.…

ائمه شارع نیستند. ایشان آنچه از تشریع پیامبر آموخته اند بازگو کرده اند. پیامبر علی بن ابی طالب را به عنوان منبع معرفت دینی پس از خود به مردم معرفی کرد. ائمه صادق ترین راویان تشریع نبوی بوده اند. به تدریج موارد موسمی و متغیر در تشریعات پیامبر بر ما کشف می شود و دائره ثوابت دین آنچنانکه واقعا بوده است بر ما آشکار می شود. یقینا این دائره از دائره عرفیات آمیخته به امور دینی کوچک تر است. خدا حافظ دین خود است. نگران آینده نباشید.

در زمان درگذشت چندین امام مشخصا بعد از امام ششم اماراتی بر خلاف دیدگاه نصب الهی ائمه حتی در میان نزدیک ترین اصحاب امام متوفی دیده شده است. تعداد امامان در نظریه‌ی رایج ائمه‌ی معصومین دوازده است، اما در نظریه‌ی علمای ابرار بحثی از تعداد امامان به میان نیامده است تا نوبت به بحث از امامت افراد خردسال برسد.در مورد هشت امام نخست می توان گفت نص بر اساس علوم اکتسابی صورت گرفته است. از چهار امام باقیمانده اطلاعات کافی در دست نیست تا نفیا یا ثباتا قضاوتی شود.اگر امامت…

نظریه‌ی امامت بتدریج تکوین یافته است. به باور شیعه ائمه منبع معرفت دینی پس از وحی و سنت پیامبر بوده اند. امر زمامداری سیاسی و قضاوت به تدریج با توجه یه بسته شدن فضا در حد یک آرمان باقی ماند. ولایت تکوینی و کرامات مابعدالطبیعی از آغاز از ملزومات امامت نبود اما بتدریج اضافه شد و شاخ و برگ یافت. نیاز دائمی به حضور امام که روایاتی هم برآن اشاره دارد، از سنخ ولایت تکوینی (ساحت سوم ائمه) است که از جمله ضروریات مذهب شمرده نمی شود. زمامداری سیاسی ائمه…

نخستین قائلان نظریه‌ی علمای ابرار اصحاب طراز اول ائمه‌ی هدی و سپس جمعی از علمای متقدم شیعه بوده اند. در پذیرش یا رد هر نظریه ای ادله‌ی آن را باید بررسی کرد، اینکه نتایج عملی آن چیست تابع دلیل است.مطابق نظریه‌ی علمای ابرار حجیت اقوال معتبر ائمه‌ی هدی (ع) در تبیین تعالیم نبوی به جای خود محفوظ است. سیره‌ی ائمه‌ی هدی (ع) سومین منبع معارف دینی است. نظریه‌ی علمای ابرار و نظریه‌ی ائمه معصومین دو نظریه در مدرسه‌ی ائمه‌ی اهل بیت یا مذهب شیعه‌ی جعفری است.

قضاوت و حکومت تلازمی با نبوت ندارند. از امارت پیامبر در مدینه دو تفسیر در دست است. اول تفسیر سنتی به این عنوان که امارت پیامبر هم به نصب الهی و جزئی از رسالت وی بوده است. تفسیر دوم این امارت به انتخاب مردم بوده و امری مستقل از نبوت ایشان بوده است. در اینکه پیامبر معرفت دینی و امر سیاسی برای پس از خود را عجین یا تفکیک کرد، باز تفاسیر مختلف است. اکثریت مسلمین بر این باوردند که این دو امر تفکیک نشد. آنگاه اختلاف کرده اند که…