مجله‌ی النصوص المعاصرة در بیروت در سال ۲۰۱۰ در دو شماره‌ی ۱۹ و ۲۰ خود بحث اصلی مجله را به نظریه‌ی علمای ابرار کدیور و نقدهای آن اختصاص داده است. این ویژه‌نامه‌‌ها معادل عربی گاهنامه‌ی آئینه نقد باعنوان بازخوانی مفهوم امامت و تشیع، نقدها و واکنش‌های دفتر تبلیغات حوزه‌ی علمیه‌ی قم در شهریور ۱۳۸۵ است که با هدف مشابهی منتشر شده است. هرچند وجهه‌ی همت مجله‌ی عربی نقد این دیدگاه بوده، اما به‌هرحال به بهانه‌ی نقد، دو مقاله‌ی کدیور را همراه با یازده نقد آن به عربی ترجمه و منتشر کرده است. مقاله‌ی نخست ترجمه‌ی سخنرانی «بازخوانی امامت در پرتو نهضت حسینی» با عنوانی دیگر است. مقاله‌ی دوم با عنوان «التشيع في قراءة جديدة: مطالعات في نظريات الإمامة بين الغلوّ والتقصير» مونتاژی است از چند سخنرانی و مقاله‌ی قرائت فراموش‌شده که توسط تحریریه‌ی مجله تنظیم شده و بدون اطلاع و اجازه‌ی نویسنده به نام او منتشر شده است! آقایان با اتخاذ این‌شیوه که فاقد وجاهت اخلاقی و شرعی و قانونی است قرار است از نظریه‌ی سنتی امامت اهل بیت دفاع کنند. 
«نصوص معاصرة» فصل‌نامه‌ای است که در حوزه‌ی فکر دینی معاصر توسط «مركز البحوث المعاصرة» در بيروت منتشر می‌شود. این مجله در شماره ۱۰ خود ترجمه‌ی متن سخنرانی «بازخوانی امامت در پرتو نهضت حسینی» کدیور را با تغییر عنوان با مشخصات زیر منتشر کرده است:
– محسن کدیور، الإمامة والصيروة التاريخية، كيف تغيّر مفهوم الإمامة عند الشيعة بمرور الزمن؟ ترجمة: منال باقر، نصوص معاصرة، بيروت، العـدد العاشر، السنة الثالثة، ربيع ۲۰۰۷م، ۱۴۲۸هـ، ص۲۱۸-۲۰۳.
البته برای اینکه مبادا خوانندگان منحرف شوند، یکی از نقدهای سخنرانی را نیز بلافاصله بعد از آن درج کرده است:
– محمّد محمّدرضائي، هفوات الناقدين، قراءة نقدية لآراء كديور حول الإمامة والتاريخ، ترجمة: منال باقر، ص۲۴۳-۲۱۹.
فصل‌نامه‌ی «نصوص معاصرة» بحث اصلی شماره‌های ۱۹ و ۲۰ خود را به قرائت جدید کدیور از امامت و نقدهای آن اختصاص داده است. «ملف العدد: الإمامة، قراءات جديدة ومنافحات عتيدة».
فهرست این ویژه نامه در شماره‌ی ۱۹ به‌شرح زیر است:
– محسن کدیور، التشيع في قراءة جديدة: مطالعات في نظريات الإمامة بين الغلوّ والتقصير، ترجمة السیدحسن‌علي مطر الهاشمي، نصوص معاصرة، بيروت، العـدد التاسع عشر، السـنة الخامسة، صيف 2010م، 1431هـ، ص۷۱-۱۱. [ملفقی از چند سخنرانی و مقاله!]
– علي رباني الگلبايكاني، الإمامة في الفكر الشيعي، نقد النظريات المغلوطة لمحسن كديور، ترجمة: السيد حسن مطر، ص۸۵-۷۲.
– ذبيح الله إسماعيلي، الإمامة، العدالة، العقلانية، نقد أقوال الشيخ محسن كديور حول الإمامة، ترجمة: السيدحسن الهاشمي، ص۹۹-۸۶.
– محمد صدرزاده، موقع الإمامة في الإسلام، نقد كلام الشيخ محسن كديور، ترجمة: السيد حسن مطر، ص۱۱۱-۱۰۰.
– علي‌أكبر عالميان، مغالطات كديور في فهم الإمامة والولاية، ترجمة: السيدحسن الهاشمي، ص۱۱۶-۱۱۲.
– سعيد أحمديان، تردّي البحث العلمي، جولة في سقطات كديور وهفواته، ترجمة: السيد حسن مطر، ص۱۲۳-۱۱۹.
فهرست ویژه نامه شماره‌ی ۲۰ (نصوص معاصرة، بيروت، العـدد العشرون، السـنة الخامسة، خريف ۲۰۱۰م، ۱۴۳۱هـ) به‌این شرح است:
– محمدجواد رضائي، القراءة الزائفة لتاريخ التشيع، نقد مقالة «القراءة المنسية» لكديور، ترجمة: فرقد الجزائري، ص۳۹-۱۱.
– محمدصفر جبرائيلي، الإمامة في السيرورة التاريخية، تطوّرات نظرية الإمامة، ترجمة: السيد حسن مطر، ص۵۷-۴۰.
– مهدي نصيري، الإمامة في الكتاب والسنّة، نقد نظرية كديور، ترجمة: حسن الهاشمي، ص۷۷-۵۸.
– بهزاد حميدية، مكوّنات الإمامة، مطالعة نقدية في أطروحة كديور، ترجمة: السيد حسن مطر الهاشمي، ص۱۰۷-۷۸.
