پرسش: چگونه ميتوان مذهبي را كه هزار و چهار صد سال در فكر و انديشه بشر ريشه دوانده را مجاب كرد كه بايد به نفع فكري كه كمتر از يكصد سال است از تولد ان ميگذر فروتني كند، و به چه شكل ميتوان متني را كه مدعي وحي منزل بودن دارد مغلوب قوانين ساخت بشر امروز كرد ؟
يكي از تناقضاتي كه ذهن را به خود مشغول ميكند آيه ۵۱ سوره ي مائده ميباشد :
((يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِيَاءَ ۘ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ))
اي كساني كه ايمان آورديد يهود و نصارا را به دوستي برنگزييد ، آنان خود دوست يكديگرند . هر كس از شما كه آنان را به دوستي برگزيند در زمره آنهاست.
خداوند ميخواهد كه مسيحيان و يهوديان را به دوستي نگيريد و همچنين دركتاب سياست نامه ي خواجه نظام الملك حكايتي ازابو موسي اشعري حاكم اصفهان، در زمان عمر بن خطاب نقل گرديده است كه وي منشي نصراني داشته و عمربن خطاب، ابوموسي را بدين دليل سرزنش ميكند كه چرا يك مسيحي را يه خدمت گرفته و وي به ايه فوق اشاره ميكند.
آيا براستي حتي به كار گماشتن اقليت هاي ديني ، ولو اهل كتاب بر خلاف دستورات قران است ؟
اگر چنين باشد، تمام اجحاف و تبعيضي در حق هموطنان غير مسلمان ميشود ميتواند طبق اداعاي جمهوري اسلامي عين عدالت تلقي شود .
براستي حقوق اهل كتاب و اقليت هاي ديني چگونه ميباشد؟
خداوند از طرفي در آيات ابتدايي سوره بقره (۲ الي ۵) يكي از شروط رستگاري را ايمان به آنچه كه به پيامبران ماقبل نازل شده است ميداند و همچنين در سوره مائده ايه ۵ طعام و زنان اهل كتاب را به مسلمين حلال ميشمارد و حتي در سوره ي بقره آيه ۱۱۳ خاطر نشان ميكند كه او خود قضاوت خواهد كرد درباره راستي و درستي هر عقيده و در نهايت ميتوان به آيه ۱۳ سوره
حجرات در اين زمينه اشاره كرد (اي مردم ما شما را از نري و ماده اي بيافريديم و شما را جماعت ها قبيله ها كرديم تا يكديگر را بشناسيد ، قطعا ارجمندترين شما نزد خداوند با تقوا ترين شماست، همانا خدا كاملا دانا و آگاه است)، كه آيه فوق خود دلالت ميكند بر تساوي انسان ها با يكديگر و تقوا و پرهيزگاري را تنها معيار برتري ميداند .
سوالي كه مطرح ميشود اين است كه چگونه احترام به كتب آسماني موجب رستگاري انسان ميشود اما همكاري با ملتزمين بدان كتاب موجب عدم هدايت ميگردد؟
پاسخ:
۱. معنای آیه ۵۱ سوره مائده «نفی سرپرستی» غیرمسلمانان بر مسلمانان است نه نفی دوستی با آنان. «ولی» معانی متعددی دارد. در فصل اول کتاب حکومت ولایی به معانی مختلف ولی اشاره شده است. نفی ولایت و سرپرستی غیرمسلمان بر مسلمان در آیات ۸۹ و ۱۴۴ نساء، ۵۱ و ۵۷ مائده، ۲۳ توبه و ۱ ممتحنه مورد بحث قرار گرفته است و محصّل آن قاعدهی قرانی نفی سبیل در آیه ۱۴۱ سوره نساء است. این قاعده از مسلمات تفکر اسلامی است.
۲. مهمترین دلیل بر جواز دوستی با غیرمسلمانان آیه ۸۲ سوره مائده است. حد دوستی با غیرمسلمانان نیز در آیه ۱۱۸ سوره آل عمران مشخص شده است: آنان را محرم راز خود نگیرید.
۳. استخدام اهل کتاب یا غیرمسلمانان هیچ اشکال شرعی ندارد.
۴. غیرمسلمانان همانند مسلمانان از حقوق مساوی و کامل انسانی و شهروندی برخوردارند.
موفق باشید.
۶ اسفند ۱۳۹۲