[podcast]https://kadivar.com/wp-content/uploads/2013/11/Dr_Kadivar_Prog_10_speeches_in_Beauties_Attractions_of_Islam_Ramazan_2013-07-31.mp3[/podcast]
زیبائی‌های روزه و شبهای قدر
۲۲رمضان ۱۴۳۴، ۹ مرداد ۱۳۹۲، ۳۱ جولای ۲۰۱۳
بنیاد اسلامی و فرهنگی ایرانیان، هیوستون تگزاس
دهمین جلسه از مباحث زیبائی‌های اسلام به زیبائی‌های روزه و شبهای قدر اختصاص دارد. ماه رمضان سه بُعد دارد: ۱. ماه روزه، ۲. ماه نزول قرآن، ۳. ماهی که شب قدر در آن است.
در بُعد اول احکام روزه در کتاب خدا، شریعت سهله‌ی سمحه، ابتدا و انتهای روزه و مبطلات آن، روزه به معرفی رسول الله (ص)، روزداری در روزهای گرم تابستان و علت روزه از زبان ائمه‌ی اهل بیت (ع) مورد بحث قرار گرفته است.
سرخط نکاتی که در بُعد دوم تشریح شده است عبارتند از: ماه رمضان ماه نزول قرآن، انزال دفعی حقیقت قرآن در شب قدر و تنزیل تدریجی آیات قرآن طی ۲۳ سال.
قرآن کریم دو نزول داشته است:
نزول اول: انزال دفعی که از آن به ام الکتاب، لوح محفوظ و کتاب مکنون تعبیر شده و حقیقت قرآن یکباره در شب مبارک قدر در ماه رمضان نازل شده است (مقام إحکام). ما از این نزول جز آنچه خدا خود در کتابش معرفی کرده است چیزی نمی دانیم.
نزول دوم: تنزیل تدریجی که قرآن در طی بیست و سه سال بر قلب محمد بن عبدالله (ص) نازل شده است (مقام تفصیل و تفریق).
إنزال قرآن در شب قدر در ماه رمضان، و پیامبر و نزول اول قرآن دو بحث پایانی این قسمت است.
بُعد سوم : ماه رمضان ماهی که در آن شب قدر است. سرخطهای این قسمت عبارتند از: شب قدرشب تقدیر و مشیت الهی در هر سال، شب قدر شب تقدیر الهی سالانه است از زندگی و مرگ و سعادت و شقاوت و خیر و شر و رزق و غیر آن. قدر مشیت الهی است اعم از محتوم و غیرمحتوم، خزانه و تقدیر الهی.
در شب قدر، در ماه رمضان و همیشه او را بخوانیم، می شنود، اجابت می کند، قول داده است!
اما سخن پایانی:
اسلام زیباست، خدایش، پیامبرش، قرآنش، اولیائش، اخلاقش، عبادات و مناسکش، احکامش. اما امروز برخی امور این چهره‌ی زیبا را زشت کرده است. اگر زشتی هست از دو ناحیه است: از فهم ناقص یا از عمل ناصواب ما. با شناخت دقیق تر کتاب خدا، سنت رسول الله (ص)، سیره‌ی ائمه (ع) و عقل خداداد زیبائی های دینمان را بیشتر بشناسیم و بشناسانیم.
وآخر دعوانا ان الحمد لله رب العالمین
***
برای ادامه تحقیق درباره نزول قرآن بنگرید به شب قدر در آینه قرآن و سنت معتبر (۲۱ رمضان، ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۰)
