علیه نظامی گری و سرکوب دانشگاه
ما نظامی‌گری در پردیس‌های دانشگاهی و سرکوب دانشجویان، استادان و کارمندان را محکوم می‌کنیم و خواستار پایان «نسل‌کشی فلسطینیان توسط اسرائیل» هستیم که «با حمایت ایالات متحده» در جریان است، هم‌چنین «خواهان افشا و قطع روابط اقتصادی [دانشگاه]» با اسرائیل و «تجدید نظر در این روابط اقتصادی» هستیم.
اساتید و کارمندان عدالتخواه برای فلسطین در دانشگاه دوک
۷ می ۲۰۲۴ (۱۸ ارایبهشت ۱۴۰۳)
در روز ۴ ماه می ۱۹۷۰ (۱۴ اردیبهشت ۱۳۴۹)، گارد ملی اوهایو باعث کشته‌شدن چهار دانشجوی دانشگاه ایالتی کِنت، و زخمی شدن نُه تن دیگر شد. این افراد هم‌گام با دیگر دانشجویان در سراسر کشور در مقابل تصمیم دولت امریکا برای حمله به کامبوج به منظور تشدید جنگ در ویتنام به اعتراض برخاسته بودند. یازده روز بعد، در ۱۵ می ۱۹۷۰ (۲۵ اردیبهشت ۱۳۴۹)، پلیس دو دانشجوی کالج ایالتی جکسون در می‌سی‌سی‌پی را کشت و دوازده نفر دیگر را در نزدیکی [محل] تظاهرات ضد جنگ زخمی کرد. این اقدامات پلیس تحت عنوان [استقرار] «قانون و نظم» صورت گرفت: منطق نژادپرستانۀ خشونتِ مورد حمایت دولت که در زمانۀ حاضر نیز تحت لوای «امنیت و محافظت» اجرا می‌شود. سالگرد این وقایع یادآور گام‌های تاریخی خیزش در برابر نژادپرستی، خشونت پلیس، محرومیت‌زایی، و اقدامات هم‌راستا با جنگ در خانه و خارج به جای [تلاش برای] کامیابی مردم و محیط زیست «اینجا» و «آنجا» است.
ما در حالی این بیانیه را می‌نویسیم که همینجا در ایالات متحده امریکا با نمودهای مشابه سرکوب [از جانب اولیاء] دانشگاه و دولت، خشونتی در حد جنگ نه‌تنها در خارج از مرزها بلکه در داخل درگیریم، و هم‌چنین با رویارویی نیروهای مسلح با برپایی چادرهای دانشگاهی و فعالیت‌های دانشجویی ضد نسل‌کشی و در حمایت از آزادی فلسطین در سرتاسر کشور دست و پنجه نرم می‌کنیم. این نوع از خشونت را نسل‌هاست که شاهد نبوده‌ایم.
شایان ذکر است که انگیزۀ این خیزش‌ها حمایت‌های مستمر دولت و [اولیاء] دانشگاه از خشونت مطلق اسرائیل در برابر مردم فلسطین در غزه و فلسطین تاریخی است که به سهم خود در مقابل تبعیت از نظام نژادپرستانه و استعماری شهرک‌نشین [صهیونیستی] که از بدو ظهورش مورد حمایت غرب بوده، مقاومت می‌کنند.
در همین نزدیکی، در ۳۰ آوریل ۲۰۲۴ (۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۳)، در چپل هیل، رئیس موقت دانشگاه کارولینای شمالی، لی رابرتز، دو مرتبه درها را به روی پلیس غیردانشگاهی گشود تا بر معترضان که در آرامش کامل در همبستگی با غزه در «تری‌انگل» در دانشگاه اردو زده بودند یورش برند، که درنتیجۀ آن افراد از گروه‌های مختلف از جمله دانشجویان و استادانِ خواستار صلح از دانشگاه‌های UNC، دوک و کالج مردیث (Meredith) مورد آزار و اذیت قرار گرفته، دستگیر و یا تعلیق شدند.
در اول می ۲۰۲۴ (۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳)، در «اول ماه می» یا روز جهانی کارگر، بسیاری از همان معترضان و صدها تن دیگر از راهپیمایی انجمن کارگران دوروم (Durham) برای مطالبه [افزایش] دستمزد و آتش‌بس در غزه در پردیس شرقی دانشگاه دوک استقبال کردند تا نشان دهند که بهزیستی (wellbeing) امری همگانی است و تجاوز به مرز و حرمت دانشگاه توسط مراجع خشونت و محرومیت‌زایی از حد گذشته است.
به طرز فجیعی، [اولیاء] شهر و دانشگاه با همکاری یکدیگر تلاش کردند پردیس دوک را با موانع پلیس ببندند، با این هدف که هم‌افزایی اعتراضات را در رویداد همبستگی شهر و دانشگاه در ورود به پردیس شرقی دانشگاه دوک سرکوب کنند.
این مقامات اجرایی [دانشگاهی] و دولتی نمایندۀ خواستِ مردمی که دانشگاه‌های ما را می‌سازند و به آن رونق می‌بخشند، [یعنی] دانشجویان، استادان، کارمندان و قاطبه کارگران، نیستند؛ چراکه ما خواهان قطع وابستگی‌های نهادینه‌ای هستیم که در ارتکاب خشونت غیرقابل‌تحمل اسرائیل بر مردم فلسطین سهیم هستند. این جنگ اسرائیلی بر سر فلسطینیان به‌عمد ده‌ها هزار کودک و جوان، معلم، کارگر، و هنرمند را کشته، صدها نفر را زخمی کرده، و به هزارن نفر تا نسل‌ها بعد آسیب و صدمۀ روانی وارد کرده؛ و محیط‌زیست و زیرساخت‌ها را نابود کرده است.
هم‌چنان که دانشجویان فلسطینی آینده‌شان را در خانۀ خود بربادرفته می‌بینند، ما دانشجویان امریکایی نیز اکنون می‌بینیم که آموزش و حقیقت توسط خشونت نهادینه و اقدامات انضباطی برای خاموش‌کردن همبستگی با آزادی فلسطین و ایجاد رعب در بقیه، انکار شده است.
[۱] ما از دانشگاه دوک می‌خواهیم هلدینگ‌های خود را شفاف کند و تمام طرح‌های همکاری اقتصادی و دانشگاهی که از پرو‌ژه استعماری شهرک‌نشینی صهیونیستی حمایت می‌کند قطع نماید و سرمایه‌‌گذاری‌های خود را به سوی کارگرانی هدایت کند که با [کار خود] جامعه را به محلی تبدیل می‌کنند که می‌توانیم «خانه» بنامیم.
[۲] ما خواهان تعهد به آزادی اندیشه و بیان مخالفت در داخل و خارج از محیط دانشگاهی هستیم.
[۳] ما خواهان معکوس شدن جریان فزایندۀ دخالت نظامی و تحت‌نظر قرار گرفتن پردیس‌های دانشگاهی هستیم.
[۴] ما خواهان عفو کامل کلیه معترضانی هستیم که شجاعانه در برابر [مقررات رسمی] آموزشی ایستاده‌اند و مانع از آن می‌شوند که مؤسسات ما از هم‌دستی با پروژۀ استعماری شهرک‌نشینی [صهیونیستی] در فلسطین و نسل‌کشی اسرائیلی منتفع شود.
[۵] ما خواهان آنیم که دانشگاه‌ها محل مطالعه و تحصیل، و متعهد به بهترکردن شرایط برای خود و جهانیان باشند.
فلسطین آزاد باد، آزاد باد.
