امامت

پرسش اول: شما چه سندهایی دارید که امام زمان همان م ح م د بن حسن عسگری است ؟ چرا در کتاب منتهی الآمال در

نظریه‌ی امامت بتدریج تکوین یافته است. به باور شیعه ائمه منبع معرفت دینی پس از وحی و سنت پیامبر بوده اند. امر زمامداری سیاسی و قضاوت به تدریج با توجه یه بسته شدن فضا در حد یک آرمان باقی ماند. ولایت تکوینی و کرامات مابعدالطبیعی از آغاز از ملزومات امامت نبود اما بتدریج اضافه شد و شاخ و برگ یافت. نیاز دائمی به حضور امام که روایاتی هم برآن اشاره دارد، از سنخ ولایت تکوینی (ساحت سوم ائمه) است که از جمله ضروریات مذهب شمرده نمی شود. زمامداری سیاسی ائمه هم به جز چهار سال و پنج ماه در زمان علی بن ابی طالب و چند ماه امام حسن مجتبی اتفاق نیفتاده و زندگی جریان داشته است. اما استفاده‌ی علمی از ائمه با میراث علمی ایشان فی الجمله قابل تامین بوده است. تلقی علمای قرون چهار و پنج بسیار بسیط تر از تلقی رایج از مسئله‌ی غیبت است.

نخستین قائلان نظریه‌ی علمای ابرار اصحاب طراز اول ائمه‌ی هدی و سپس جمعی از علمای متقدم شیعه بوده اند. در پذیرش یا رد هر نظریه ای ادله‌ی آن را باید بررسی کرد، اینکه نتایج عملی آن چیست تابع دلیل است.مطابق نظریه‌ی علمای ابرار حجیت اقوال معتبر ائمه‌ی هدی (ع) در تبیین تعالیم نبوی به جای خود محفوظ است. سیره‌ی ائمه‌ی هدی (ع) سومین منبع معارف دینی است. نظریه‌ی علمای ابرار و نظریه‌ی ائمه معصومین دو نظریه در مدرسه‌ی ائمه‌ی اهل بیت یا مذهب شیعه‌ی جعفری است.

قضاوت و حکومت تلازمی با نبوت ندارند. از امارت پیامبر در مدینه دو تفسیر در دست است. اول تفسیر سنتی به این عنوان که امارت پیامبر هم به نصب الهی و جزئی از رسالت وی بوده است. تفسیر دوم این امارت به انتخاب مردم بوده و امری مستقل از نبوت ایشان بوده است. در اینکه پیامبر معرفت دینی و امر سیاسی برای پس از خود را عجین یا تفکیک کرد، باز تفاسیر مختلف است. اکثریت مسلمین بر این باوردند که این دو امر تفکیک نشد. آنگاه اختلاف کرده اند که آیا به اجماع مسلمین نهاده شد یا ابن عمّ پیامبر به هر دو سمت منصوب شد. تفسیر دیگر معرفی علی به عنوان منبع دینی و وانهادن امر سیاست به خود امت است. سیاست و اصلاح امور دنیا نیازی به زمامداری قدیس و اولیاء الله و پیامبر و امام و حکیم و فقیه ندارد. منتخبان مردم می توانند تحت نظارت عمومی و با رعایت موازین حقوقی و اخلاقی سیاست را تدبیر کنند و آزادی دین ورزی مومنانه را نیز تامین کنند.

پرسش: با توجه به روایاتی که در منابع اهل سنت درباره هجوم شیخین به منزل فاطمه‌ی زهرا و آتش زدن در آن و ورود با

فاجعه آفرینان کربلا اموی بوده اند اما جریان مسلط اهل سنت که من آن را ادامه‌ی جمل با نمایندگی جناب عبدالله بن زبیر می دانم نه تنها خود را ادامه‌ی فاجعه آفرینان نمی دانند بلکه صف خود را از ایشان جدا کرده اند آنچنان که عبدالله بن زبیر کرد. به همین دلیل نمی توان هر اهل سنتی را در فاجعه ای که بر حسین بن علی (ع) رفت شریک و مقصر شناخت.

قدیمی ترین مستند روائی آن کتاب سلیم بن قیس می باشد که در اعتبار کتاب موجود در زمان ما به این نام تردید است. مرحوم شیخ محمد حسین کاشف الغطاء (م ۱۳۷۳ق) در کتاب «جنة الماوی» در برخی جزئیات شهادت تأمل روا داشته و مرحوم سید محمد حسین فضل الله (م ۱۳۸۸ش) نیز مستندات روائی تاریخی شهادت را نقد کرده است. سید جعفر مرتضی عاملی (متولد ۱۳۶۴ق) در کتاب «مأساة الزهراء (ع)» در تضعیف قول منتقدان شهادت کوشیده است. کیفیت درگذشت پیامبر، ائمه و اولیاء نه از اصول دین است نه از فروع اعتقادی، نهایتا امری تاریخی است.

در زمان پیامبر رسول و اولوالامر یکی بوده است. احتمال دوم امرای محلی منصوب پیامبر در زمان ایشان است. چه در زمان پیامبر چه بعد از ایشان اولی الامری که اطاعتش واجب است «اولی الامر مشروع» است نه هر صاحب قدرتی و شوکتی ولو با زور به قدرت رسیده باشد و بر ظلم حکومت کند.

پرسش: در اینکه صلاح چنین است تا در مواجهه با ذکر نام خلفای ثلاث ، ادب را مراعات کنیم ، حرفی نیست. اگرچه برخی معتقدند

پرسش: در پاسخ به سوالی گفته اید: ” امام علی ع در هیچکدام از فتوحات بعد از پیامبر ص حضور نداشت. حضور حسنین علیهما سلام

پرسش: علم غیب پیامبران و امامان در چه اندازه ای است؟ آیا پیامبر گرامی ما می دانستد که مثلا فردا چه اتفاقی قرار است برای

لطفا به سؤالات زير پاسخ بفرماييد: ١- آيا حمله به كشورغيرمسلمان براى مسلمان نمودن مردم آن شرعى است ؟ ٢- آيا حمله به ايران درزمان

پرسش: خواهشمند است در رابطه با اعتقاد اکثر فقهای شیعه در خصوص زنده و حاضر بودن امام دوازدهم راهنمایی بفرمایید؟ و اگر جواب منفی است

پرسش: نظر جنابعالی راجع به قمه زدن در روز عاشورا چیست؟ پاسخ: قمه زدن در عاشورا از باب اضرار به نفس و وهن اسلام مجاز

در نظریه‌ی علمای ابرار امامت منصبی منصوص است، مراد از نص، نص امام قبلی است و در مورد امام اول نص رسول الله (ص). اما نصب الهی در مورد ائمه از جمله علی بن ابی طالب (ع) و نیز نص و نصب نبوی در مورد تمام ائمه (ع) نیازمند ارائه‌ی ادله‌ی قطعی یقینی است. مفاد متواتر حدیث غدیر تنها نص نبوی را بر ولایت علوی اثبات می کند. حدیث غدیر خم در این نظریه از جایگاهی رفیع برخوردار است.

پرسش: بنا به نظریه ی علمای ابرار، آیا جایی هم برای توسل و زیارت باقی می ماند؟   پاسخ: برای زیارت و توسل افراطی نه.

پرسش: با اتکا به آیه ۱۸ سوره یونس ایرادی به شیعه وارد شده به این محتوا که شیعیان برای خدا شریک قرار داده (منظورشان امامان

پرسش: در زمان حضور در وطن بحثی در مورد امامت داشتید و اگر من درست متوجه شده باشم درباره علوم خاص (بطور مثال علم غیب)