دفاع تمام قد از ایران
ملت شریف ایران
روزهای سختی را پشت سر می‌گذاریم. رژیم جنایتکار اسرائیل به سرزمین عزیز ما ایران تجاوز کرده است. مردم بی‌دفاع، دانشمندان و نظامیان کشور به خون غلتیده‌اند. سال‌هاست که دشمنان این سرزمین در کمین‌اند. دشمنی قدرت‌های سلطه‌گر و جنایات رژیم جعلی و خونریز اسرائیل، با توطئه‌های پی‌درپی، همواره تهدیدی برای ملت‌های مستقل بوده‌اند. اما آن‌چه بر این تهدید افزوده، ضعف مدیریت، استبداد، فساد و نفوذ در داخل است؛ که با تضعیف اعتماد عمومی، سرمایه اجتماعی این ملت را فرسوده است. با این‌همه، اکنون زمان بازنگری در این خطاها و کاستی‌ها نیست؛ چرا که موجودیت ایران در معرض تهدیدی آشکار است.
ایران، خانه ماست. خاک ماست. هویت ماست. هر نقد و اختلافی که با حاکمیت داریم، مسئله‌ای درونی است. وقتی پای دشمن بیرونی در میان است، همه ما یک صدا داریم؛ صدای ایستادگی. امروز، ما کنار مدافعان وطن ایستاده‌ایم و ایستادن در کنار متجاوز را خیانت به ایران می‌دانیم. امروز هر سخن و هر سکوت، معنا دارد. آن‌که در برابر دشمن نایستد، در صف ایران نیست.
دشمن، فقط با سلاح نمی‌جنگد. دروغ می‌سازد، افکار را هدف می‌گیرد، و روح ملت را نشانه می‌رود. باید هوشیار بود، حقیقت را شناخت، شایعه را خاموش کرد، در کنار آسیب‌دیدگان ایستاد و دل‌ها را به هم نزدیک‌تر کرد. امروز، بیش از همیشه، همبستگی ملی راه عبور از این تاریکی است.
ملت ایران مقاوم است. پیش از این نیز از آتش گذشته و بارها از خاکستر برخاسته است. آنان که خیال تجزیه ایران را دارند، این خیال را با خود به گور خواهند برد.
دفاع، حق مسلم و وظیفه تاریخی ماست. همه ما، بی‌هیچ تردیدی، از نیروهای نظامی و اقدامات دفاعی کشور حمایت می‌کنیم.
ملت بزرگ ایران، همان مردمی که رنج‌ها را تاب آورده‌اند و در بزنگاه‌ها ایستاده‌اند، شایسته آرامش، احترام و آینده‌ای امن‌اند.
در این مسیر دشوار، همه چشم امید به تدبیر و دوراندیشی تصمیم‌گیران کشور دارند. انتظار عمومی آن است که راه آینده، با تکیه بر عقلانیت، حفظ عزت ملی و پرهیز از واکنش‌های احساسی، ترسیم شود. گزینش میان جنگ یا مذاکره، هر کدام که باشد، اگر با سنجش منافع ملی، مصالح مردم و توان واقعی کشور همراه شود، می‌تواند راه‌گشای امنیت، ثبات و آینده‌ای روشن برای ایران باشد.
حاکمان باید قدر این مردم صبور را بدانند. مردم، ستون‌های استوار ایران‌اند. با آن‌ها به زبان کرامت سخن بگویید. تفرقه را کناربگذارید. منتقدان را نرانید. چاپلوسان، بستر نفوذند؛ اما منتقدان دلسوز، ستون‌های امنیت‌اند. اگر وحدت، رمز پیروزی است، حاکمان باید آغازگر آن باشند. تنوع ملت را بپذیرند و از همه ظرفیت‌های اجتماعی برای نجات ایران بهره بگیرند. در کنار این، تحکیم دیپلماسی و بهره‌گیری از ظرفیت گفت‌وگو با جهان، می‌تواند راهی هوشمندانه برای تقویت موقعیت ملی و عبور از بحران باشد.
ایران، چون ققنوسی از دل خاکستر، دوباره برخواهد خاست.
مسعود ادیب، حسن یوسفی اشکوری، عبدالعلی بازرگان، رضا حاجی، حمید دباشی، سروش دباغ، عبدالکریم سروش، حسن فرشتیان، علی قدسی، حسین کاجی، محسن کدیور، محمدتقی کروبی، حسین کمالی، داریوش محمدپور، یاسر میردامادی
۲۸ خرداد ۱۴۰۴
