طرح يك سوال ساده

 

در محضر فقیه آزاده
بخش پنجم: مقالات

 

 

طرح  يك  سوال  ساده [۱]

چرا در حل  مرجعيت  و حاكميت  از روش  گفت وگو استفاده  نمي كنيم؟ هشتمين  اجلاس  سران  كشورهاي  اسلامي  چند روز ديگر در تهران  برگزار مي شود. جمهوري اسلامي  ميزبان  بيش  از پنجاه  پادشاه ، رئيس جمهور، نخست وزير كشورهاي  اسلامي  است . در ايناجلاس  مهمترين  مسائل  جهان  اسلام  از جمله  مسئله  فلسطين ، بوسني ، تهاجم  فرهنگي  غرب  و مورد بحث  و بررسي  قرار مي گيرد.

ناگفته  پيداست  در ميان  اين  سران  كساني  هستند كه  نفسوجودشان  از مشكلات  اصلي  جهان  اسلام  است ، روسا و شاهاني  كه  دست نشانده  آمريكا و انگلستانبوده ، بزرگترين  خيانتها را در آرمان  فلسطين  روا داشته اند و رژيم  صهيونيستي  را به  رسميت شناخته اند. آنها كه  پاي  استكبار را به  منطقه  و خليج فارس  باز كردند. كساني  كه  هشت سال  جنگ  را به ملت  مظلوم  ايران  تحميل  كردند و دستشان  به  خون  صدها هزار جوان  دلاور ما آلوده  است . رهبرانمحترم  انقلاب  نزديك  دو دهه  مردم  را با خيانتها و جنايتهاي  اين  سران  آشنا كرده اند. با اين  همه  جمهوري  اسلامي  پذيرفته  است  كه  برگزاري  چنين  اجلاسي  در تهران  نشان  از ثبات  واقتدار جمهوري  اسلامي  ايران  دارد. پذيرفته  است  كه  مصالح  مسلمانان  اقتضا مي كند كه  با چنينافرادي  وارد مذاكره  شود. پذيرفته  است  كه  آرمانهاي  متعالي  خود را از طريق  عرف  و قوانينبين المللي  به  شكل  مسالمت آميز پيش  ببرد، و حقانيت  اهداف  و ارزشهاي  اسلامي  را در رايزني  ومشاوره  با اين گونه  افراد نيز به  منصه  ظهور برساند. در همين  زمان  در پي  انتقادات  يكي  از مراجع  تقليد شيعه  در قم  از مديريت  كلان  كشور[۲]، بعضيمسئولان  عالي رتبه  نظام  از جمله  رئيس  قوه  قضاييه  و رئيس  قوه  مقننه  وي  را عامل  استكبار جهاني معرفي  مي كنند. درس  و دفتر وي  را تعطيل  كرده ، او را در خانه اش  زنداني  كرده ، كليه  ارتباطات  وي  را با جهان  خارج  قطع  كرده ، از صدا و سيما رسمي  و روزنامه هاي  همسو با آن  به  توهين  و هتك  ويمي پردازند.

جالب  اينجاست  كه  وي  سالها بخاطر پيروزي  انقلاب  اسلامي  و استقرار جمهورياسلامي  از سوي  طاغوت  در زندان  و تبعيد بوده ، در اين  راه  شكنجه ها تحمل  كرده ، دومين  امام  جمعه تهران  و رئيس  مجلس  بررسي  نهايي  قانون  اساسي  جمهوري  اسلامي  بوده  و در تبديل  ولايت  فقيه  از يك  راي  فقهي  به  يك  مسئله  حقوق  عمومي  و درج  آن  در قانون  اساسي  و تدوين  مباني  فقهيحكومت  اسلامي  به ويژه  اصل  انتخاب  فقيه  از سوي  مردم  و اصل  تقيد اختيارات  ولي  فقيه  به  قانوناساسي  مهمترين  نقش  را داشته  است .

اكنون  همين  عالم ، ضد ولايت  فقيه  و عامل  استكبار جهانيمعرفي  مي شود و از كمترين  حقوق  قانوني  شهروندان  ايراني  و كمترين  حقوق  يك  مسلمان  نيز محروم  مي شود.

اكنون  «سوال  ساده » اين  است  كه  اگر مسئولان  محترم  جمهوري  اسلامي  ايران  براي  حل مشكلات  جهان  اسلام  به  اين  نتيجه  رسيده اند كه  با سران  كشورهاي  اسلامي   هرچند عامل  استكبار و خائن  به  آرمان  فلسطين  و باعث  تهاجم  فرهنگي  غرب  و… باشند  مي بايد مذاكره  كرد و اجلاس تشكيل  داد، آيا براي  حل  مشكلات  و مسائل  داخلي  نمي توان  به  چنين  شيوه اي  متوسل  شد يعني  آيا نمي توان  از طريق  رايزني  و مشاوره  مسائل  داخلي  را حل وفصل  كرد آيا ميسر نبود هياتي  از فقهايعظام  مورد اعتماد طرفين  به  حل  و عقد مسائل  فيمابين  بپردازند اگر با روسا و پادشاهان   با آنسابقه  درخشان   مي توان  مذاكره  كرد آيا با مراجع  تقليد شيعه  نمي توان  مسائل  را از طريق  مذاكرهحل  كرد آيا تاكنون  هياتي  از سوي  قدرت  حاكمه  با علماي  منتقد مذاكره  كرده  است  يكي  از پيامهايجدي  انتخابات  دوم  خرداد ۷۶، قانون مداري ، فرهنگ  گفتگو و نفي  خشونت  بود. آيا بجاي  سركوبو ارعاب  در مسائل  داخلي ، نمي توان  از همان  شيوه اي  كه  در سياست  خارجي  بكار گرفته  شدهاستفاده  كرد چراغي  كه  به  خانه  رواست  به  مسجد حرام  است .

 


[۱] تهران ، ۱۲ آذر ۱۳۷۶.

[۲]سخنراني  آيت الله العظمي  حسينعلي  منتظري  نجف آبادي  به مناسبت  ۱۳ رجب ، آبان  ۱۳۷۶.

   *  یادداشت فوق در کتاب دغدغه های حکومت دينی، تهران‌، نشر ني‌ ۱۳۷۹؛ بخش چهارم : دين و آزادي نیز آمده است: +