شماره: ۱۴۱۲/ ت ا د
تاریخ : ۲۲/۳/۱۳۸۶
جناب آقای دکتر فرهاد دانشجو
ریاست محترم دانشگاه تربیت مدرس
با سلام. نزدیک به دو سال از مدیریت جنابعالی بر دانشگاه می گذرد. این مدت فرصت مناسبی بود جهت ارتقاء علمی و فرهنگی دانشگاهی که مولود انقلاب است. تربیت مدرس به دلیل تمرکز بر دوره تحصیلات تکمیلی، در زمان طرح ضرورت جنبش نرم افزاری، تولید علم و تاسیس کرسی های نظریه پردازی و نقد توسط مقام معظم رهبری، استعداد نقش آفرینی در این مسیر داشته و دارد. اما این فرصتها و مزیتها به سرعت در حال از دست رفتن است. علاوه بر اینکه که شاهد جنبش نرم افزاری، تولید و تاسیس کرسی نقد نیستیم، متاسفانه روزی نیست که رسانه ها خبر از تنگ شدن عرصه و زمینه سازی برای حذف اساتید این دانشگاه ندهند.
جناب آقای رئیس، تولید علم خصوصا در رشته های علوم انسانی ارتباط تنگاتنگی با امکان طرح دیدگاه های مختلف در فضای آرام ناشی از آزادی آکادمیک دارد. نمی توان در این حوزه انتظار انجام پژوهشهای جدی و مفید را داشت اما از قبل نتایج مجاز را ابلاغ کرد و انتظار داشت تمام پژوهشگران و محققین به نتایجی مطابق سلیقه مدیران دانشگاه برسند. کجا مناسب تر از دانشگاه تربیت مدرس و مقاطع تحصیلات تکمیلی برای طرح و بحث دیدگاههای مختلف؟
آقای دکتر، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بعنوان میثاق ملی بر حق آزادی بیان و عقیده تاکید کرده است و راه را بر سلب آزادیهای مشروع ولو با وضع قوانین، حتی به دلیل حفظ امنیت و تمامیت ارضی کشور بسته است. با کدام قاعده و استناد به کدام قانون اعضای هیئت علمی دانشگاه باید همچون شما بیاندیشند؟
جناب آقای دانشجو، یکی از نقاط تاریک رژیم طاغوت از بین بردن فضای آزاد و برخورد با دانشگاهیان بوده است. از این رو یکی از ثمرات انقلاب اسلامی و افتخارات نظام جمهوری اسلامی، آزادی دانشگاهها و ایجاد فرصت نقد برای دانشگاهیان است. آیا شما نباید به عنوان یک مدیر در نظام جمهوری اسلامی با در نظرگرفتن منافع ملی، حافظ و پاسدار آزادی آکادمیک به عنوان دستاوردهای انقلاب اسلامی و آبروی نظام جمهوری اسلامی باشید؟
عالیجناب، تاریخ تمام گفته ها و کرده های انسانها را در خود ضبط می کند و بی رحمانه به قضاوت در مورد آنها می اندیشد. به قضاوت تاریخ در مورد قرون سیاه وسطی اروپا بنگریدو داوریش را در مورد دادگاههای تفتیش عقاید بشنوید. آیا نگران نیستید که تاریخ در مورد ما هم این چنین قضادت کند؟
ریاست محترم دانشگاه، دین مبین اسلام و حکومت دینی اکنون بیش از هر زمان دیگر مورد هجمه کسانی است که آن را دین تنگ نظری و جمود می خوانند و با بهانه و اشاره ها در پی یافتن شاهدی بر عدم امکان تحمل و گفتگو در جامعه اسلامی هستند. اگر خود را مومن به این دین شریف می دانید آیا صحیح است که با برخورد نسنجیده و خارج از حدود شرعی لبه دوم قیچی دشمنان اسلام تکمیل شود؟
جناب آقای دکتر دانشجو، ما بر مبنای تکلیف شرعی و انسانی بر خود لازم دیدیم که ضمن تذکر موارد فوق از حضرتعالی درخواست تجدید نظر در برخورد ناصواب و فراقانونی صورت گرفته با اساتید – که شائبه حذف و تنگ کردن عرصه بر آنان به دلایل سیاسی را ایجاد کرده است- از جمله برخورد صورت گرفته با روحانیون نواندیش دکتر محسن کدیور و دکتر ابوالفضل شکوری را داریم. امید آن که دوراندیشی شما، پایبندیتان به دین، تقیدتان به اصول انسانی و احترام حضرتعالی به قانون، شما را از این آزمون سرافراز بیرون بیاورد. با تشکر
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس
