پرسش اول: آیا پیامبر یا ائمه علم غیب داشته اند؟
پاسخ: علم مورد بحث در اولیاء دین «علم لدنی» مقابل «علم اکتسابی» است، که معنایش بی نیازی از تحصیل و موهبتی بودن چنین علمی و اطلاع از غیب به اذن الله است. وحی منحصر به پیامبران است. در مورد غیرپیامبر «الهام» ممکن است نه وحی. اولیاء دین فقط آن چیزی می دانسته اند که خدا در اختیار ایشان قرار می داده است. پیامبر غیر از وحی و امور دینی هیچ علم لدنی نداشته است. اثبات علم لدنی در مورد ائمه بسیار دشوار است. در مقالات و مطالب مرتبط با نظریهی علمای ابرار این موارد را توضیح داده ام. همچنین به مقاله «تاملی در مناابع اعتقادی» مراجعه فرمایید.
موفق باشید.
پرسش دوم: پیامبران وامامان چیزی بنام علم غیب نمی دانند. آیا من با چنین باوری گناهکارم؟
پاسخ: احدی بی اذن خدا از غیب خبر ندارد حتی پیامبران و ائمه. خداوند به بندگانی که مورد رضایت او باشند گوشهی کوچکی از غیب را می نمایاند(جن ۲۷-۲۶). این جمله که «پیامبران یا ائمه علم غیب نمی دانند» چون نفی علم غیب باذن الله را نیز می کند نادرست است.
پرسش سوم: من اصل امامت را قبول دارم ولی معتقد نیستم امامت بالاتر از نبوت است. اشکالی دارد؟
پاسخ: اول امامت در هر دینی از نبوت همان دین یقینا پائین تر است. ثانیا امامت در اسلام از نبوت پیامبران اولوالعزم پائین تر است. ثالثا در پیامبران امام همانند ابراهیم (ع) مقام امامت ایشان از مقام نبوتشان بالاتر بوده است (البقره ۱۲۴).
موفق باشید.