بیانیه دربارۀ فلسطین*
استادان عدالت‌خواه دانشگاه دوک
Statement on Palestine
By Duke University Faculty for Justice
پیشگفتار: متن اصلی این بیانیه را اینجا و اینجا ببینید. برای اینکه همکاران بیشتری بیانیه را امضا کنند و در مجله دانشگاه منتشر شود سه بار تعدیل (سانسور!) شد، دست آخر همین متن تعدیل‌شده را مجله خبری دانشگاه (The Chronicle: The independent news organization of Duke University) حاضر نشد منتشر کند. بالاخره به‌شکل مستقل با امضا در تاریخ ۱۵ آبان ۱۴۰۲ ( ۶ نوامبر ۲۰۲۳) در نشریه الکترونیکی Medium منتشر شد. تا کنون ۱۵۳ نفر از دانشگاه دوک آنرا امضا کرده‌اند، ۱۰۳ نفر حاضر به ابراز نامشان شدند، از جمله ۳۲ نفر از اعضای هیئت علمی. بیانیه امضاشده کف روایت از واقعه است، سقف آن به علت آزادی آکادمیک! فعلا تا اطلاع ثانوی قابل انتشار نیست. فاجعه اخیر نشان داد قضیه «حقوق بشر» در غرب چقدر جدی است! برای تحلیل آنچه اتفاق افتاده مسائل فرعی را با ریشه و اصل و اساس اشتباه نکنیم. ریشه جنگ، خشونت و ترور اشغال، استعمار و آپارتاید است، و در درجه دوم نادیده گرفتن مکرر و نهادینه قطع‌نامه‌های سازمان ملل متحد از سال ۱۹۶۷. آن‌که برای آزادی سرزمینش مبارزه می‌کند و البته اخلاق را هم فراموش نکرده هرگز تروریست نیست. دهه‌هاست رسانه‌های غرب در قضیه فلسطین قلب واقعیت می‌کنند. آینده فلسطین را مردم مظلوم فلسطین رقم خواهند زد. (م. ک.)
* این بیانیه توسط گروهی از استادان دانشگاه دوک [Duke University, Durham, North Carolina, US] در واکنش به جنگی که در حال حاضر در غزه در جریان است، در نخستین هفتۀ پس از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ [پانزدهم مهر ۱۴۰۲] نوشته شده است. آنچه در گفتگو با اساتید، کارمندان و دانشجویان متعدد دانشگاه دوک شاهدش هستیم هراس فراگیر و قابل‌توجه از انتقام‌جویی به خاطر صحبت آزادانه دربارۀ این منازعه است. به منظور محافظت از افراد آسیب‌پذیر، تصمیم بر آن شد که این بیانیه را به صورت جمعی منتشر کنیم و از افراد دعوت کنیم برای اعلام همبستگی آن را امضا کنند. اسامی امضاکنندگان این بیانیه در آیندۀ نزدیک منتشر خواهد شد. برای دیدن امضاهای عمومی این پیوند را چک کنید.
ما به عنوان گروهی از اساتید دانشگاه دوک که متعهد به عدالت و حقوق فردی هستیم، می‌نویسیم؛ به عنوان معلمان و متخصصان مباحثی چون تاریخ امپریالیسم، جنگهای پی‌درپی، آزادی جهانی و جنبش‌های ضد استعماری و تأثیرات ماندگارشان در دنیای امروز. با اندوه و تأثر، و با رنج و تألم می‌نویسیم به خاطر جنگی که در غزه در جریان است و هر لحظه جان مردم فلسطین، مردم اسرائیل، کارمندان سازمان ملل، خبرنگاران و دیگران را می‌گیرد. در کشاکش این نابودی می‌نویسیم تا برای دانشجویانمان و همۀ کسانی که در جامعه با آنها زندگی می‌کنیم منشأ اثر، قوت قلب و آگاهی باشیم. رنج عمیقی که دانشجویان کلیمی‌مان در روزهای پس از حملۀ ناگوار حماس در هفتم اکتبر به شهروندان اسرائیل و ربودن برخی از آنها متحمل شده‌اند ما را، به عنوان مربی، به شدت تحت تأثیر قرار داده است. پس ما نیز در ابراز انزجار بین‌المللی برای کشتار غیرنظامیان به افراد بیشمار دیگر می‌پیوندیم، اما در عین حال، استفاده از غم و اندوه برای توجیه بمباران شدید غزه توسط اسراییل را محکوم می‌کنیم، این انتقامی نامتناسب و غیرقانونی است و تا کنون بیش از ۸۰۰۰ [۹۰۰۰] فلسطینی، از جمله بیش از ۳۰۰۰ [۳۷۰۰] کودک، را کشته و هر لحظه نیز به شمار کشته‌ها می‌افزاید. این روزها شاهد هستیم که دولت امریکا، بخش عمده‌ای از رسانه‌‌ها، و بی‌تعارف بگوییم، اکثر دانشگاه‌ها تقریباً هیچ نگرانی دربارۀ فلسطینیان کشته‌شده در یورش اسرائیل نشان نمی‌دهند.
