تهران- خبرگزاري كار ايران
محسن كديور، گفت: «امروز عدهاي قصد دارند جامعه را به خيال خود جامعه امام زماني (عجاللهتعاليفرجهالشريف) كنند و از ايشان مايه ميگذارند ولي عمل آنها هيچگاه به نفع دين نبوده است.»
به گزارش خبرنگار “ايلنا”، محسن كديور؛ استاد دانشگاه در ادامه سلسله جلسات “معنويت عدالت آزادي” كه توسط جبهه مشاركت ايران اسلامي در كانون توحيد برگزار شد، با انتقاد نوع مداحي اهل بيت در كشور گفت: «امروز جامعه ما جامعه مداحان شده است، يك عده مداحلي اهل بيت ميكنند و عدهاي مدح شبهائمه را، اين مسأله باعث شده است تا خيلي از مسائل ديني زيرسؤال برود. اين نوع نگاه به دين حتي قبل از انقلاب وجود نداشته است.»
وي تصريح كرد: «در جامعه اسلامي شاخص دينداري، نماز است اما امروز شاهد آن هستيم كه جاي متن و حاشيه عوض شده است. در جوامع اسلامي كه دين و سياست مخلوط شده است، «نماز جمعه شاخص دينداري است.»
كديور افزود: «اما شاخص دينداري در جوامع شيعي چيست، در جامعه ما كه تنها يك درصد در نمازجمعه و ۵/۲ درصد در نماز جماعت شركت ميكنند. شاخص دينداري چيست. بهنظرميرسد شاخص دينداري در جامعه ما روز عاشوراست كه ۵۰ درصد از مردم در يك مراسم مذهبي شركت ميكنند به همين جهت است كه ميگويم در جامعه جاي متن و حاشيه عوض شده است.»
وي ضمن انتقاد به ترويج خرافيگري در جامعه خاطرنشان كرد: «در جامعه شيعي بهجاي آنكه سعي كنيم جامعه با ادبيات ديني پيش برود، مردم به اشكال مبتذل به دينداري ميپردازند.»
كديور اظهار داشت: «امام (ره) برخي از مرزهاي خرافي در كشور را شكست. يكي از همين مرزها عدم توجه به نوع نگاه برخي افراد به مسجد جمكران بود. عدهاي قصد داشتند كمبود مشروعيت خود را با اين مسجد رفع كنند و از طريق اين مسجد خود را مطرح كنند و اين در حالي بود كه امام (ره) هرگز به اين مسأله بهايي ندادند.»
كديور در ادامه به بحث در رابطه با شفاعت در اسلام به ويژه شيعه پرداخت و گفت: «شفاعت در فرهنگ ديني ما غلظتي پيدا كرده است به طوري كه حتي برخي مباحث اصلي دين را تحت شعاع خود قرار داده است. به نظر ميرسد كه اگر حدود اين مسأله را رعايت نكنيم بحث توحيد با مشكل مواجه خواهد شد.»
وي ادامه داد: «اگر حق اين مسأله را بشناسيم، ميتوانيم از آن به نيكي استفاده كنيم و اگر برداشت سطحي داشته باشيم، احتمال دارد كار حريم الهي را به بندگان خداوند نسبت دهيم.»
اين استاد دانشگاه با اشاره به تعريف «شفاعت» گفت: «شفيع در دين، به معني كسي است كه بين انسان و خداوند واسطه و ميانجي براي بخشش گناه انسان است. اين شفيع مقصود به ذات نيست. اين شفيع در درگاه خداوند آبرو دارد تا خدا از گناهان ما بگذرد.»
كديور شفاعت را بدون ضابطه ندانست و تأكيد كرد: «نبايد به خيال خودمان كه شفاعت براي مؤمنان است، عدالت خداوند را زير سؤال برد. به طور قطع عدالت خداوند بر سر جانشين است.»
وي با بيان اينكه ما شش دسته آيه براي شفاعت داريم، اظهار داشت: «برخي آيات شفاعت را نفي كردهاند، برخي آيات شفاعت را تنها از آن مؤمنان ميدانند، برخي آيات گفتهاند كه شفاعت به مشركان نميرسد، آياتي شفاعت را تنها از ان خداوند ميدانند و آياتي نيز شفاعت را از آن پيامبر، ملائك، مؤمنان و شهدا ميداند.»
كديور دليل مطرح شدن شفاعت در دين را اميد داشتن مؤمنان دانست و در پايان تصريح كرد: «جامعه امروز شيعه، جامعهاي نامتوازن است و متن و حاشيه جاي خود را تغيير داده است و جوانان بايد مراقب باشند تا جاي متن و حاشيه را عوض نكنند.»
