خداوند گاهی با اسماء جلال از قبیل مهیمن و عزیز و جبار و متکبر و گاهی نیز با اسماء جمال از قبیل رحمن و رحیم و غفور و رئوف خود را معرفی می کند.اما زمانی از اسم به در می آید و همچون دوستی صمیمی با آدمی به شیوه “من و تو” سخن می گوید، بی پرده و بی تعارف ، تا آدمی نیز با او خلوت کند،درد دل کند،مستقیم و بی هیچ واسطه ای با خدایش به گفتگو بنشیند. قرآن جلوه هایی از این راز و نیاز عاشقانه را به نمایش گذاشته است.
به بندگانم خبر بده که من بسیار بخشنده و مهربانم،دعایتان را می شنوم،دعا را اجابت می کنم،به بندگانم نزدیکم،از رگ گردن به شما نزدیکترم.رحمت و یاریم به شما نزدیک است،فقط خدای مؤمنان و پرهیزکاران نیستم،بدکارانی که هنوز کورسوی ایمان در آنها خاموش نشده نیز بنده من اند “عبادی”.مبادا از رحمت من ناامید شوید.این در رحمت همیشه به روی شما باز است.
اما اگر می خواهید بنده خاص و دوست صمیمی من شوید نماز به پا دارید و در راه من انفاق کنید،اطمینان داشته باشید شیطان بر شما سلطه ای نخواهد داشت. آنگاه از جمله “مقربان” خواهید بود و همچون دو دوست صمیمی شما از من راضی و من نیز از شما راضی خواهید بود. شب قدر شب راز و نیاز عاشقانه با اوست.
