پدر

در آستانه چهلمین روز درگذشت پدرم. روایت اول: روایت صوتی تصویری علیرضا کدیور از پدربزرگش: وفای بی‌همتا، بر اساس آرشیو عکس‌های شخصی و خانوادگی، نمایش داده‌شده در مراسم ترحیم تهران. روایت دوم: روایت منظوم نورالدّین میرفخرایی: با قلم و دفتر و کتاب و کتابت / شد سپری جمله صبح و شام کدیور. عاشقی و مهر بود مشی منوچهر/ خواجه خبر داد از دوام کدیور. با لب خندان به سوی خالق خود رفت / شاد خداوند از ابتسام کدیور. خواهی اگر حال آن نماد نجابت / گویم رضوان بوَد مقام کدیور.

از جانب سرکار مادرم، خود و دیگر اعضای خانواده وظیفه می دانم از کلیه شخصیتهای فکری، دینی، اجتماعی، مدنی و سیاسی، آشنایان و دوستانی که در مراسم تشییع و تدفین مرحوم پدرم منوچهر کدیور در شیراز و مجالس ترحیم در شهرهای شیراز، فسا و تهران شرکت کردند، یا با ارسال پیام تسلیت کتبی و شفاهی خصوصی یا انتشار پیام تسلیت در شبکه های اجتماعی و گاه مطبوعات بر این بنده و دیگر اعضای خانواده منت گذاشتند صمیمانه تشکر کنم. خداوند رفتگان همگی را رحمت کند.

پدرم منوچهر کدیور دار فانی را وداع گفت، و به سرای باقی شتافت. با عزت و شرافت زیست و با سکینه و طمأنینه به محضر حق شتافت. او معلم من در سه ارزش بنیادین خردورزی، دینداری و آزادگی بود. در هر دو زندان قبل و بعد از انقلاب بزرگترین پشتیبان پسرش بود. به زادگاهش فسا و کشورش عشق می ورزید. نُه کتاب از او به یادگار مانده است، از جمله خاطراتش «از روزگار گذشته حکایت»، در دو جلد. خدایش رحمت کند و در کنف مغفرت و رضوان خود مأوایش دهد.