پرسشها: اول آیا اشاعه فحشا حکم ثانویه است یا خیر؟ واینکه در اشاعه فحشا عناوین قصدیه مهم است یاخیر اینکه قصد طرف اشاعه فحشا باشد اهمیت دارد یاخیر؟
ثانیا شیوه اجرای حدود طریقیت دارد یا موضوعیت؟ نظر خود من بر این است که شیوه اجرای مجازات حدود طریقیت دارد با توجه به مقتضیات زمان ومکان. ولی با این ابهام روبه رو شدم که اگر اجرای حدود را طریقیت قائل شویم در آن صورت در عبادات هم اینچنین میشود مثلا در نماز شکل نماز خواندن هم طریقیت دارد به همین دلیل باید برای شیوه اجرای مجازات حدود موضوعیت قائل شویم. آیا شیوه بررسی حدود همانند عبادات هست یا نه در واقع از یک سیستم تبعیت می کند؟
پاسخ:
یک. اشاعه‌ی فحشاء از عناوین ثانویه از قبیل عسر و حرج و اضطرار و وهن اسلام نیست. حرمت فی نفسه به عنوان اولی دارد.
دو. قصد اشاعه فحشاء باعث تشدید گناه و مجازات می شود، اما بدون قصد هم فحشاء اشاعه می شود، لذا از عناوین قصدیه نیست.
سه. شیوه اجرای حدود طریقیت دارد نه موضوعیت. آن چه موضوعیت دارد مجازات بازدارنده است نه شکل آن. قیاس حدود با عبادات صحیح نیست، زیرا عبادات تعبدی محض است، اما معاملات اینگونه نیست و عقل فی الجمله (نه بالجمله) در آنها مدخلیت دارد.
در کتاب حق الناس در این باره توضیح داده ام.
موفق باشید
محسن کدیور
