جمهوری اسلامی: آنکه گفت آری، آن که گفت نه
من در فروردین سال ۱۳۵۸ مثل اکثر مردم ایران به جمهوری اسلامی رأی آری دادم. آن زمان یک جوان بیست سالهی انقلابی بودم. اکنون سی و هفتمین سالگرد تاسیس جمهوری اسلامی است. چه میخواستیم و چه شد! در این مجال دو پیام را مرور میکنم، نخست پیام آنکه گفت آری، و آن پیام مورخ ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ آقای روحالله موسوی خمینی با عنوان «اعلام جمهوری اسلامی ایران و تشکر از حضور گستردۀ مردم در رفراندم» منقول از جلد ششم صحیفه امام. دوم پیام آنکه گفت نه، نامهی مورخ ۱۰ دی ۱۳۵۷ مصطفی رحیمی منتشره در روزنامهی آیندگان مورخ ۲۵ دی ۱۳۵۷ با عنوان «چرا با جمهوری اسلامی مخالفم؟» پیام اول، پیام مؤسس جمهوری اسلامی بهمناسبت تأسیس جمهوری اسلامی است. پیام دوم، نخستین نامهی سرگشاده به شخص آقای خمینی و نقد جمهوری اسلامی است. نویسندهی آن دکتر مصطفی رحیمی (۱۳۸۱-۱۳۰۵) حقوقدان، نویسنده و مترجم سرشناس ایرانی است که مسلما به جمهوری اسلامی رأی نه داده است. نسل من نامهی تاریخی مصطفی رحیمی را آن زمان نادیده گرفت، و از این بابت بسیار متأسفم. تاوان این غفلت را هم داریم میدهیم. این نامه نیازمند شرحی مستوفی است. اگرچه در یک روزنامه منتشر شده، اما یادداشت ژورنالیستی نیست، رسالهی حکیمانه حقوقدانی مجرب است. اکنون متن کامل هر دو را با هم منتشر میکنم، به این امید که در فرصتی دیگر به تحلیل تطبیقی آن دو بپردازم.
