چکیده: این تحقیق که قسمت اول آن به مناسبت ایام چهلمین سالگرد انقلاب منتشر می شود از سه زاویه به مسئله تهمت نگریسته است: اول ریشه یابی احکام مهدورالعِرض در فقه و روایات شیعه، دوم بررسی تهمت در دروس حکومت اسلامی آقای خمینی بلکه در مطلق آراء ایشان، و سوم پرداختن به فاجعه تهمت و بهتان نظام جمهوری اسلامی به منتقدان و مخالفان شاخص آن. بر خلاف تبلیغات شاهنشاهی و نیز اظهارات آقای خمینی اکثریت قریب به اتفاق روحانیت شیعه اهل سکوت و انفعال سیاسی بودند. لذا قاعده نه با روحانیون وابسته بود نه با روحانیون مبارز. هر دو گروه استثنا بودند. نظام شاهنشاهی می کوشید تا استثناهای روحانیون وابسته را به قاعده تبدیل کند یا حداقل اینگونه نمایش دهد. آقای خمینی هم می کوشید تا استثنای روحانیون مبارز را به قاعده تبدیل کرده و تعمیم و به کل روحانیت تسری دهد. آقای خمینی در حین تدریس خارج فقه در مبحث مکاسب به ولایت فقیه رسید. تناسب بحث ولایت فقیه با مکاسب در نیاز به ولیّ شرعی است، ولایت فقیه با محجوریت عوام در حوزه عمومی تلازم دارد. دروس حکومت اسلامی با اذن بلکه برنامه ریزی آقای خمینی توسط اعضای دفترش ضبط شده تا امکان تکثیر و توزیع داشته باشد. هزینه تکثیر و توزیع فایلهای صوتی دروس حکومت اسلامی از سوی آقای خمینی پرداخت می شده است. این تکثیر و توزیع با اشراف عالی ایشان توسط طلاب جوان عضو دفتر ایشان صورت می گرفته است. نوار صوتی دوازده درس حکومت اسلامی در هفته آخر بهمن ۱۳۴۸ به ایران رسیده است. فایل صوتی یازده جلسه از درسهای ولایت فقیه در خرداد تا مرداد ۱۳۸۹ از رادیو معارف صدای جمهوری اسلامی ایران پخش شده است، البته با سانسور. سانسورکنندگان فایل صوتی پخش شده از رادیو معارف فرمان کتک زدن آخوندهای درباری و برداشتن عمامه آنها را از سوی آقای خمینی مجاز به پخش ندانسته اند، اما در پخش جواز تهمت به همان افراد از صدای جمهوری اسلامی هیچ اشکالی ندیده اند! دفتر تنظیم و نشر آثار امام خمینی تا کنون متن کامل و بدون سانسور این درسها خصوصا درس هفتم را منتشر نکرده است. چرا؟! آقای خمینی از جواز بلکه وجوب تهمت به آخوندهای درباری گفته تهمتی که از گناهان کبیره است. مستند حکم شرعی خلع لباس و کتک زدن آنها، فتوای مهدورالعِرض بودن ایشان (یعنی جواز غیبت و تهمت به آنها) است.

چکیده: نوزده سال بعد از انتشار مجموعه مصنفات حکیم مؤسس آقا علی مدرس طهرانی با تصحیح و تحقیق کدیور کتابی با این مشخصات منتشر شده است: «مجموعه آثار آقا علی مدرس زنوزی (حکیم طهران)، کمیته احیاء و تصحیح مجمع عالی حکمت اسلامی، قم، انتشارات حکمت اسلامی، ۱۳۹۷» این مقاله مقایسه تطبیقی این دو مجموعه است. از سی و هفت اثر شناخته شده آقا علی، شانزده اثر در مجموعه مصنفات (٪۴۷)، و شش اثر در مجموعه آثار (٪۱۶) کشف شده است. مهمترین امتیاز مجموعه آثار، ۱۳۴۳ تعلیقه جدید بر اسفار ملاصدرا، یعنی افزایش حدود ٪۴۴ تعلیقات است و کشف اینکه وی متولد تهران بوده است. اگرچه کلیه اضافات مجموعه آثار مرهون نسخ خطی منتشره بعد از انتشار مجموعه مصنفات است، اما مراجعه به هریک از این دو مجموعه محقق را از مراجعه به دیگری بی نیاز نمی کند. مجموعه مصنفات و مجموعه آثار از سه حیث عموم و خصوص من وجه هستند: ۱) از حیث آثار اختصاصی در هر یک که در دیگری نیست: پنج اثر جدید در مجموعه آثار، چهار اثری که در مجموعه مصنفات هست اما در مجموعه آثار نیامده، و نیز تعلیقات اسفار. ۲) از حیث نسخ خطی: دوازده نسخه خطی اختصاصی مجموعه مصنفات است که در دسترس مصححان مجموعه آثار نبوده، و بیست و دو نسخه خطی جدید متعلق به مجموعه آثار. ۳) از حیث تصحیح و تحقیق: تصحیح مجموعه آثار علی القاعده باید کم خطا تر از مجموعه مصنفات باشد، اما تحقیق و مقدمه تحلیلی مجموعه مصنفات قوی تر از مجموعه آثار متاخر است. مجموعه آثار توسط هفده مصحح و ظاهرا یک کمیته ده نفری احیاء و تصحیح با ردیف بودجه سالیانه چند میلیارد تومانی تدوین و منتشر شده است. مجموعه مصنفات با هزینه شخصی یک نفره تدوین و منتشر شده، در حالی که تدوین جلد سوم آن علی الاغلب در زندان اوین صورت گرفته است! در سراسر پنج جلد مجموعه آثار «حتی یک بار» نام محسن کدیور ذکر نشده است! از کتاب او که یقینا در زمان تدوین مجموعه آثار مبنای تصحیح و تحقیق بوده هرگز در هیچ‌یک از «کتابنامه های این پنج جلد» یاد نشده است. حتی در تعلیقات اسفار که تنها منبع بیش از یک دوم این تعلیقات بوده است! کمیته محترم احیا و تصحیح آثار آقا علی در سه جلد مجموعه مصنفات «حتی یک امتیاز و نکته مثبت» نیافته تا از آن ذکر خیر کنند، گویی الفضل لیس لمن تقدم! در حالی که مجموعه آثار ۱۳۹۷ در بیست و پنج اثر آقا علی بر سر سفره مجموعه مصنفات ۱۳۷۸ نشسته و نمک خورده، و نمکدان شکسته است. مجموعه آثار کار مجمع عالی حکمت اسلامی نقض عمیق اخلاق علمی، زیرپاگذشتن حقوق معنوی، نادیده گرفتن عمدی کار قبلی و در مواردی شائبه سرقت علمی است.