تیر ۲۴, ۱۳۹۱

در مناجاتهای عاشقانه ائمه اهل بیت (ع) بارها از عبارتهای هرب و فرار استفاده شده است. فرار از جنس سفر و مهاجرت و خروج و توبه است، اما در آن ظرائفی اختصاصی است. در این دعاها از دو گونه فرار سخن گفته شده است. در فرار اول فقط مقصد گریختن مشخص است: فرار از شیطان و گناه و نفس امارّه به سوی خدا. اما در دعای ابوحمزه چند بار از نوع دیگری از فرار سخن گفته شده است: گریز از او به او، گریز از اسماء جلال به اسماء جمال، از اسم غضب و سخط به اسم رحمت و عفو، از عدالت الهی به فضل ربوبی.