شرق.گروه سیاسی:
حسینیه دیرپای ارشاد تهران دیشب بار دیگر میزبان فعالان سیاسی و استادان دانشگاه و روحانیونی بود كه ذیل گفتمان روشنفكری دینی تعریف می شوند.چهره های چون عبدالله نوری،محسن كدیور،سید هادی خامنه ای، احمد مسجدجامعی،حبیب الله پیمان ،محمد بسته نگار در جمع مستمعانی بودند كه به این گردهمایی آمده بودند.گردهمایی آنان این بار، نه در اعتراض به اقدامی از سوی حاكمیت بود و نه در حمایت از حركتی در مسیر اصلاحات، نه حتی یادبود كسی بود: نه مهدی بازرگان، نه یدالله سحابی، نه محمد مصدق و نه محمود طالقانی. دلیل این گرد همایی از اتفاق همان شعاری بود كه از سوی تریبون های رسمی نیز فریاد زده می شود: «حمایت از مقاومت حزب الله لبنان و محكومیت حملات اسرائیل». با این حال، مبنا و محور تحلیل ها و سخنرانی های حاضران در این همایش، عینا همان نبود كه در تریبون ها و رسانه های رسمی فریاد می شود.مبنای این اعتراض نقض حقوق بشر بود و محور تحلیل ها، بذر نفرتی كه اسرائیل با حمایت آمریكا و سكوت كشورهای عربی در منطقه می كارد و جز تنش و خشونت محصولی برنمی آرد. محصولاتی كه آفت دموكراسی هستند و این كاشت و برداشت همان بود كه بسیاری از سخنرانان بر آن طعنه زدند و در نهایت «ماشاء الله شمس الواعظین» مجری مراسم در مقام جمع بندی كل مراسم آن را گفت: «به نام استقرار دموكراسی، به ارزش های واحد بشری حمله می شود.» یكی از نكات همایش دیشب كه با برنامه ریزی نهادهای مدنی از جمله كانون صلح جویان برگزار شده بود،مخالفت آشكار صلح طلبان و روشنفكران ایران با طرح «خاورمیانه بزرگ» بود. طرحی كه «فریده فرهی» از سخنرانان مراسم كه استاد دانشگاه هاوایی آمریكا است، جنگ لبنان را در چارچوب آن و ادامه ای بر جنگ عراق تحلیل كرد. سخنرانان مراسم معتقد بودند كه رویكرد آمریكایی در طرح خاورمیانه بزرگ نه دموكراسی محور كه بر مبنای منافع منطقه ای خود است كه اگر آمریكا دموكراسی می خواست در برابر نقض گسترده حقوق بشردوستانه از سوی اسرائیل در جنگ لبنان سكوت نمی كرد. اقدامی مخالف كنوانسیون های بین المللی كه «الهه كولایی» و «عماد الدین باقی» در سخنان خود آن را برشمردند. مبنای حقوق بشری تحلیل ها درباره جنگ لبنان مسئله ای بود كه «محمدجواد اكبرین» روحانی تازه از لبنان بازگشته هم بر آن تاكید داشت. اكبرین كه خود صحنه های رقت بار روزهای نخست جنگ و از بین رفتن زیرساخت ها و مردمان لبنان را به چشم دیده و با خانواده و به سختی از بیروت به تهران بازگشته، معتقد بود كه نگاه سیاسی ایدئولوژیك به جنگ اخیر بدون آگاهی از واقعیت های یك سال اخیر لبنان و مسائل موجود بین حزب الله، اسرائیل و سایر نیروهای تاثیرگذار در این كشور چاره ساز نیست. او مخاطبان خویش را به یاد آورد كه جسد كودكی عروسك به دست از زیر آوار بیرون كشیده می شد و همزمان بیانیه ها از دو سوی نبرد به سر مردمان حاضر در صحنه می ریخت كه هر یك برای آن دیگر، رجز می خواند. اكبرین بر این مبنا از صلح طلبان ایران خواست تنها به محكوم كردن «توحش اسرائیلی ها» اكتفا كنند و نگاهی حقوق بشری به موضوع داشته باشند و نه تحلیلی سیاسی و تك محوری تحت هر عنوان و هر اسم.
