اسلام شناسی، قرآن شناسی و وحی
غیبت سرمایهگذاری شیعیان جعفری در دانشگاهها و مراکز پژوهشی و انتشاراتی غرب از جمله تاسیس کرسی معارف اهلبیت و تشیع کاملا چشمگیر است. بازار اسلام در غرب در تصرف وهابیهاست، و تشیع از منظر ایشان چیزی در ردیف خوارج است. سهم اساتید ایرانی در مطالعات بینالمللی قرآن متأسفانه چشمگیر نیست. اسلامهراسی از واقعیات غرب معاصر است. جریانهای نژادپرست و متعصبان انحصارگرای مسیحی و یهودی بسیاری از اهرمهای ثروت و قدرت و رسانه و فرهنگ را در اختیار دارند. مسلمانان اعم از شیعه و سنی در اینکه مصحف عثمانی همان قرآن مجید است بدون کمترین نقصان و زیادت همداستانند. کشف مکانیسم وحی بدون سازگاری با مفاد وحی یا بدون ادلهی متقن عقلی قابل پذیرش نیست. فرضیاتی ذوقی یا عقلی فاقد استدلال است. مطالعهی بروندینی تا زمانی قابل اعتناست که برآن نتایج دروندینی بار نشود، والا با مطالعات بروندینی اسنتتاجهای دروندینی کردن مغالطه است. کلام ربوبی، وحی الهی و قرآن مجید یا کتاب خدا وقتی لباس زبان بر تن کرد مثل هر متن دیگری مشمول قواعد فهم متن است. برای فهم هر متنی باید علوم مرتبط با فهم متن را در نظر گرفت. نظریهی سنتی وحی اگر مشکلی داشته باشد، راه حلش یقینا این نیست که کلام باری را عین کلام پیامبر بدانیم. این راه حل نیست، از چاله به چاه افتادن و قلب اسلام است. دیدگاه سنتی وحی بر مبنای معرفتشناسیهای معاصر قابل تبیین است و مطمئنا از نظریهی تنزل دادن کلام باری به کلام نبوی یا تفسیر نبوی از جهان به مراتب قویتر و کم اشکالتر است.