نقد سروش متأخر (روشنفکر دینی)
قسمت آخر (پانزدهم). در مرحله پساقبض و بسط، سروش «تسلیم مطلق تغیر و تجدد» شد و «خودِ دین را امری بشری، متغیر، تابع معارف عرفی و عصری» معرفی کرد. مطابق منطق خود وی با کلمات خودش این شیوه «دینی باقی نمیگذارد» و باز عین کلمات خودش این «بیدینی» است. در سروش متاخر مشخصا از ۱۳۷۸ محمد دیگر «پیامبر» نیست، «پیامساز» است. در آثار سروش متأخر هیچ نشانهای دال بر حفظ «هسته سخت اسلام» یافت نمیشود. پروژه روشنفکری دینی مدل سروش پروژه سکولاریزه کردن و حذف تدریجی دین است.