سنت

اگر آمین به عنوان دعا ادا شود چه بعد از حمد، چه در جای دیگر نماز اشکالی ندارد، و باعث بطلان نماز نمی گردد.

مطالب ملحقات مفاتیح غالبا فاقد اعتبار است. ادعیه ای که در منابع اولیه یافت نمی شود دشوار بتوان اعتبار آنها را پذیرفت. اما ادعیه و زیارات گروه اول یعنی آنها که در منابع قبل از قرن ششم یافت می شوند نیازمند تحقیق سندی هستند. غیر از لزوم تحقیق اسناد این ادعیه و زیارات اگر دعا یا زیارتی مخالفت قطعی با نصوص قرآنی داشته باشد یقینا قابل استناد به پیامبر یا ائمه نیست.

پرسش: نظرتان راجع به حدیث «لاتسبوا الدهر فإن الدهر هو الله» چیست؟ آیا بر اساس آن نمی توان به پیروی از عرف زمانه و مد

پرسش: قاعده ای داریم تحت عنوان ” الحرب خدعه ” که به نبی مکرم اسلام صلوات الله علیه نسبت می دهند . در مواردی هم

در مورد لعن توصیه می شود به مصادیق قرآنی اکتفا شود. موارد لعن در روایات بسیار بحث انگیز است، و نیاز به بحث سندی دارد. روایت مورد اشاره این مضمون را دارد که امام صادق (ع) در تعقیبات نماز هشت نفر را لعن می کردند. اما سند روایت ضعیف است. لعن دیگران به استناد به این روایت قیاس است که شرعا مجاز به اجرای آن نیستیم. مناسک و عبادات را سیاسی کردن به نفع دین نیست، مبارزات سیاسی را به خارج از مساجد و خارج از زمان نماز و حج منتقل کنیم.از اسلام رحمانی چهره‌ی خشن و مرگ بار ارائه کردن وهن اسلام و جفا در حق حضرت رحمة للعالمین است.

کتب اربعه مجموعه‌ی احادیثی است که به نظر نویسندگان آن معتبر بوده است، گردآورنده‌ی بحارالانوار حتی چنین ادعایی هم ندارد، او احادیثی که در زمان وی موجود بوده برای اینکه از دست نروند گردآوری کرده بی آنکه اعتبار سندی آنها را تایید کرده باشد. اینکه حدیثی به نظر گردآورنده‌ی آن به لحاظ سندی معتبر بوده دلیل نمی شود که واقعا معتبر باشد، عالمان بعدی حق دارند درباره‌ی سند آن احادیث جداگانه تحقیق کنند.

پرسش: مرحوم احمد قابل در کتاب مبانی شریعت (تنبیه چهارم، ص۳۱) به استناد دو نقل (علامه مجلسی و امام صادق) نتیجه گرفته اند که  از

پرسش: چندي است يكي از حكمت‌هاي نهج‌البلاغه به طور خاص ذهن اين حقير را به خود مشغول ساخته است. علي(ع) مي‌فرمايد: غيرة المرأة كفر وغيرة الرجل

پرسش: درباره‌ی دعای امام سجاد برای مرزداران چه می گوئید؟ استاد مطهری صحیفه سجادیه را بعد از قرآن مستندترین منبع شیعه می داند. آیا این

پرسش: فإن قوما آمنوا بألسنتهم لیحقنوا به دماءهم فأدرکوا ما أمّلوا، و إنا آمنا بک بألسنتنا و قلوبنا لتعفو عنا فأدرکنا ما أمّلنا ظاهرا این

چند سؤال در باره ی یک بند دعای عرفه اِبْتَدَاْتَنى بِنِعْمَتِكَ قَبْلَ اَنْ اَكُونَ شَيْئاً مَذْكُورا وَخَلَقْتَنى مِنَ التُّرابِ ثُمَّ اَسْكَنْتَنِى الاْصْلابَ آمِناً لِرَيْبِ الْمَنُونِ

پرسش: این که ” در دعای های معتبر به دنبال پاکیزگی و رهایی خود و شناخت بیشتر او هستیم ” تناقضی ندارد با این که بگوییم