گاهی برای اثبات روح گفته می شود که همه سلول های بدن عمر کوتاهی دارند (از جمله جنابعالی در سخنرانی های اخیرتان-بحش سوم استیضاح یک مسلمان- گفته اید “در حد بیولوژی جدید گفته میشود که سلول های بدن انسان در حد اکثر ۵ سال تغییر می کنند) به استحضارتان می رسانم سلول های عصبی و از جمله مغز بصورت طبیعی بازسازی نمی شوند و بعبارت دیگر با افزایش سن بزرگ می شوند ولی تکثیر نمی شوند. نورونها يا سلولهاي عصبي هرگز بازسازي نميشوند و ميتوان گفت سن آنها با سن ما يکسان است. علاوه بر سلول های عصبی ، سلول های مخطط عضلانی نیز جایگزین نمی شوند.
پاسخ:
درباره سلولهای مغز حق باشماست و لازم بود به این استثنا اشاره شود که سلولهای عصبی و سلول های مخطط عضلانی طول عمر انسان دارند، هرچند دیگر سلولهای بدن انسان به طور متوسط هر پنج سال جایگزین میشوند.
اما اثبات روح بر اینگونه مطالب مبتنی نیست. عدم تغییر گروهی از سلولها در طول زندگی معنایش «بقای آنها بعد از مرگ آدمی» نیست.
از تغییر سلولها صرفا در شناخت هویت انسان با روحش در آخرت استفاده میشود.
کدام دلیل زیست شناسی اثبات کرده است که بعد از دفن شدن انسان اینگونه سلولهای عصبی و مخطط عضلانی نمی پوسند و پس از حشر آدمی با همین سلولهای بدن دنیویش محشور می شود!؟
حتی با پذیرش بقای دو دسته از سلولها و عدم تغییرشان در طول زندگی، نیاز به شناخت هویت انسانی به روحش در آخرت با قوت تمام به صحت خود باقی است و کمترین خدشه ای به آن وارد نیست.