نقد معرکه ادواری افترای تکفیر
«هر کسی آزاد است نظری را ابراز کند که به باور رایج «انحلال اسلام» محسوب میشود. از آن سو منتقدان هم بدون هیچ محدودیتی آزادند افراد یادشده را «نقد ساختاری» کنند. نه دسته اول مرتد، کافر و خارج از اسلام هستند، چرا که خود را مسلمان میدانند؛ نه دسته دوم تکفیرگر، چرا که در اسلام نواندیش تکفیر بلاموضوع است، تکفیر متعلق به اسلام سنتی بحثی فقهی است و در بحث الهیاتی اتهام تکفیر خروج از محل نزاع است. نقد ساختاری را نمی توان با برچسبِ ناچسبِ تکفیرگری نادیده گرفت.»
مقاله“از «ملاک مسلمانی» تا «مؤلفههای اسلام»: تفاوت بنیادی «تکفیرگری» با «نقد ساختاری»”، ۴ شهریور ۱۴۰۱.
مقاله «تکفیرشدگی یا نقدناپذیری؟ راستیآزمایی ادعاها و سوء تفاهمهای عبدالکریم سروش -۱»، ۱۴ شهریور ۱۴۰۱.
مقاله «کوچیدن از روشنفکری به تجدیدنظرطلبی دینی: راستیآزمایی ادعاها و سوء تفاهمهای عبدالکریم سروش -۲»، ۲۲ شهریور ۱۴۰۱.
یادداشت «گاهشمار معرکه ادواری افترای تکفیر»، ۱۱ بهمن ۱۴۰۲.
***
مطالب مرتبط:
یادداشت «انسداد باب نقد»، ۳۰ بهمن ۱۳۹۴.
درسگفتارهای «چالش اسلام و قدرت، ۱۵-۱، نقد ادعای پیامبر اقتدارگرای عبدالکریم سروش»، دی ۱۳۹۹ – مرداد ۱۴۰۰.
«چکیده چالش اسلام و قدرت: نقد ادعای «پیامبر اقتدارگرا»ی عبدالکریم سروش»، ۱۸ اسفند ۱۴۰۲.
مقاله «طیفهای جدید اسلامی در ایران معاصر: تندروها، نوسنتیها و تجدیدنظرطلبان دینی»، ۱۰ اسفند ۱۴۰۰، ویرایش دوم ۱۲ اسفند ۱۴۰۲.
یادداشت «گل آلود کردن فضای نقد علمی»، ۱۴ تیر ۱۴۰۱.
