هویت آدمی بعد از مرگ
دائمی بودن شامل دنیا و اخرت می شود. اگر منحصر به دنیاست معنایش موقت بودن است. سلولها بر دو قسم هستند برخی هر چند سال یک بار تجدید می شوند برخی با عمر بدن آدمی زنده اند. اما هر دو گروه با مرگ آدمی می میرند پس دائمی نیستند. گروه دوم در دنیا با آدمی ملازمند اما در اخرت حتی همین گروه هم هویت آدمی را نمی سازند.