تأکید می‌کنیم که ما وضعیت را همان‌گونه که هست می‌بینیم: جنایت علیه بشریت و پاکسازی قومی. استادان عدالت‌خواه دانشگاه دوک با تمام کسانی که برای آزادی‌های ضد استعماری، از جمله مبارزات آزادی‌خواهانه در فلسطین، تلاش می‌کنند اعلام همبستگی می‌کنند. ما با تمام دانشجویان فلسطینی، مسلمان، عرب، و دیگر دانشجویان رنگین پوست که ممکن است به خاطر اسلام‌هراسی مورد آزار و تبعیض قرار گرفته باشند، اعلام همبستگی می‌کنیم.
جنایت‌هایی که روز هفتم اکتبر و بعد از آن شاهدش بوده‌ایم و همچنان ادامه دارد، هیچکدام در خلاء اتفاق نیفتاده است. استعمار شهرک‌نشینان صهیونیست با ظهور و قدرت‌گرفتن نازیسم محقق شد. کشورهای اروپایی و امریکا هیچکدام حاضر نبودند آوارگان بیشمار یهودی را که در اثر هلوکاست از خانه‌های خود رانده شده بودند، پناه دهند. از آن زمان، فلسطینیان سرزمین‌های بیشتری را از دست داده‌اند چراکه دولت اسرائیل سیاست‌های تشویقی روزافزون برای پروژه‌های شهرک‌سازی اجرا کرده که در اثر آن فلسطینیان از سرزمین‌هایشان رانده شده و خانه‌هایشان غصب شده است. وضعیتی که امروز شاهدش هستیم، از جمله بمباران بی‌امان غیرنظامیان، با اشغال نظامی و آپارتاید سرزمین فلسطین توسط دولت اسرائیل آغاز شده که بخشی از آن را دولت امریکا از پول مالیات‌دهندگان خود، با مقادیری بالغ بر ۳/۸ میلیارد دلار در سال امکان‌پذیر کرده است.
ما حملات بی‌رحمانه و غیرانسانی علیه افراد غیرنظامی را محکوم می‌کنیم و خواستار آتش‌بس فوری هستیم. وضعیت موجود در این منطقه – که فلسطینیان در آن بدون حقوق برابر یا حق اداره امور خودشان داشته باشند – علت جنگی است که اکنون در جریان است. بیش از دو میلیون نفر، که تقریباً نیمی از آنها کودک هستند، در شرایطی که همه صراحتاً آن را به‌عنوان بزرگترین زندان فضای باز دنیا می‌شناسند بدون کوچکترین امکان ورود و خروج گرفتار شده‌اند. سازمان حقوق بشر اسرائیل، بِتِسلیم (B’Tselem) اذعان کرده که اسرائیل در غزه و باقیماندۀ سرزمین تاریخی فلسطین «رژیمی با برتری یهودیان بنا کرده که از رودخانۀ اردن تا دریای مدیترانه را دربرمی‌گیرد. این آپارتاید است». سازمان عفو بین‌الملل نیز در گزارش خود «آپارتاید بودن اسرائیل در برابر فلسطینیان» را تأیید کرده است. این، زمینه تاریخیِ شرایط امروز است که در آن ارتش اسرائیل به شهروندان فلسطین، در حالی که وزیر دفاع اسرائیل آنها را «حیوانات انسان‌نما» می‌خواند دستور می‌دهد که خانه‌های خود را ظرف مدت ۲۴ ساعت تخلیه کنند؛ کاری که غیرممکن است. بیش از یک میلیون انسان در حالی که با گرسنگی و قحطی دست و پنجه نرم می‌کنند، و از سه جهت با دیوار و از یک جهت با دریا مواجهند، و بی‌وقفه بر سرشان بمب می‌بارد جایی برای فرار ندارند. این وضعیت در هیچ شرایطی پذیرفتنی نیست.
برای درک بهتر موقعیت [لازم است یادآوری شود]، غزه منطقه‌ای به وسعت ۱۴۱ مایل مربع [حدود ۳۶۵ کیلومتر مربع] و جمعیتی در حدود ۲/۳ میلیون نفر، یکی از متراکم‌ترین مناطق شهرنشین در جهان است. شهر رالی (Raleigh) در همسایگی دوروم (Durham) با وسعت ۱۴۷/۶ مایل مربع (حدود ۳۸۲ کیلومتر مربع) طبق سرشماری سال ۲۰۲۰ در امریکا تنها ۴۶۷۶۶۵ نفر جمعیت دارد. دولت اسرائیل با هدف نابود کردن حماس در طول یک هفته بیش از ۶۰۰۰ بمب بر غزه ریخته که برخی محله‌ها و خانواده‌ها را به کلی از بین برده است. بهعلاوه آب را به روی غزه بسته و از ورود سوخت، غذا و کمک‌های بشردوستانه به آن جلوگیری کرده است.
