شب و روز عرفه (نهم ذی حجه) یکی از اوقات ممتاز عبادت در تقویم مؤمنان است: قطع تعلق به دنیا، تقرب به خداوند و راز و نیاز. روز عرفه مقدمه عید قربان است: فدا کردن عزیزترین‌ها برای رسیدن به مقام قرب خداوند. عید قربان یا اضحی (دهم ذیحجه) بر همه مسلمانان مبارک باد. این عید یادآور پاکبازی ابراهیم و جان‌بازی فرزند خداجوی اوست. درود خدا بر هر دو باد. خواهی که تو را کعبه کند استقبال / مایی و منی را به مِنا قربان کن.
عرفه روز معرفت و عرفان است. عرفه یکی از اوقات ممتاز عبادت در تقویم مؤمنان است. در شب و روز عرفه به دنبال قطع تعلق به دنیا، تقرب به خداوند و راز و نیاز هستیم. عرفه مقدمه عید قربان است: این عید یادآور پاکبازی ابراهیم و جان‌بازی فرزند خداجوی اوست. عید قربان بر همه مسلمانان مبارک باد. خواهی که تو را کعبه کند استقبال / مایی و منی را به مِنا قربان کن. خویش را قربان نماییم از پی قربان عید / کان قصاب عاشقان بس خوب و زیبا می‌کشد.
عرفه روز معرفت و عرفان و از ممتازترین روزهای دعا در سال است. دعای عرفه منسوب به امام حسین (ع) به لحاظ متن از زیباترین دعاهای موجود است. دعای عرفه منسوب به امام سجاد نیز با محکمات قرآنی و أصول معارف معتبر پیامبر سازگار است. دعای عرفه منسوب به امام حسین را برای نخستین بار سید بن طاووس در قرن هفتم بدون سند نقل کرده است. در نقل مجلسی سندی ضعیف و فقراتی عارفانه به انتهای دعا افزوده شده است. رواج صحیفه سجادیه از قرن یازدهم و دوران مجلسی است.
سخنرانی زنده همراه با پرسش و پاسخ: یکشنبه ۲۷ تیر: جلسه دوم زندگی مؤمنانه: سیری در دو دعای مشهور روز عرفه. دعا در زندگی مؤمنانه چه نقشی دارد؟ برای استجابت دعا چه باید کرد؟ آیا باید الزاما دعا به عربی باشد یا به هر زبانی مقبول است؟ مضمون مهمترین محورهای دعای عرفه منسوب به امام حسین و دعای ۴۷ صحیفه سجادیه چیست؟ در هر دو دعا معرفت خداوند؛ اقرار به لغزشها و درخواست بخشش؛ و حاجتها را نزد خداوند بردن چه آثار تربیتی و ماندگاری در زندگی مؤمنانه دارد؟
بر اساس دو روایت معتبر در التهذیب، الاستبصار و من لایحضره الفقیه حسن بن علی (ع) در روز عرفه روزه نمی‌گرفته و حسین بن علی (ع) روزه می‌گرفته است. بر اساس روایت سالم (در من لایحضره الفقیه و علل‌الشرایع) و مرفوعه‌ی مسروق (در کتاب التعازی) که اعتبار سندیشان احراز نشد دلیل این اختلاف به عنوان امامت باز می‌گردد نه به شخص امام. امام روزه نگرفته تا این روزه سنت نشود. لذا حسین بن علی (ع) در دوران امامت برادرش روزه‌دار بوده و در دوران امامت خودش روزه نگرفته است.
