خرداد ۱۸, ۱۳۹۳

نکاح معاطاتی

اگرچه با وجود رضایت طرفین و عدم مانع شرعی و اراده‌ی ازدواج طرفین زن و شوهر محسوب می شوند ، اما بارکردن لوازم شرعی به خصوص در زمان اختلاف و طلاق باعث مشکلات فراوانی می شود. تحقق ازدواج نیازمند مُبرز صریح عرفی است. این ابراز حداقل به سه صورت ممکن است: ابراز لفظی صیغه‌های مشهور نکاح، ابراز لفظی صریح پیمان ازدواج از سوی طرفین به غیر صیغه های مشهور، کتابت صریح در ازدواج. احتیاط مستحب در طریق اول است.

حکم کنیز و برده در این زمان

اگر در این زمان جنگی رخ دهد شرعا هیچ زنی کنیز و هیچ مردی غلام محسوب نمی شود و جز اسیر جنگی کس دیگری در کار نیست. احکام بردگی موجود در متون اسلامی احکام موقت و منسوخ محسوب می شوند و با ذهنیت امروز نمی توان درباره شرائط و احکام دیروز قضاوت کرد.

ادله‌ی عدم حرمت تراشیدن صورت مردان

از مجموع ادله‌ی موجود هیچ دلیل معتبری از کتاب و سنت و اجماع و عقل بر تراشیدن ریش مردان در دست نیست. اما از این ادله بخصوص سیره‌ی متشرعه احتیاط استحبابی بر عدم تراشیدن ریش قابل استفاده است.

تفاوت ازدواج عرفی غیرشرعی با زنا

رابطه‌ی جنسی زن و مرد سه حالت دارد: ۱) شرعی، ۲) غیرشرعی اما قانونی و عرفی، ۳) زنا. زنا در فقدان مطلق ازدواج اعم از شرعی و عرفی محقق می شود.

احادیث

تاریخچه‌ی لعنهای انتهای زیارت عاشورا

صد لعن انتهایی زیارت عاشوراء و مشخصا لعن خلفای سه گانه یقینا در کتاب مصباح المتهجد کبیر شیخ طوسی نبوده است و از قرن دهم به تدریج وارد نسخه‌های این کتاب شده است. متاسفانه نسخه‌ی چاپی بر اساس نسخ قرن دهم به بعد که این فقرات را داخل متن کرده اند منتشر شده و هیچ اشاره‌ای به این نکته بسیار مهم نکرده اند.

حکومت بی‌اخلاق

جمهوری اسلامی مجاز است نظر دینی خود را تبلیغ کند، اما مجاز نیست نظر خود را به شهروندانش تحمیل کند. از آن بالاتر مجاز نیست به شهروندانی که نظر دینی زمامداران را باور ندارند بهتان بزند و آبروی آنها را بریزد. اگر پوشش موی بانوان در فقه سنتی واجب است، در همان فقه ریختن آبروی مردم و بهتان و افترا زدن به ایشان هم حرام است.
متهم کردن بانوانی که در برابر روسری اجباری مقاومت می‌کنند به فحشاء و بی عفتی خلاف موازین اخلاقی و شرعی است. مستندا اثبات کرده ام حجاب اجباری خلاف شرع است. آنچه عرش الهی را به لرزه در می‌آورد آشکار بودن موی زنان نیست، ریختن آبروی مردم و بهتان و افترا زدن به آنها و تجاوز به حقوق پایه‌ی آدمیان به‌ویژه به نام دین و مذهب است.