دو ساحت امامت

خبرگزاري دانشجويان ايران – تهران

سرويس سياسي

كديور معتقد است: حقيقت اخلاق ديني والاتر از هر مصلحتي است و آن چيزي كه نظام را در نزد مردم مورد اعتماد قرار مي‌دهد، اخلاق ديني است.

به گزارش خبرنگار سياسي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، محسن كديور استاد دانشگاه طي سخناني در مراسم شب احيا در حسينيه‌ ارشاد كه از سوي انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه‌هاي صنعتي شريف و علامه طباطبايي برگزار شد، صداقت را مهم‌ترين سرمايه‌ حكومت علوي و شيعي عنوان كرد.

وي با اشاره به برخي تعاريفي كه سعي دارند بدون توجه به ساحت امامت آن را سراپا آكنده از علم غيب بدانند و هم‌چنين تعاريفي كه برداشتي كاملا بشري از امامت ارائه مي‌دهند، خاطرنشان كرد: خود ائمه به سادگي اين دو ساحت را با هم جمع كرده‌اند.

وي ابلاغ وحي و تبيين جزييات دين به انسان‌ها را از شاخصه‌ پيامبران دانست و ادامه داد: مقام سوم پيامبران “ولايت تكويني” است و آدميان به ميزاني كه تزكيه نفس مي‌كنند به اين مقام نزديك مي‌شوند و پيامبران به اذن خدا توان تصرف در عالم تكوين را دارند. به دست گرفتن اداره‌ جامعه توسط پيامبران در زمان خود شان چهارم ايشان و مقام پنجم قاضي بودن در مرافعات است.

كديور با اشاره به تاثير امر مشورت در فهم انديشه‌هاي ديني و كاهش خطاها گفت: البته پيامبران چون متكي به عالم غيب هستند و عصمت دارند، هيچ اشتباه و خطايي از آن‌ها سر نمي‌زند.

كديور معتقد است: در مسايل اعتقادي و كلامي نياز به بازبيني بسيار اساسي و دقيق نسبت به امامت داريم.

وي تاكيد كرد: اگر از عدالت علي(ع) سخن گفته‌ايم بايد بدانيم كه علي(ع) به هيچ عنوان عناوين تشريفاتي را براي خود نمي‌پسندند و نمي‌پسنديد.

كديور با اشاره به سخن حضرت علي(ع) مبني بر اين كه؛ گوشي كه براي شنيدن حق سنگين باشد توفيق عمل به حق و عدل را نخواهد يافت گفت: اين اهميت عدل و عدالت را مي‌رساند.

وي گفت: عدالت را مردم تشخيص مي‌دهند و بايد به ميان مردم رفت و پرسيد كه دستگاههاي مسوول به چه ميزان عادلانه رفتار مي‌كنند.

وي خاطرنشان كرد: يكي از نتايج لاينفك اقامه‌ احكام شريعت منهاي رعايت اخلاق و عنايت دين، اشاعه‌ رياكاري نهادينه شده است.

كديور تصريح كرد: جامعه‌ ديني جامعه‌اي است كه در آن امنيت، صداقت و مدارا موج بزند و قبل از هر چيزي ايمان‌ورزي امري ساده و ممكن باشد.

به اعتقاد كديور: اينكه مي‌پندارند صرفا اگر قانون يك جامعه با شريعت سازگار بود آن جامعه يك جامعه‌ ديني مي‌شود صحيح نيست و اگر قانون جامعه با فقه سازگار باشد شبيه جامعه طالبان در افغانستان مي‌شود كه عين مسايل فقهي‌شان را به عنوان قانون استفاده مي‌كردند.

كديور سپس در پاسخ به سوالي گفت: اگر ما از علي(ع)، ياد مي‌كنيم و از آزادي سخن مي‌گوييم و ادعاي شيعه‌ علي بودن را داريم پس برخي زندانيان و مجازات‌ها چه معني مي‌دهد.