منابع خبری در امریکا و غرب در توصیف موقعیت و فراهم کردن فرصت برای شنیده شدن همۀ صداها اغلب تلاشی نکرده و ناموفق عمل می‌کنند. همین باعث شده مردم مسئلۀ اسرائیل-فلسطین را مسئله‌ای مذهبی بدانند که همیشه وجود داشته، و به اشتباه صهیونیسم را با یهودیت برابر بگیرند و تمام مبارزات فلسطینیان را معادل بنیادگرایی اسلامی و یهودی‌ستیزی (antisemitism) بدانند که به نوبۀ خود باعث دامن زدن به احساسات ضد اسلامی می‌شود. اخیراً در شیکاگو، یک صاحب‌خانه کودک شش سالۀ فلسطینی‌امریکایی، ودیع الفیوم (Wadea Al-Fayoume)، را با ۲۶ ضربۀ چاقو به قتل رسانده و مادر او را هم با چندین ضربه [به شدت] مجروح کرده است. صاحب‌خانه در حالی که فریاد می‌زده «شما مسلمانان باید بمیرید» به منزل آنها وارد شده است. اینها برای ما یادآور تهدیدهای متعدد به خشونت است که پس از واقعۀ ۱۱ سپتامبر و در دوران همه‌گیری کرونا هر روز شاهد آن بودیم، و به همین دلیل برای همۀ آنها که در معرض انتقام‌جویی هستند، بسیار نگرانیم.
همانطور که دانستن تاریخ خشونت و اشغال و آپارتاید بسیار اهمیت دارد، شناخت مردم و جنبش‌هایی که به شیوه‌های مختلف برای مقاومت، عدالت اجتماعی و آزادی تلاش می‌کنند، از جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل (Movement BDS) تا صدای یهودی صلح (Jewish Voice for Peace)، هم بی‌اندازه مهم است. ما از این‌گونه سازمان‌دهی ائتلافی که برخاسته از طیف گسترده‌ای از جمعیت‌های به حاشیه‌رانده‌شده است حمایت می‌کنیم و خشونت شهرک‌نشینی را با مسائلی چون تحت کنترل بودن، بی‌خانمان کردن و از کارانداختن [سازمان‌یافته] مرتبط می‌دانیم. این وظیفۀ ما است که بی‌عدالتی‌هایی که به نام ما انجام می‌شود را رد و محکوم کنیم.
با مطالبه افراد و سازمان‌ها برای آتش‌بس فوری و دسترسی کامل به کمک‌های بشردوستانۀ سازمان ملل هم‌صدا هستیم و خواستار محافظت بین‌المللی از ۱/۲ میلیون غیرنظامی فلسطینی که هم‌اکنون در غزه گرفتار هستند، و همین‌طور تمام کسانی که در معرض خشونت پیوستۀ استعمار شهرک‌نشینی در کرانۀ باختری قرار دارند هستیم.
هم‌چنین از هیئت رئیسه دانشگاهمان [دوک] درخواست می‌کنیم به تعهدات خود در آزادی آکادمیک پای‌بند باشند تا ما نیز بتوانیم به وظیفۀ علمی خود عمل کنیم و برای همۀ دانشجویان و افرادی که در جامعۀ [آکادمیک] ما زندگی می‌کنند آگاهی لازم را فراهم کنیم و حمایت و هم‌دلی خود را با ایشان نشان دهیم. از زمان آغاز درگیری اخیر در فلسطین، دانشجویان به کرّات گفته‌اند که [روایت مناسبی از] تاریخ به آنها آموزش داده نشده و دانشگاه ابزار مناسبی در اختیار آنها قرار نداده تا بتوانند اتفاقاتی را که در حال وقوع است و از طریق وسایل ارتباط جمعی شاهد آن هستند به خوبی درک کنند و بفهمند. مسئولیت این امر بر دوش ما معلمان و مراکز آموزش عالی است که دانش و وسائل درک آنچه در جهان امروز رخ می‌دهد را برای دانشجویان فراهم کنیم تا بتوانند رهبران اخلاقی آگاه و موثری باشند. به عنوان مربی و مرکز آموزشی وظیفه داریم فضایی باز و گرم برای دانشجویان و افراد جامعه [آکادمیک]مان فراهم کنیم و این تاریخ را آموزش دهیم. ما از هیأت رئیسه دانشگاه درخواست می‌کنیم امکانات و فضای لازم را در اختیار ما قرار دهد تا بتوانیم آزادانه و بدون واهمه از انتقام‌جویی، آگاهی و دانش را با دیگران به اشتراک بگذاریم. ما مصمیم همۀ دانشجویان را حمایت کنیم و ابزار آگاهی را در اختیارشان قرار دهیم در حالی که تأکید داریم زندگی فردفرد انسانها مهم و با ارزش است و هر گروهی این حق را دارد که برای ازدست‌رفتگانش عزاداری کند.
استادان عدالت‌خواه دانشگاه دوک
اینجا را امضا کنید (با امکان ناشناس ماندن)
برای دیدن فهرست منابع جاری اینجا را ببینید.
این لیست در ساعت ۳ بعداز ظهر [به وقت شرق آمریکا] ۶ نوامبر ۲۰۲۳ کامل شده است. برای دیدن بیانیه با امضاهای در حال ادامه اینجا را ببینید.
بیانیه به زبان اصلی با امضاها در نشریه الکترونیکی Medium
