خرداد ۱۹, ۱۳۹۳

در قلمرو شعائر الهی هیچ اتفاق نظری بین علمای اسلام مشاهده نمی شود، به نظر می رسد هر کسی از ظن خود شعائر را تفسیر کرده است. اگر خارج از بحث شعائر وجوب یا حرمت چیزی اثبات نشده باشد با عنوان شعائر نمی توان چیزی به آن افزود. بسیاری از مصادیقی که برای شعائر ذکر شده از مسلمات اسلام نیست و بسیاری از اموری که ترک آنها اسلام و یاد خداوند را دچار خدشه‌ی جدی می کند فراموش شده است.

دعای «الهی عظم البلاء و برح الخفاء» به لحاظ سندی ضعیف و به لحاظ دلالی نزدیک به ادبیات غلات است. دعای «اللهم کن لولیک» بر فرض عدم اشکال در روات منقول از صالحین است، یعنی صدور آن از ائمه جای بحث دارد.

پرسش: شرایط سنی شاهد ازدواج چیست؟ می توان شاهد زن داشت؟     پاسخ: شهادت در ازدواج مستحب و در طلاق واجب است. شاهد ازدواج

مطابق موازین سنتی تعیین واجبات و ومحرمات غیرضروری به عهده‌ی مجتهد است. نه فقیه حقوقدان است نه حقوقدان فقیه. شریعت سیستم حقوقی نیست تا حقوقدان به جای فقیه بنشیند. این شیوه اخباری هاست که با مراجعه هر کسی به اخبار (و اخباری های مدرن با آیات هم) گلیم خود را از آب می کشند و نیازی به اجتهاد و فقاهت ندارند.

قبل از هرکاری باید انتظار خود را از کتاب و سنت مشخص کنیم. باید تکلیف خود را با شریعت معین کنیم: شریعت مجموعه ارزشهای اخلاقی است یا نظام حقوقی؟ مرحوم قابل به شریعت به مثابه نظام حقوقی باور داشت با توجیه برخی روایات و اصالة الاباحة می کوشید مفری پیدا کند. آنچه به شدت نقدپذیر است اصل این مبناست یعنی شریعت به معنای نظام حقوقی ولی البته بر مبنای عقل.

مسلمانی که قرآن را کلام خداوند می داند اما به غلط معتقد است بخشی از کتاب خدا حذف شده و قرآن موجود همه‌ی آیات الهی نیست «خطاکار» است.