دکتر محمد برقعی جامعه شناسی که سالها در محروم‌ترین و دورافتاده ترین نقاط استان سیستان و بلوچستان خدمت کرده بود. نویسنده کتابهای «نظری به بلوچستان» (۱۳۵۳)، «چادرنشینان دامدار ایل ترکاشوند» (۱۳۵۶)، «سکولاریزم، از نظر تا عمل» (۱۳۸۱) و از تدوین کنندگان کتاب «من و خاندان پهلوی» (۱۳۷۰) بود. به دلیل مواضع انتقادی پس از انقلاب مجبور به تبعید خودخواسته از ایران شد. فعال سیاسی جمهوری خواه با گرایش ملی مذهبی بود. نقدش به جمهوری اسلامی منصفانه و نجیبانه بود. صوفی اهل معنی و نواندیش دینی محسوب می شد.

ایران مهیای تحولی بنیادین‌ است، که خطوط اصلی‌‌اش را جنبش پاک «زن، زندگی، آزادی» ترسیم می‌کند. این سه کلمه بذرهای آینده‌ای روشن‌ پیراسته از ظلم، فقر، تحقیر و تبعیض است. ۱. برگزاری همه‌پرسی آزاد و سالم در مورد ضرورت تغییر یا تدوین قانون اساسی جدید. ۲. در صورت پاسخ مثبت مردم، تشکیل مجلس مؤسسان مرکب از نمایندگان واقعی ملت از طریق انتخاباتی آزاد و منصفانه. ۳. همه‌پرسی درباره متن مصوب آن مجلس به منظور استقرار نظامی مبتنی بر حاکمیت قانون و مطابق باموازین حقوق انسانی و برخاسته از اراده مردم.

خودکامه پاستور می پندارد می تواند با اعدامْ مشروعیت از دست رفته را بازیابد. من از حقوق شهروندی علیرضا اکبری دفاع می‌کنم. ادعایهای نظام (چوپان دروغگو) دروغ است مگر خلافش اثبات شود. روند احضار، بازجویی، و محاکمه علیرضا اکبری مبتنی بر قانون آئین دادرسی کیفری نبوده‌است. او از حق داشتن وکیل برخوردار نبوده‌است. اقرارها تحت فشار، شکنجه و داروی روان‌گردان صورت گرفته‌است. اکبری قربانی جنگ قدرت پشت پرده در جمهوری اسلامی شد. نظامی که متکی بر مداحان است و با اعدام منتقدان و معترضان سرپاست دیر یا زود سقوط می‌کند.