– بهزاد حميدية، ميثولوجيا نقد الحديث في تيار التنوير، ترجمة: السيد حسن مطر، ص۱۱۹-۱۱۱.
نقدهای این سه شماره برگرفته از منبع فارسی زیر است:
– گاهنامه آئینه نقد، شماره ۵: بازخوانی مفهوم امامت و تشیع، نقدها و واکنش‌ها، شهریور ۱۳۸۵، ۲۳۵ صفحه، (متن ۷ سخنرانی کدیور ، ۱۰ نقد آن و مطالب مرتبط)، دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم، ستاد پاسخگویی به مسائل مستحدثه دینی، فصل دوم: نقدها و واکنش‌ها ص۱۵۴-۶۵.
علی‌اکبر عالمیان، نقد سخنان محسن کدیور.
مهدی نصیری، تبیین امامت در پرتو قرآن و عترت.
محمد صدرزاده، جایگاه امامت در اسلام.
علی ربانی گلپایگانی، شاخص های امامت در تفکر شیعی. [عنوان ترجمه شده: الإمامة في الفكر الشيعي، نقد النظريات المغلوطة لمحسن كديور]
بهزاد حمیدیه، دعوى تحریف مفهوم امامت.
محمد محمدرضایی، تحلیلی در بارۀ ”بازخوانی امامت در پرتو نهضت حسینی”. [عنوان ترجمه‌شده: هفوات الناقدين، قراءة نقدية لآراء كديور حول الإمامة والتاريخ]
بهزاد حمیدیه، متدلوژی نقد حدیث در جریان روشنفکری دینی.
محمدصفر جبرئیلی، اندیشه امامت در گذر تاریخ.
ذبیح الله اسماعیلی، امامت، عدالت، عقلانیت (نقدی بر گفتار محسن کدیور درباره امامت).
البته مقاله‌ی زیر در منبع فارسی هست، اما ترجمه نشده است: تاملی در محتوای سخنرانی دکتر کدیور درباره بازخوانی مفهوم امامت، (روزنامه همشهری ، ۱۸ فروردین ۱۳۸۵)، ص۷۰-۶۸. چه بسا به‌دلیل نداشتن اسم نویسنده بوده باشد. در عوض دو مقاله در ترجمه‌ی عربی آمده که در ویژه نامه‌ی فارسی به‌چشم نمی خورد: محمد جواد رضائی، کژخوانی تاریخ تشیع، مجله مدرسه، شماره ۴؛ مهر ۱۳۸۵، ص۵۷-۴۹. مشخص نیست متن فارسی این مقاله کجا منتشر شده است: سعيد أحمديان، تردّي البحث العلمي، جولة في سقطات كديور وهفواته.
اما مقاله‌ای که در شماره‌ی ۱۹ نصوص معاصرة به نام محسن کدیور منتشر شده ترجمه‌ی مستقل هیچ‌یک از مقالات وی نیست. بلکه مونتاژ! چند مطلب وی توسط تحریریه‌ی مجله است. در پاورقی صفحه‌ی۶۹ نوشته شده که کدیور در سخنرانی‌های چرا تشیع؟ کدام تشیع؟ در حسینیه‌ی ارشاد، بازخوانی تشیع در دانشکده‌ی فنی دانشگاه تهران، بازخوانی امامت در نهضت حسینی در حسینیه‌ی ارشاد، تشیع حسینی در تبریز و مقاله‌ی قرائت فراموش شده مطالبی را به اجمال و تفصیل ابراز داشته که در این مقاله‌ی عربی در هم ادغام شده است. به جای ادغام اولی این بود که مقاله‌ی متاخر یعنی «قرائت فراموش‌شده» که جامع نظر نویسنده بود عینا ترجمه می‌شد. سردبیر مجله اخلاقا، شرعا و قانونا موظف بود مقاله‌ی مونتاژ شده را قبل از انتشار به رؤیت نویسنده برساند و از وی کسب اجازه کند. این اجازه یا اطلاع صورت نگرفته است و مقاله‌ی مونتاژ شده‌ی عربی در چنین بحث حساسی به‌عنوان مطلبی به‌قلم کدیور قابل استناد نمی‌باشد. مقاله‌ی مونتاژی برگرفته از درس‌گفتارهای دانشکده‌ی فنی و مقاله‌ی قرائت فراموش‌شده با سلیقه و چینش تحریریه‌ی مجله‌ی نصوص معاصره است. ذیل مقاله درباره مرحوم صالحی نجف‌ابادی هم مشخص نیست از کجا آمده و آنجا چه می‌کند!
چند ماه پیش از ترجمه‌ی این مقالات مطلع شدم. بعد از انتشار کتاب «القرائة المنسیة» با ترجمه‌ی سعد رستم – که آن نیز بدون اجازه و اطلاع نویسنده در بیروت منتشر شده – و با تاخیر به آن دست‌رسی پیدا کردم، متوجه شدم که مجله‌ی نصوص معاصرة مطلب مونتاژ شده را با عنوان «التشيع في قراءة جديدة: مطالعات في نظريات الإمامة بين الغلوّ والتقصير» به‌نام من منتشر کرده است. اینکه لبنان یا ایران قانون حق تکثیر(copyright) را نپذیرفته‌اند، باعث نمی‌شود بدیهی‌ترین حقوق معنوی نویسنده‌ای که با وی همفکر نیستند را زیرپابگذارند. اگر این اقدام مجله‌ی نصوص معاصرة در یکی از کشورهای غربی غیراسلامی صورت گرفته بود قابل تعقیب قانونی بود. راستی با چنین شیوه‌های خلاف شرع و ضداخلاق و خلاف قانونی قرار است از حقانیت نظریه‌ی سنتی امامت اهل بیت دفاع شود؟!
