جمهوری اسلامی بدون مباهته: هرگز!
مباهته یعنی دروغ بافتن ودروغ بستن و بهتان زدن. به نظر برخی اگر افرادی مبتلا به انحراف عقیده (بدعت در دین) یا انحراف عملی (فسق) شوند، «مهدورالعِرض» میگردند یعنی آبرویشان فاقد احترام میشود، غیبت و تهمت و دروغ و اصولا هر نسبت خلاف واقع و ضداخلاقی به مهدورالعِرض رواست بدون اینکه گناه محسوب شود. منتقدان سیاسی را باید «به هر قیمت» از چشم مردم انداخت! ازنسبت خلاف واقع به ارتکاب اعمال منافی اخلاق و عفت عمومی گرفته، تا فساد مالی، یا وابستگی به اجانب و جاسوسی برای دول متخاصم. اصلا مهم نیست که منتقد سیاسی به هیچیک از این امور مبتلا نبوده باشد. مهم این است که او بفهمد با دم شیر بازی نکند! وگرنه باید پیه هر اتهامی را به تن خود بکشد، هر اتهامی! (به معنای واقعی کلمه) به میزانی که انتقاد او نافذتر و مؤثرتر باشد، بهتان به او توسط عوامل رسمی حکومت دینی گستردهتر و شدیدتر خواهد بود. جمهوری اسلامی بدون مباهته نمی تواند به حیات خود ادامه دهد، آنچنانکه این نظام بدون گروههای فشار یعنی مأموران لباس شخصی امکان بقا ندارد، یا بدون انقلابیگری که معنایش تشریفاتی و زینتیبودن قانون است نمیتواند باقی بماند. اگر در کشور حکومت قانون برقرار بود، اگر قوه قضائیه واقعا استقلال داشت، اگر موازین دینی و اخلاقی در کشور جاری بود هرگز امکان مباهته برای کسی فراهم نبود. اما در جمهوری اسلامی ارزانترین کالا آبروی منتقدان است وپرهزینهترین امر ابراز کلمهی عدل دربارهی امام جائر. بهتان و تهمت و مباهته راه و رسم روزمرهی نظام جمهوری اسلامی است. مباهته با رضایت و فرمان مقام رهبری در مجموعهی تحت امر وی صورت گرفته و میگیرد. آقای خامنهای عملا به اصل مباهته برای منتقدان و مخالفان خود قائل است و به آن عمل میکند. اسرائیل اسم رمز سوزش قلب مقام معظم رهبری است. هرگاه انتقادات این قلم قلب ایشان را بدرد می آورد، نمایندهی وی از آن به مزدوری موساد یا سفر به اسرائیل تعبیر می کند!